مبادا در برابر لجبازی ها و شلوغ کاریهای کودک جنگ و دعوا به راه بیندازید و با تهدید و کتک او را آرام سازید. آرام کردن او بدین وسیله اگرچه ممکن است، ولی سبب ایجاد احساس کینه و بدبینی نسبت به والدین می شود و او پدر یا مادرش را فردی متجاوز و دیکتاتور تلقی می کند.

 لج بازی و لجاجت در اسلام از صفات زشت اخلاقی شمرده شده . امیرالمومنین می فرمایند : "لجاجت به عقل انسان آسیب می رساند و باعث جنگ و دشمنی می شود "
بدترین اتفاق اینست والدین لجبازی را در تربیت کودک بکار بگیرند.

از اشتباهات فرزندتان به عنوان یک فرصت استفاده کنید تا جبران کردن را به فرزندتان بیاموزید و به او یاد دهید از اشتباه کردن نترسد. برخورد نادرست با اشتباهات کودکان آنها را دچار وحشت از اشتباه می کند و به همین دلیل در بزرگسالی از ترس شکست خیلی از فرصتها را از دست خواهد داد یا با هر شکست فرد به راستی می شکند. خیلی از افراد از ترس اشتباه حرف زدن، حرف نمی زنند.
 
لجبازی کودک پیامی است به بزرگسالان که " من می توانم، من می دانم، اجازه بده راه خودم را پیدا کنم" اگر والدین در این زمان سعی کنند به کودک خود ثابت کنند تو نمی دانی، تو نمی توانی، پس آنچه من می گویم را گوش کن خیلی از فرصتهای خوب را خراب خواهند کردـ به اشتباه بیخطر فرزندتان به عنوان یه فرصت نگاه کنید.

اغلب جیغ و داد کودکان و پافشاری و اصرار آنها بر یک چیز خاص، نشانه لجبازی نیست، بلکه نشانه ناتوانی ابراز نیاز و احساسات آنهاست.

می‌توان با بله گفتن هم همان کاری را کرد که با نه گفتن و نهی کردن, انجام دهیم.  بدون اینکه پاسخ منفی به کودک دلبندتان بدهید و لجبازی اش را برانگیزید. باید به بچه ها طریقه ابراز نیازشان را بیاموزید. پدر و مادر آگاه، برای تربیت بهتر چشمان خود را بر روی شیطنت کودک،  لجبازی، تندی و.. میبندند و خطاهای او را نادیده می گیرند. نیمی از تربیت نادیده گرفتن است. با کودک وارد مبارزه ی قدرت طلبی نشویم.
 
وقتی کودک می بیند که همواره والدین نظر خود را درباره ی او اجرا می کنند و وی فاقد قدرت است، با توسل به لجبازی و بد رفتاری، به بازی مبارزه برای کسب قدرت دست می زند..
اگر والدین به نیاز و علت اصلی رفتار وی توجه نکنند آن ها نیز در این بازی درگیر شده و با تحمیل نظرشان،چه با تشویق یا تنبیه و یا خشونت، او را وادار به ترک رفتار می کنند. در این صورت کودک در بازی قدرت شکست می خورد و انگیزه ای برای مخالفت های بیشتر می یابد و احساسات ناگواری را تجربه می کند. و درنهایت هردو آسیب خواهید دید.
 

با بچه های لجباز چه کنیم؟

بچه ها از 3 سالگی نه گفتن را یاد می گیرند و لجبازی ها شروع می شوند. این نوعی اعلام استقلال است. این خیلی مهم است که بچه ها نه گفتن را یاد داشته باشند پس مهم است که با لجبازی ها چطور مقابله کنیم. با کمی خلاقیت و ابتکار می توانید بدون نگرانی و عصبانیت راه حل های خوبی پیدا کنید. او را بخندانیم! وقتی که آنها می خندند، هم فکرشان مشغول است هم دفاعشان می شکند.

خاطرات دوران کودکی خود را تعریف کنیم! بهترین روش برای سر گرم کردن فرزندمان در مواقع ضروری داستان گفتن است. حتی اگر داستان ساختگی باشد.

آهنگین صحبت کنیم! می توانیم زمان آواز خواندن، یک یا دو کلمه را اشتباه تلفظ کنیم. با این کار حواس فرزندمان به اشتباه ما بیشتر از کارهایی مثل لباس پوشیدن یا مسواک زدن جلب می شود.

تغییر صدا بدهیم! با تغییر دادن صدایمان برای کودکان داستان های جالب تعریف کنیم مانند صحبت کردن پیرزن بی دندان، صحبت کردن با لهجه های مختلف، حرف زدن بچه گانه و یا هر تقلید صدایی که می توانیم انجام دهیم.

به او رازی را بگوییم! "من می خواهم یک راز خیلی مهم را به تو بگویم. می خواهی آن را بشنوی؟" وقتی که او با سر بله گفت او را بغل کنیم و چیزهای جالب و شیرین را در گوشش بگوییم؛ بعد می توانیم او را همراه کنیم.

روی نکات مثبت تاکید بیشتری کنیم! آیا فرزندمان از دست شستن قبل از شام یا شامپو زدن متنفر است؟ تعریف و تمجید کردن از یک مدل قدیمی ترفند خوبی است بگوییم هر وقت که سرت رابا شامپو می شویی، موهایت بسیار براق و زیبا به نظر می رسند، هم چنین بوی خوبی می دهد.

اغلب جیغ و داد کودکان و پافشاری و اصرار آنها بر یک چیز خاص، نشانه لجبازی نیست، بلکه نشانه ناتوانی ابراز نیاز و احساسات آنهاست. باید به بچه ها طریقه ابراز نیازشان را بیاموزید.

رفتار با کودک باهوش سخت تر است، اگر دنبال کودک باهوش هستید باید خودتان را آماده کنید. یکی از دلایل وابستگی، لجبازی وپرخاشگری بچه ها بیکاری است.

اگر از دوران کودکی به خواسته های منطقی  فرزندتان با روی گشاده توجه کرده باشید؛ اولا خواسته های غیر منطقی نخواهد داشت. ثانیا اگر همچنین خواسته هایی داشته باشد و ناخشنودی و عدم موافقت شما را درک کند، از آن صرف نظر خواهد کرد.

سه سالگی اوج لجبازی کودک است  اما این لجبازی با قصد و غرض نیست  بلکه شخصیت "من"  و مستقل کودک در حال شکل گیری است، والدین بایدخیلی صبوری کنند و از تنبیه کردن جدا خودداری کنند برای اینکه فرزند حرف شنویی داشته باشید. با او واضح و شفاف صحبت کنید . به او بگویید که چه کاری می خواهید انجام دهد ؟ به او بیاموزید که چگونه آن کار را انجام دهد؟
 

دلیل لجبازی کودکان

1. تثبیت استقلال: کودک دوست دارد به گونه‏ ای باشد که خودش می‏خواهد، نه آن گونه که شما می‏خواهید؛ زیرا احساس استقلال می‏کند؛ بنابراین، جایی برای نگرانی نیست.

2. جلب توجه: چنان سخن نگویید که چنین موضعی بگیرد؛ او دوست دارد جلب توجه کند؛ پس به مخالفت‏هایش بی‏ توجهی کنید و حساسیت نشان ندهید.

3. لجبازی: ممکن است این رفتار کودک به سبب لجبازی باشد که در اثر بی‏ توجهی شما به خواسته ‏های منطقی‏ اش ایجاد شده است.

4. انتقام‏جویی: گاهی کودک برای انتقام ‏جویی از پدر و مادری که دائم با هم درگیری و اختلاف دارند، چنین برخورد می‏کند. کودکانی که فکر می کنید لجبازند و با روش های مختلفی  باشما لجبازی می کنند به جای اینکه عصبانی شوید که چرا به حرف من گوش نمی دهد و به او برچسب لجبازی بزنید، با خود بگویید کودکم چقدر باهوش است،روش های مختلفی را امتحان می کند تا بفهمد چگونه مرا وادار به تسلیم کند.

5- بد آموزی از بزرگ ترها:  کودکان در مواردی می آموزند که مسائل و مشکلات خود را از راه زور و جبر حل کنند.
 
6- جنبه های اکتسابی در کودکان: سبب پدید آمدن حالات روحی خاصی است  که کودکان را به انجام رفتار های آن چنانی وا می دارد.

7- تناقضات رفتاری والدین : یکی از علل لجبازی کودکان، است. مثلا یک روزحالمان خوب است با او بازی میکنیم و وقتی حالمون بد است حوصله بازی نداریم.