طبیعت از لباس سفید خود بیرون آمده و جامه ی سبز بر تن کرده است. عطر بهاری، زمین را پر کرده و شکوفه ها خود را از ساقه های ظریف درختان بیرون کشیده اند. کوهستان ها پُر شده اند از گل های وحشی رنگارنگ. پرندگان از مناطق گرم سیر بازگشته  و سکوت سرد زمستان را شکسته اند.

آغاز بهار برای ایرانیان فقط روز اول بهار نیست. بهار شروع دید وبازدیدها و نو کردن ها، خانه تکانی ها و بیرون ریختن ناآرامی های روح است. دعای تحویل سال را در اولین روز بهار زمزمه می کنیم تا شاهد تحوّل حال مان باشیم؛ تحوّلی که ما را به جلو و رشد و تعالی می رساند و حالمان به سوی احسن الحال متحوّل می کند. آن گونه که وسایل کهنه و فرسوده را کنار می گذاریم و بهترین ها را جایگزین شان می کنیم. اخلاق ناپسند و رذایل و صفات بد و کینه ها و بددلی ها... را هم از خود دور کنیم و کمتر از طبیعت نباشیم.

پدران ما همیشه اولین روز بهار را جشن می گرفتند و با این کار نوروز را جزو ماندگارترین سنت ها قرار دادند و این آداب تا امروز ادامه داشته است. بیایید در این روزها به کارنامه ی یک ساله مان نمره ی منصفانه دهیم و سعی کنیم تبصره هایش را در سال جدید جبران نماییم.

 امسال رویش سبز بهار هم زمان با ایام شهادت بانو حضرت فاطمه سلام الله علیها است. حواس مان باشد که این هم زمانی، ما را از شهادت مظلومانه ی آن حضرت غافل نکند. کاری نکنیم که مقام بلندشان را کم رنگ کند. روی اعتقادمان استوار باشیم که فاطمه سلام الله علیها همیشه فاطمه باقی می ماند و هیچ مناسبتی نمی تواند ما را از ایشان غافل کند. فاطمه سلام الله علیها فقط برای زنان و دختران اسوه نیست، او الگوی انسانیّت است؛ همان طور که حضرت ولی عصر(عج) فرمود: «دختر رسول خدا برای من الگوی نیکویی است.»

ساده بگویم: بعضی ها گمان می کنند فاطمه سلام الله علیها اسوه است، چون خوب شوهرداری کرد و عبادت های طولانی داشت؛ اما فاطمه سلام الله علیها فراتر از این است. او کوثر است و دور از همه ی بدی ها و زیبایی های دنیاست، تا آن جا که وقتی فهمید پدر از گردن بندی که بر گردن دارد ناراحت است، آن را در راه خدا هدیه کرد. همان موقع بود که پیامبر فرمود: «پدر به فدایت!»

تا به حال این آیه را شنیده ای: «و تو چه می دانی قدر چیست؟»  فاطمه سلام الله علیها هم مثل همان قدر است. او قدری است که ما هرگز نشناختیم، هرکس فاطمه سلام الله علیها را بشناسد، مانند کسی است که حقیقت شب قدر را درک کرده است. پس حالا که نوروزمان فاطمی است، با نامش سال را آغاز و با اهدافش، زندگی کنیم. اخلاق و رفتارمان را به ایشان نزدیک کرده، از بانو بخواهیم دست مان را بگیرد و تنهای مان نگذارد.

نویسنده: نعیمه جلالی نژاد

 پی نوشت:
1. سوره ی قدر، آیه ی2
2. حدیثی ازامام صادق(ع)؛ بحارالانوار، ج23، ص67