پوست لیمو تلخ است، دور ریختنی است؛ اما همین پوست لیمو اگر در دست اهلش قرار بگیرد، از آن یک مربای خوش طمع، خوش رنگ و شیرین درست خواهد شد.

تربیت مثل مربا درست کردن است.

ما آدم ها مثل همان پوست لیمو هستیم؛ اگر تربیت شویم، شیرین می شویم و ارزش پیدا می کنیم!

تربیت، کار رَب است و رَب، خداوند است. خدا رَب همه ی هستی است و رَب العالمین است. پس تنها خداست که می تواند ما را تربیت کند و البته کسانی که در بِر او باشند.

«بِر» یعنی همان اولیای خدا، یعنی انبیا و اهل بیت علیه السلام همه در بِر خدایند؛ بوی خدا را دارند و اخلاق خدا را دارند؛ به همین دلیل مثل خدا می توانند مربی باشند و ما را تربیت کنند.

نویسنده: محمدرضا رنجبر