بر رئیس کانون خانواده لازم است که در اداره زندگی و ارضای خواهشهای افراد تحت سرپرستی اش، توسعه دهد و تمنیات آنها را در حد توانایی خود برآورده سازد و با این عمل به شخصیت آنان تحکیم بخشد و از بروز آسیبهای روانی که منجربه عقده حقارت می شود، مصونشان دارد، توجه به این موضوع، زمینه سازگاری و حسن تفاهم را در خانواده و اجتماع به وجود می آورد.

قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام ): ینبغی للرجل ان یوسع عیاله، لئلا یتمنوا موته. [1]

امام رضا (علیه السلام ) فرمود: سزاوار است مرد غنی و متمکن به زندگی خانواده خود توسعه دهد و آنان را از رفاه و آسایش کافی برخوردار کند تا آنان به علت، سختگیری او و محرومیت خودشان، تمنای مرگ وی را ننماید.

قال علی بن موسی الرضا (علیه السلام ): صاحب النعمة یجب علیه التوسعة عن عیاله. [2]

همچنین فرمود: بر صاحبان نعمت واجب است که بر افراد تحت سرپرستی خود، توسعه دهند و به زندگی آنان گشایش بخشند.

((دکتر آلندی )) می گوید: لازم است از رواداشتن هرگونه بی عدالتی در مورد کودک خودداری شود تا زمینه او برای تمایل به دزدی، آماده نگردد. هر کودکی که دزد می شود، بدون تردید، روزی حقی از وی پایمال شده و با بیدادگری روبرو گشته است.

لازم نیست این بی عدالتی، حقیقی باشد، خیلی هم ممکن است که سیمایی مجازی و تصوری داشته باشد، گاه حتی به قدری کودکانه است که بزرگترها اصلا متوجه آن نمی شوند، اما اینها هیچکدام مانع از آن نیستند که اثر آن در قلب کودک عمیق و دردناک نباشد.

اگر بخواهیم به طرق موجز و موثری علیه عیب ننگین دزدی مبارزه کنیم، لازم است در آغاز، آن احساس طغیان و خشمی را که زاییده یک رشته محرومیت است، در وجود کودک زنده کنیم، پس از آن با جبران کردن این محرومیت، درد او را درمان سازیم.

برخی از کودکان پولی را که می دزدند، در برابر رفقای خود خیلی سخاوتمندانه و ارباب مآبانه خرج می کنند و این، بدون تردید از آن جهت است که آنها می خواهند از تحقیری که درباره خود احساس کرده اند، انتقام درخشانی بگیرند.

من پسرک دوازده ساله ای را دیدم که پول دگران را می دزدید. اما با همین پول برای فرزندان آنها که معمولا از خودش کوچکتر بودند، اسباب بازی می خرید. بعدها معلوم شد در دوران کودکی این پسر، والدینش هرگز برای او اسباب بازی نمی خریده اند و او امروز می خواست این محرومیت خویش را که در نظرش یک بی عدالتی و دشمنی بود. به این طریق جبران کند. [3]

امام رضا (علیه السلام ) به موضوع برنامه ریزی و توجه و تدبیر مرد نسبت به تقدیر معیشت در زندگی توصیه نموده و فرموده است.

ینبغی للمؤ من ان ینقص فی قوت عیاله فی الشتاء ویزید فی وقودهم. [4]

((برای فرد باایمان سزاوار است (در صورت نبودن امکان و توانایی در زمستان از خوراک افراد خانواده بکاهد و به وسایل گرمایی آنان بیفزاید)).

ان الاسان اذا ادخر طعام سنته، خف ظهره، واستراح وکان ابوجعفر وابو عبدالله (علیها السلام ) لا یشتریان عقدة حتی یحرزا طعام سنتهما. [5]

همچنین فرمود: هرگاه آدمی خوراک سال خود را ذخیره کند، پشتش از بار زندگی سبک می گردد و آسوده خاطر می شود.

سپس فرمود: حضرت امام باقر (علیه السلام ) و امام صادق (علیه السلام ) تا زمانی که غذای سال خود را ذخیره نکرده بود، خانه یا ملکی نمی خریدند.


پی نوشت:
[1] جامع السعادت ، جلد 2، ص 141 - وسائل الشیعه ، جلد 5، ص 132.
[2] کافى ، جلد 4، ص 11.
[3] ما و فرزندان (ریموند بیچ )، ص 72.
[4] روضة المتقین ، جلد 6، ص 260.
[5] کافى ، جلد 5، ص 89.

منبع: حوزه نت