چهل روز بود که دنیا دیگر حسین علیه السلام را نداشت. اتفاقات این چهل روز باعث شده بود لشکریان سرخ پوش بنی امیه متوجه شوند زینب سلام الله علیها، فصاحت کلامش را از پدر به ارث برده و با قدرت بیانش همان کاری را می کند که برادرانش در میدان جنگ کردند. اگر یزید با آن لشکر پُرتعدادش در ظاهر نبرد را در کربلا به نفع خود تمام کرده بود، این بار با خطبه ها و افشاگری های بازماندگان حسین علیه السلام در قصر خود شکست خورد.

 کاروان نزدیکان و خانواده ی امام که بعد از عاشورا به اسارت سپاه ابلیس درآمده و به شام برده شده بودند، به قتلگاه «ثارالله» برگشتند. دیدن صحرای کربلا، خاطره ی آن روزی را که زینب سلام الله علیها جز زیبایی ندیده بود، در ذهن ها زنده کرد. چهل روز گذشته بود؛ ولی داغ مصیبت دیدگان هم چنان تازه بود. همان هایی که در شام و در قصر یزید برای شاد نشدن دل دشمنان به گریه مجال خودنمایی نداده بودند، این بار با چشمانی اشک بار، برای مظلومیت حسین علیه السلام و یارانش سوکواری می کردند.

چهل روز بود که دنیا دیگر حسین علیه السلام را نداشت و عده ای از آن ها، که برای همراهی نکردن او در کربلا بهانه ای ساخته بودند، پشیمان بودند. قرار گرفتن کنار یا روبه روی حسین و یارانش، مرز بین سعادت و زیان کاری بود و آن ها بسیار زیان دیده بودند.

- در تاریخ نقل شده که سر مبارک حسین بن علی علیه السلام در روز چهلم بعد از عاشورا به بدن مبارکش ملحق شد و در کربلا دفن گردید.

- دوازدهم محرم : زمان حرکت کاروان اسرا از کربلا به طرف کوفه بود.

- نوزدهم محرم: کاروان اسیران از کوفه به شام حرکت کرد.

- اول صفر: کاروان اسیران اهل بیت به شام وارد شد.

- پنجم صفر: شهادت حضرت رقیه، دختر امام حسین علیه السلام اتفاق افتاد.

- طبق روایات جابربن عبدالله انصاری اولین زائر امام در روز اربعین بود.