بهترین کارها پس از ایمان به خدا، دوستى با مردم است

مهربانی و دوستی یک بذر است. یکی را که بکاری، یک خوشه‌ی سبز خواهی داشت. یک دانه را که بکاری، گاهی تا هزار دانه برداشت می‌کنی. ما می‌توانیم با کاشتن یک بذر، یک جنگل داشته باشیم.
 

خدا را به خاطر نعمت هایى که به شما بخشیده است دوست بدارید، و مرا به خاطر دوستى خداى متعال دوست بدارید، و خاندان مرا به خاطر من دوست بدارید

باران که می‌بارد، دوست دارم دانه دانه هدیه‌های خدا را بشمارم. آفتاب که می‌شود، دوست دارم قدم قدم به سمت آینده بروم. پیامبر و خانواده‌اش، شبیه باران و آفتاب‌اند. بودنشان نعمت و دیدن نعمت است و راه را با وجودشان می‌شود مطمئن‌تر برداشت.

 
به کودکان محبّت کنید وبه آن ها رحم کنید و هروقت به آن ها وعده دادید به آن وفاکنید، چون آن ها شما را روزى‌رسان خود مى دانند

توی خاله‌بازی همه نقش دارند، یکی مادر است، یکی پدر. یکی دوست است، یکی غریبه. یک ظرف کوچک می‌شود یک دیگ بزرگ. دنیای بچه‌ها کوچک را بزرگ می‌کند، رویا می‌سازد، قصه‌ها را واقعی می‌کند و می‌خندد. فکرش را بکنید، اگر یک بزرگ، خودش رویا بسازد، قصه‌سازی کند و بعد بشکند... شکستنش خیلی خیلی بزرگ می‌شود.
 

هر چیزى کلیدى دارد و کلید بهشت، دوست داشتن بینوایان و فقیران است

می‌توانیم لبخند بزنیم و صدقه ی امروز را به پیرمردی که آدم‌های پیاده‌رو را وزن می‌کند، بدهیم. احوال پسرک گل‌فروش سر چهارراه را بپرسیم و دفعه‌ی بعد که از آن چهارراه گذشتیم یک کتاب خوب مهمانش کنیم. چقدر لبخند و هدیه و کارِ خوب منتظرمان است، و چقدر ساده.

 نویسنده: کوشا سمیعی
تصویرساز: سوده شیدا

پی نوشت:
1. بحار الانوار ج 74 ص 392 ح 11
2. نهج الفصاحه ص 74 ح 387
3. بحارالانوار ج 7 ص 14 ح 1
4. کافی ج 6 ص 49 ح 3
5. کنزالعمال ج 6 ص 469 ح 16587