خدایا! با این گوش یا این چشم و با این دل، چه می شود شنید و دید و فهمید و ما چه می شنویم، چه می بینیم و چه می فهمیم؟!

خدایا! با این قلم و با این حروف چه می شود نوشت و ما چه می نویسیم؟!

تمام قرآن از حروف تشکیل شده است؛ یعنی حروف الفبا که به تنهایی هیچ معنا و مفهومی ندارند؛ اما با همین حروف چه معجزه ی بزرگی اتفاق افتاده است.

این که در ابتدای سوره ی بقره و پاره ای از سوره ها از حروف الفبا استفاده شده، شاید یک پیام آن همین باشد که منِ خدا از این حروف چه ساخته ام و شما چه!

من از این حروف، کتابی ساخته و پرداخته ام که نور است، رحمت و شفاست و مایه ی آرام جان است؛ کتابی که هرکس آن را بخواند از بی قراری ها دور می شود.

بعضی ها ممکن است بگویند ما سرمایه ای نداریم و نمی توانیم کار مثبت و مفیدی داشته باشیم؛ اما قرآن با حروفی مثل «الم» در ابتدای سوره ی بقره با ما حرف می زند و می گوید: شما با داشتن این حروف کم سرمایه ای در اختیار ندارید:

«قُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا.»

یعنی: با همین حروفی که در اختیار دارید با مردم، زیبا سخن بگویید و امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «اگر زیبا سخن بگویید، سخن های زیبا خواهید شنید.»

 
نویسنده: محمدرضا رنجبر
تصویرساز: حامد زاهد

پی نوشت:
1. سوره ی بقره، آیه ی83.