فرمانده به یگان خودش باید مثل فرزند و عائله‏ ى تحت سرپرستی اش نگاه کند. بهترین جاى شما و مطلوب ترین نقطه‏ ایى که هستید، باید یگان زیر امر و فرماندهی تان باشد. هرجا که هستید، باید خودتان را بالاى سر آن برسانید. غیبت شما از یگان، بایستى یک چیز استثنایى باشد. اگر مثلاً ما کسانى را مى‏ فرستیم، تا خطوط و یا مراکز استقرار یگان هاى عملیاتى را در منطقه‏ ى عملیات بازرسى کنند، وقتى که مى ‏آیند، باید گزارش بدهند که فرمانده‏ ى لشکر، قائم ‏مقام و یا معاونانش بودند؛ یا در محل استقرار تیپ، فرمانده ‏ى تیپ، قائم مقام و یا معاونانش بودند. نباید گزارش را این‏ طورى بدهند که ما به فلان نقطه رفتیم، اما از این پنج یا شش یا ده یگانى که بازرسى کردیم، مثلاً در شصت یا هفتاد درصدشان، فرمانده و یا قائم ‏مقامش نبودند و یا در بعضى موارد هر دو حضور نداشتند! اصلاً چنین چیزى بایستى تحقق پیدا نکند، تا دایماً عملیاتى و حاضر باشند.

سخنرانى در دیدار با فرمانده‏ى کل، نماینده ‏ى ولىّ ‏فقیه، فرمانده‏ ى نیروى زمینى، مسؤولان دفاتر نمایندگى و فرماندهان یگان هاى نیروى زمینى سپاه پاسداران انقلاب اسلامى‏
1370/02/21