سوراخ کردن گوش نوزاد، برای بسیاری از خانواده ها امری مهم است که باید در همان ابتدای نوزادی انجام گیرد ولی کودک چیزی از گوشواره نمی داند و دردی که او متحمل می شود، فکر می کند والدین او را تنبیه می کنند. بهتر است که گوش کودک را زمانی که به درک کامل رسیده است سوراخ کنید.
 
لاله گوش تا سن 9 سالگی رشد می کند و بعد از آن دیگر تغییری در آن ایجاد نمی شود. سوراخ کردن گوش کودک در سنین پایین ضرری برای او ایجاد نمی کند ولی بهتر است که بعد از 6 سالگی گوش کودک را سوراخ کنید.

قسمت پایین گوش مناسب برای اتصال گوشواره است. در اکثر خانواده ها برای سوراخ کردن گوش کودک، از روش های قدیمی و با استفاده از سوزن و نخ این کار را انجام می دهند. اما این یک روش کاملاً غلط است؛
زیرا ممکن است گوش نوزاد دچار عفونت گردد. برای سوراخ کردن گوش کودک، بهتر است به مراکز درمانی مراجعه کنید و از مبتلا شدن نوزاد به ویروس هایی از جمله هپاتیت و یا کزاز جلوگیری کنید. اما قبل از انجام این کار با پزشک نوزاد خود مشورت کنید.


نظر روانشناسان در مورد سوراخ کردن گوش نوزاد

سوراخ کردن گوش نوزاد در برخی از خانواده ها، در بدو تولد انجام می شود چرا که می پندارند نوزاد آن ها درد کمتری تحمل می کند و چون نمی تواند دست های خود را تکان دهد، گوش های نوزاد سریع تر خوب می شود. اما روانشناسان با این کار مخالف هستند. نظر آنها این است که کودک، این درد را به معنی تنبیه از طرف والدین می داند. روانشناسان می گویند که کودک باید دلیل این درد و سوارخ نمودن گوش را بداند.


سوراخ کردن گوش نوزاد و ابتلا به عفونت

روزنامه ای در آمریکا بیان می کند که حدود 20 درصد سوراخ هایی که در بدن ایجاد می شود باعث عفونت خون در نوزادان می شود چرا که از طریق این حفره ها، آلودگی به بدن منتقل می شود. همچنین به والدین توصیه می کند که گوش های کودک خود را تا 6 ماهگی سوراخ نکنید؛ زیرا سیستم ایمنی بدن نوزاد قوی نیست و احتمال ابتلا به عفونت ها زیاد است.


عوارض سوراخ کردن گوش نوزاد 

از گوش به منظور نصب آویزها استفاده می کنند. اما سوراخ نمودن گوش ممکن است عوارضی نظیر عفونت، حساسیت به برخی از فلزات را ایجاد کند، البته ایجاد چند سوراخ بر روی گوش رواج پیدا کرده است اما سوراخ نمودن قسمت های غضروفی گوش خطرناک خواهد بود زیرا رگهای خونی در این قسمت وجود ندارد و احتمال عفونت و تاول بعد از سوارخ نمودن وجود دارد. علائمی که عفونت ها به همراه دارند نظیر تورم دردناک، گرمی و قرمز است.


نکات مهم درباره گوشواره ها و سوراخ کردن گوش

قبل از اینکه گوش را سوراخ کنید با پزشک مشورت کنید.

بعد از اینکه گوش را سوراخ نمودید احتمال عفونت وجود دارد، پس بهتر است یک حوله گرم و مرطوب روی گوش قرار دهید.

استفاده از گوشواره های بزرگ و سنگین سوراخ گوش کودک را گشاد و یا پاره می کند.

در صورتی که میخ گوشواره بلند است در هنگام خواب گوشواره ها را از گوش خود خارج کنید، چرا که ممکن است باعث ایجاد زخم در پشت گوش شود.
 
هنگام بستن گوشواره به گوش کودک، قفل آن را محکم ببندید تا کودک نتواند آن را باز کند، زیرا ممکن است آن را بخورد و خطر خفگی او را تهدید کند.

حساسیت به گوشواره های فلزی بسیار شایع است و به صورت قرمز و التهاب مشاهده می شود، برای بر طرف نمودن این حساسیت گوشواره را عوض کنید یا به مدت چندین روز از گوش خارج کنید.

در صورتی که قصد استفاده از گوشواره هایی به غیر از جنس طلا را دارید، با کسی که گوش را سوراخ می کند مشورت کنید.

روزی دو مرتبه گوشواره ها را تمیز کنید.

نواحی گوش را نیز به کمک محلول های ضد عفونی مخصوص گوش تمیز کنید.

به منظور جلوگیری از چسبیدن گوشواره به زخم های گوش، در روز چند مرتبه گوشواره ها را بچرخانید.

گوشواره باید به مدت 30 تا 50 روز در گوش نگه داشته شود؛ چرا که اگر گوشواره را خارج کنید ممکن است سوراخ گوش از بین برود.

در مدتی که گوش سوراخ است، از پاشیدن ادکلن و یا خشبو کننده به گوش خودداری کنید.
 
جهت سوراخ کردن گوش کودک خود، در سنین کم و نوزادی ابتدا با پزشک نوزاد خود صحبت کنید و این کار را در مراکز درمانی و بهداشتی انجام دهید و به صورت خانگی و قدیمی گوش کودک خود را سوراخ نکنید. 


منبع: سایت ستاره