ویژگیهای حافظه شنیداری

ویژگیهای کودکان مبتلا به مشکل حافظه شنیداری Auditory Memory Problem

کودکان مبتلا به مشکل حافظه شنیداری در موارد زیر مشکل دارند:
• در به خاطر آوردن دستورالعملهای گفتاری، جزئیات یک داستان شنیده شده و یا نام شخصیتها، دچار مشکل هستند. قبل از تلاش برای دنبال کردن دستورالعملهای گفتاری، به کاری که بقیه بچه ها انجام می دهند، نگاه می کنند.
 
• تنها قسمتی از دستورالعملها را به خاطر می آورند. معمولا آخرین کلمات گفته شده را به خاطر می آورند. معمولا سابقه عفونت گوش دارند، بخصوص زمانی که نوزاد یا نوپا بوده اند.
 
• در شنیدن سخنرانیها و یا بحثها برای مدت زمان طولانی، مشکل دارند: پس از دورهای کوتاه، خارج از آهنگ صدا قرار می گیرند. در تکرار کردن یک دستورالعمل چند مرحله ای، دچار مشکل هستند.
 
• در یادداشت برداری، مشکل دارند. در طول کلاس دچار مشکل هستند. اغلب می گویند: «معلم خیلی تند حرف می زند» در امتحانات شفاهی دچار مشکل می باشند.
 
• کلمات و مفاهیم جدیدی را که در طول کلاس یا سخنرانی می شنوند، فراموش می کنند و نیاز است که تکرار شود و تمرین کنند تا بتواند در آنها عمیق شود. هنگام گفتن یا نوشتن کلمات چند بخشی، بخشهای ترکیبی را تپق می زنند یا آنها را دستکاری می کنند.
 
• هنگام نگاه کردن به آنچه دیگران انجام می دهند، یا وقتی فعالانه عمل می کنند، آسان تر یاد می گیرند. برای اینکه خوب مطلب را بفهمند، اطلاعات نوشته شده را باید چندبار بخوانند که در آنها عمیق شوند.
 
• در توجه کردن، مشکل دارند. کلمات و اسامی جدید را به راحتی فراموش می کنند. در به خاطر آوردن شماره تلفن، آدرس، سرود، شعر، نیایش و حقایق ریاضی، دچار مشکل می شوند.
 

مشکل حافظه شنیداری، چگونه بر کودک تأثیر می گذارد؟

یک کودک مبتلا به مشکل حافظه شنیداری در خانه دچار مشکل می شود، اما متأسفانه این ضعف در مدرسه نمایان تر است. بنابراین، در صورت نبود مشکلات یادگیری، یا زبانی و گفتاری، یک نقص حافظه شنیداری تا سنین ۶  تا ۸ سالگی ممکن است قابل توجه نباشد. اگر مشکل خفیف باشد، باعث ایجاد تأخیر در تشخیص می شود. مادر کودک به خاطر می آورد؛ زمانی را که می خواست بعد از ناهار به خانه مادرش برود و از کودک خواسته بود تا حاضر شود، اما پس از شستن ظرفها دید هنوز دارد بازی می کند. کودک نمی خواست مشکل درست کند، اما مشکل این بود که او آنچه را مادرش گفته بود، فراموش کرده بود. هنگامی که مادرش از او پرسید «ما قرار بود بعد از ناهار کجا برویم؟ » این سؤال ممکن بود به تقویت حافظه کمک کند و یا نه. کودک ممکن بود در مورد رفتن به خانه مادر بزرگش چیزهایی را به خاطر آورد، اما در مورد قسمت «بعد از ناهار» چیزی به خاطر نمی آورد. یادگیری کلمات با آوازها و لالایی اتاق خواب، برای کودکان مبتلا به حافظه شنیداری پیش دبستانی سخت است. این کار ممکن است باعث ناکامی یا در برخی مواقع خجالت و شرم شود، اما من به تجربه دیده ام که به نظر می رسد کودکانی در این سن از این نوع مشکل آگاه نباشند. هنگامی که کودک وارد مهد کودک می شود، یادگیری نامها و صداها ممکن است کار دشواری باشد، زیرا این موارد در ابتدا جزء تکالیف حافظه شنیداری است. اگر آنها بتوانند تداعی کنند («ف» حرف نام خواهرش فرنوش است) ممکن است بهتر به یاد آورند. گوش دادن به یک داستان و به خاطر آوردن آن همانند سایر بچه ها برای کودکی با مشکل حافظه شنیداری کاری دشوار و سخت است. هنگامی که کودک چیزی را می شنید، ممکن بود آن را درک کند؛ بخصوص اگر جمله ها ساده و کوتاه بود. متأسفانه، هنگامی که جمله ها طولانی تر و پیچیده تر می شدند، کلمات به یک ابهام ذهنی تبدیل می شدند. کلمات و مفاهیم جدید به طور سریع تری مورد بحث قرار گرفته و تدریس می شوند. دستورالعملهای پروژه ها که توسط معلم توضیح داده می شود، پیچیده تر می شوند. هنگامی که داستان پایان می یافت، او در به خاطر آوردن لغات جدید، که اسم شخصیتها یا سایر جزئیات مرتبط با داستان است، دچار مشکل می شد. در سطوح اولیه که یادگیری بیشتر از طریق حرکات دست، یا کار گروهی انجام می شود، اگر یک کودک دستورالعملها را فراموش کند، به راحتی با نگاه کردن به دیگران می فهمد که باید چه بکند. به همین دلیل، یک کودک مبتلا به حافظه شنیداری، ممکن است در بیشتر اوقات ضعف خود را جبران کند، اگر چه ممکن است در خواندن و سایر مهارتهای زبانی نیز دچار مشکل باشند.
 
هنگامی که داستانها، شخصیتها و قصه‌ها پیچیده تر و پر از جزئیات می شوند و چیزهای بیشتری برای به خاطر آوردن وجود دارد، کودک به طور فزاینده ای دچار مشکل می شود. کلمات و مفاهیم جدید به طور سریع تری مورد بحث قرار گرفته و تدریس می شوند. دستورالعملهای پروژه ها که توسط معلم توضیح داده می شود، پیچیده تر می شوند. کودکی با مشکل حافظه شنیداری در کلاس دوم و بخصوص در نیمه آخر سال، کاملا از بقیه جدا می شود. اگر این کودک یک خواننده قوی باشد، می تواند با چند بار خواندن دستورالعملها و مطالعه داستان در خانه، به یادگیری اطلاعات کمک کند. اگرچه این قدرت باعث می شود کودک طی چند سال ضعف خود را جبران کند، برای کودک و والدینش که مرتب سعی می کنند او را به سطح مدرسه برسانند، خسته کننده است. کودک ممکن است اخمو و خسته وارد خانه شود، حتی در مقابل کار در خانه مقاومت نشان دهد.
 
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390