اهمیت حضور قلب در دعا

از شرایط و زمینه های دعای مطلوب، داشتن حضور قلب و خلوص نیت در راز و نیاز با آفریدگار جهان است. دعا اگر بدون توجه به مبدأ هستی و از روی غفلت و جهل باشد، هرگز به اجابت نمی رسد.

امام صادق (ع) با اشاره به این نکته مهم فرمود:

انَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لایسْتَجیبُ دُعاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ قاسٍ؛[1]
بدون تردید خداوند عزیز و جلیل دعای انسانهای سنگدل را به اجابت نخواهد رساند!

امیر مؤمنان علی (ع) به این شرط مهم دعا توجه کرده و فرمود:

وَ بِالْاخْلاصِ یکونُ الْخَلاصُ فَاذا اشْتَدَّ الْفَزَعُ فَالَی اللَّهِ الْمَفْزَعُ؛[2]
و با اخلاص انسان از گرفتاریها خلاص می شود و هر گاه فشارهای زندگی بر شما سخت شد به خدا پناه ببرید.

در آیات وحیانی، اخلاص، شرط اساسی دعا قلمداد شده است. خداوند در سوره اعراف می فرماید:.. وَ اقیمُوا وُجُوهَکمْ عِنْدَ کلِّ مَسْجِدٍ وَ ادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدّینَ...؛[3] و اینکه در هر مسجدی روی خود را مستقیم به سوی قبله کنید و در حالی که دین خود را برای او خالص گردانیده اید، وی را بخوانید.


پی نوشت ها:
[1] وسائل الشیعه، شیخ حر عاملى، مؤسسه آل البیت، ج 7، ص 72 و 73.
[2] همان.
[3] اعراف/ 29 ..

منبع: حوزه نت