زياد عرق مي کنيد ؟

نويسنده: نازنين دربندي



فصل تابستان هميشه با عرق همراه است و يکي از دردسرهاي تابستاني همين عرق کردن و بوي بد بدن است ولي به نظر شما عرق کردن خوب است يا بد ؟ شما حاضر هستيد اصلا عرق نکنيد ؟ مي دانيد که اگر عرق نکنيد چه بلايي بر سر شما خواهد آمد ؟ و يا کساني که زياد عرق مي کنند چه کنند ؟
تعريق يکي از کارهاي طبيعي بدن است که به تنظيم درجه حرارت بدن کمک ميکند . اما تعريق بيش از اندازه فايده خاصي ندارد . تعريق بيش از حد کف پا ، موجب بوي بد آن و ماندگار شدن بوي کفش و جوراب و .. خلاصه گريزان شدن ديگران خواهد شد . وقتي اين تعريق در صورت نمايان مي شود همه را متعجب و با خبر مي کند و موجب مشکلاتي حتي در اعتماد به نفس ما خواهد شد ! تعريق بيش از حد بدن مي تواند باعث خيس شدن لباس شده و مشکلات و معضلات خاص خود را پديد آورد .

عرق کولر بدن

تعريق در حالت معمولي باعث کاهش دماي بدن مي باشد . وقتي که حرارت بدن به سطح پوست انتقال مي يابد ، غدد عرقي شروع به ترشح مي کنند و عرق با جذب حرارت سطح پوست به بخار تبديل مي شود و باعث سرد شدن عروق و مويرگ هاي سطحي بدن مي شود . با خنک شدن خون در عروق سطحي ، خون سرد شده از طريق گردش خون ، توسط عروق به اندام داخلي هدايت مي شود و اين عمل تا زماني که دماي بدن ثابت شود ادامه مي يابد .
کارايي سيستم تعريق زماني است که عرق در سطح بدن جاري نشود و پس از ترشح از غدد بلافاصله به بخار تبديل گردند و بدن را خنک کنند به اين حالت تعريق نامريي گويند . جاري شدن عرق در سطح پوست عواقبي چون از دست دادن آب و نمک و الکتروليت هاي موجود در آن را در پي دارد . به دليل وجود الکتروليت ها و موادي ضروري که در عرق وجود دارد هر چه ميزان تعريق کمتر باشد بهتر است .

عرق به خودي خود بدون بو است

عرق ريزش زياد از ناحيه زير بغل ، کف پا و دست و به درجات کمتر ، از ساير نقاط بدن ، بوي بدي ايجاد مي کند که در اثر وجود باکتري ها در عرق ايجاد مي شود .

چرا بعضي ها زياد عرق مي کنند ؟

در حقيقت بسياري از موارد علت شناخته شده اي براي اين مشکل وجود ندارد که اينها را موارد اوليه يا ايديوپاتيک مي نامند ، به عبارت ديگر در اين افراد بيماري شناخته شده اي باعث ايجاد تعرق فراوان نشده است . گر چه علل واقعي ناشناخته اند ، اما مکانيسم هاي اين حالت به خوبي مشخص گشته اند . سيگنال هاي اعصاب نباتي و خود کار بدن ( که ما تقريباً هيچ کنترلي ارادي بر آن نداريم ) به غدد عرق پيام مي دهند که عرق توليدي خود را به بيرون بريزند ، در شرايط طبيعي وقتي حرارت داخل بدن به حدي بالاتر از مقدار قابل قبول رسيد سيگنال هاي بيشتري براي تعريق بيشتر و در حقيقت دفع حرارت زيادي بدن ارسال مي شود . حال وقتي اين سيگنال ها به حدي بيشتر از ميزان مورد نياز ارسال شوند ، همين مشکل يعني « هيپرهيدروزيس » ايجاد مي شود که نه تنها براي بيمار مفيد نخواهد بود بلکه او را با مشکلات متعددي روبرو خواهد ساخت !

عوارض زياد عرق کردن

ـ پريشاني رواني در اثر شرمساري در ارتباطات اجتماعي
ـ بثورات پوستي ناشي از مصرف بوبرها يا ضد عرق ها
ـ کم آبي بدن درصورتي که دريافت آب براي جبران مايعات از دست رفته کافي نباشد ( به ندرت )

راه حل

در صورتي که علت زمينه اي وجود داشته باشد بايد درمان شود . در کنار آن مي توان از درمان هاي مختلف دارويي براي کنترل علايم استفاده کرد :
ـ درمان هاي موضعي شامل آنتي کولينرژيک هاي موضعي ، اسيد بوريک ، محلول تانيک اسيد 5 ـ 2 ، رزورسينول ، پرمنگنات پتاسيم ، فرمالدئيد ( که البته مي تواند ايجاد حساسيت کند ) ، گلوتارآلدئيد و آلومينيوم کلرايد 20 که اين محلول بايد شب ها روي پوست خشک ماليده شود و مي تواند زير پانسمان بسته باشد و به مرور زمان مي توان فواصل کاربرد آن را زياد کرد .
ـ درمان هاي سيستميک شامل داروهاي آنتي کولينرژيک مثل پروپانتلين برومايد ، گليکوپيرولات ، اکسي بوتينين و بنزوتروپين هستند . البته اين داروها عوارض ناخواسته اي دارند که شامل ميدرياز ( گشاد شدن مردمک ) ، ديد غبارآلود ، خشکي دهان و چشم ، اشکال در ادرار و بروز يبوست ، هستند . ساير درمان هاي دارويي شامل استفاده از آرام بخش ، ايندومتاسين ، داروهاي بلوک کننده کانال کلسيم که در مورد تعريق کف دست و پا معمولاً به کار مي روند ، مي باشد .
ـ درمان ديگري که از سال 1952 معرف شده شامل عبور جريان الکتريسيته از پوست مي باشد . در اين روش که بيشتر در مورد تعريق کف دست و پا کاربرد دارد ، درمان روزانه هر کف دست يا پا به مدت 30 دقيقه به يمزان 20 ـ 15 ميلي آمپر با عبور از يک بالشتک آبي و يا بالشتک آنتي کولينرژيک است .
ـ تزريق سم بوتولينوم به دليل اثرات آنتي کولينرژيک روي غشاء عصبي عضلاني موثر است . در تعريق بيش از حد کف دست ، تزريق زير جلدي آن باعث عدم تعريق ، به مدت 12 ـ 4 ماه مي شود . عوارض آن شامل ضعف مختصر و موقت انگشتان شست است که ظرف 3 هفته بهبود پيدا مي کند .
منبع: روزنامه سلامت - شماره 225