پيدايش جهان در قرآن

مفسران و انديشمندان علوم قرآني يکي از ابعاد اعجاز قرآن را اعجاز علمي آن دانستند.منظور از اعجاز علمي قرآن، آياتي است که به نوعي اشاره به اکتشافات علمي جديد دارد.ما معتقديم که قرآن کتاب هدايت است و آنچه خداوند در اين کتاب بيان داشته است،با هدف هدايتگري مطرح شده است،اما در لابه لاي آيات آياتي را مي بينيم که علاوه بر جنبه هدايتگري،بعد ديگري از قرآن را همان اعجاز علمي است،جلوه گر مي سازد.بنابراين قرآن کريم فيزيک،شيمي،نجوم و...نيست؛کتاب هدايت است و برداشت علمي از آيات در مواردي که علم به طور قطعي به اثبات آن پرداخته،مي تواند عمق عظمت آن را به اثبات رساند.
در اين سلسله مقالات برآنيم تا به بررسي مختصر اين آيات بپردازيم.

پيدايش جهان

درباره پيدايش جهان،نظريات مختلفي بيان شده است.بر اساس آخرين اکتشافات دانشمندان علم هيئت و در رأس آنها لاپلاس(laplace) دانشمند مشهور رياضيات و هيئت که در حدود دو قرن پيش اظهار شد،کرات آسماني در ابتداي خلقت از توده هاي گاز متراکم تشکيل شده بودند که بعد از مدتي و به مرور زمان بر اثر فشردگي و تراکم شديد،از يکديگر جدا شدند و با از دست دادن حرارت و التهاب اوليه رفته رفته سرد و به صورت کرات امروزي درآمدند(1).تحقيقات دانشمندان بعدي نيز هرچند اين نظريه را تکميل و بعضي نکات آن را تصحيح کرد،اما در همه آنها اصل پيدايش اين کرات از يک نوده گاز سوزان پذيرفته شده و مورد قبول محافل علمي جهان است(2).
در حالي که بيش از دو قرن از عمر اين ديدگاه نمي گذرد،قرآن کريم با اعجازي شگرف و به طور روشن اين حقيقت را بيان کرده است.در آيه 11 سوره فصّلت مي خواينم:ثُم استوي إلي السماءِ و هي دُخانٌ...؛پس به آسمان توجه نمود؛در حالي که (به صورت)دودي بود....در آيه 30 سوره انبياء آمده است:أَولم ير الذين کفرُوا أن السماوات و الأرض کانتا رتقاً ففتقناهُما...؛آيا کافران نمي نگرند که آسمانها و زمين به يکديگر متصل بودند؛پس آنها را جدا کرديم....
چنان که به روشني از آيات بالا به دست مي آيد،هماهنگي اعجاب انگيزي ميان ديدگاه قرآن با علم روز در زمينه آغاز آفرينش جهان وجود دارد که اعجاز و عظمت قرآن را بيش از پيش جلوه گر مي سازد و از همين روست که دکتر بوکاي مي گويد:«کوچک تريم مخالفتي ميان معلومات قرآني و علم جديد راجع به شکل گيري جهان وجود ندارد(3)».

پي نوشت

1.قرآن و علوم روز،سيد جواد افتخاريان،ص 234.
2.قرآن و آخرين پيامبر،ناصر مکارم شيرازي، ص193؛قرآن و علوم روز،ص235.
3.عهدين:قرآن و علم،دکتر موريس بوکاي،ترجمه دکتر حسن حبيبي،ص201.

منبع:ماهنامه قرآني،آموزشي نسيم وحي (شماره اول)
/خ