گفتند بهترین روز است، یک روز مخصوص برای کسانی که می‌خواهند دوپینگ کنند و ره صدساله را یک شبه بروند، توی این روز می‌توانی دلت را صاف کنی و به خانه ی خدا بروی و هرچه می‌خواهی با خود خودش حرف بزنی و خیالت راحت باشد که می‌شنود و اجابت می‌کند دعایی را که از صمیم دل خوانده‌ای؛ چراکه حضرت آدم وقتی دلتنگ بهشت و هم نشینی با خدا شد، در چنین روزی دعا کرد، حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت رسول صلی الله علیه و آله و همه ی پیام‌ آوران الهی در چنین روزی دست شان به درگاه او بلند شده است؛ مکانش را هم مشخص کرده اند.

1. صحرای عرفات (نزدیک مکه) و حجاج بیت الله
2. سرزمین کربلا
3. هرجا که دلی بشکند و دستی به آسمان بلند شود

حالا می‌توانی باروبنه ات را ببندی و اگر می‌توانی بروی جایی که خدا به آن جا نظر ویژه دارد، نگاه مخصوص به زائران حسینش و سرزمینی که صحرای عرفات نامیده شده و اگر مثل ما و هزاران دل سوخته ی دیگر درگیر دنیا و مرخصی و هزار مشکل دیگر هستی، بروی نزدیک ترین امام زاده، مسجد یا هرجایی که صدایی به دعا بلند شده است، تو هم مثل بقیه دست هایت را بالا بگیری و از عمق دلت دعا بخوانی؛ از خدا بخواهی  که سال های بعد در منی باشی، زائر بیت الحرام باشی، از خدا بخواهی خانه‌اش، خانه ی امن الهی گردد و روزی برسد که دست در دست هم در منی دعا بخوانیم.

عرفه یک روز است، فقط یک روز (نهم ذی حجه)؛ ولی یک فرصت طلایی است؛ روزی که شبیه شب قدر است و می‌توان رویش حساب ویژه کرد، یک فرصت است برای کسانی که جامانده اند؛ دعاهایی که فراموش شده اند و حرف هایی که لازم است با خدای مهربان مان دوباره بگوییم، بگوییم که دوستش داریم و دلتنگ مهربانی هایش هستیم، بگوییم که رسیدن به رضایت او آرزوی ماست، بگوییم که بگذرد از کارهای خوبی که می‌توانستیم انجام دهیم و سر بازیگوشی انجام نداده ایم. یادمان بیندازد هرقدم ‌که برمی‌داریم در مسیر او باشد و فاصله های مان را کم کند. فاصله‌ای نباشد با کسی که از رگ گردن به ما نزدیک تر است و از مادر به ما مهربان تر. عرفه یک روز است؛ ولی می‌تواند سال ها فاصله را حذف و ما را به او نزدیک و نزدیک تر کند.

نویسنده: مرضیه نفری