سازش و مدارای زن و شوهر در زندگی جزء واجبات است و دوام زندگی مشترک به این سازگاری وابسته است. منظور از سازگاری در اینجا تحمل، ساختن و تطبیق خود با شرایط و وضعیتی است که پس از ازدواج برای زوجین در زندگی مشترک پیش آمده است؛ به گونه ای که خود را با شرایط و وضعیت جدید تطبیق دهند، با یکدیگر همراهی و سازش کنند و از یکدیگر دلسرد نشوند که بگویند این مرد یا این زن دیگر به درد من نمی خورد.[1]

سازگاری وظیفه ای است که اسلام برعهده زوجین قرار داده است و آنها باید سازگار باشند. هر دو باید با هم بسازند و بنا را بر این بگذارند که زندگی خانوادگی را سالم و کامل و آرام و همراه با محبت و عشق متقابل اداره کنند و این را ادامه دهند و حفظ کنند.[2]

اگر به این دستور اسلام در زندگی زناشویی عمل شود، هیچ خانواده ای متلاشی نمی شود و از بین نمی رود. متلاشی شدن خانواده ها بیشتر برای این است که زن و شوهر یکدیگر را ملاحظه و رعایت نمی کنند. مرد بلد نیست که رعایت کند و زن، بلد نیست که از عقل خویش بهره بگیرد. او تندی و خشونت می کند و این شکیبایی نمی کند. هم خشونت شوهر و هم سرکشی زن مشکل ساز است. اگر او خشونت نکند و اگر وقتی اشتباه کرد، این سرکشی نکند و یکدیگر را ملاحظه کنند و با همدیگر بسازند، هیچ خانواده ای متلاشی نخواهد شد.[3]

اگر زن عیبی در شوهر خود می بیند، باید بداند که هیچ انسانی بی عیب نیست. خود او نیز ممکن است عیبی داشته باشد. از این رو، براساس پیمانی که با ازدواج با شوهرش بسته است، باید بنا را بر تحمل بگذارد. حال، اگر اصلاح پذیر است، با درایت و هنرمندی اصلاحش کند، ولی اگر دید اصلاح نمی پذیرد شایسته آن است که با او بسازد و زندگی را از آنکه هست بر خود تلخ تر نکند. ستیزه جویی زن، نزاع و درگیری، ایراد گرفتن به شوهر، بهانه گیریهای بی مورد از شوهر و زندگی او و خویشان او و به رخ کشیدن عیبهایش جز تلخ کردن زندگی نتیجه ای ندارد.

رسول خدا (ص) می فرماید:
زنی که با شوهرش نسازد و او را بر چیزهایی وادارد که بیش از توانایی اوست، اعمالش مقبول خدا نیست و در قیامت، مغضوب پروردگار جهان است.[4]

همچنین می فرماید:
خداوند به من دستور داده که با مردم مدارا کنم؛ همان گون که به انجام دادن فرایض فرمان داده است.[5]

وقتی سازگاری و مدارا با مردم چنین حکمی دارد، سازش در محیط خانواده تکلیفش معلوم است. همان گونه که زن و شوهر مؤمن نباید در ادای نماز کوتاهی کنند، سازش با یکدیگر در زندگی زناشویی را نیز باید پاس دارند.


پی نوشت ها:
[1] ر. ک. مطلع عشق، ص 90
[2] ر. ک. همان، ص 91- 92
[3] ر. ک. همان، ص 91
[4] بحارالانوار، ج 103، ص 244
[5] وسائل الشیعه، ج 8، ص 540

منبع: حوزه نت