جامعه ما: فناوری و خشنودی فوری

من از ترافیک متنفرم."، "چه خبر مهمی است، اینجا؟"، "من فقط نمی‌توانم صبر کنم."، "مرا در انتظار قرار ندهید!"، و غیره. آیا هیچ کدام از این‌ها برای شما آشنا به نظر نمی‌رسد؟ این روزها هیچ کس دوست ندارد صبر کند. مهم نیست چه چیزی در انتظار آنهاست، به نظر می‌رسد که مردم فقط نمی‌توانند صبر کنند. به عنوان نسل بشر، ما همیشه به دنبال بهترین‌ها برای خودمان هستیم، و این که کارها را آسان‌تر و سریع‌تر سازیم تا در نهایت لازم باشد حتی الامکان کار کمتری را خودمان انجام دهیم. طی سال‌های گذشته، ما چندین راه جدید را برای سفر، برقراری ارتباط و سرگرمی خودمان توسعه داده‌ایم. این یک چیز خارق العاده و در عین حال وحشتناک است که فناوری چنین تسهیلاتی را برای ما به ارمغان آورده است.
 

چه چیزی در فناوری اینقدر اشتباه است؟

ما به یک جامعه تنبل تبدیل شده‌ایم. لازم نیست که آشپزی کنیم، زیرا می‌توانیم از رستوران غذا بگیریم، یا بهتر، آن را درب منزل تحویل بگیریم. اگر اینطور نباشد، همواره می‌توانیم یک وعده غذایی یخ زده را در مایکروویو گرم کنیم. بعضی از افراد از ماشین‌های خود برای رفتن به دو بلوک آن طرف‌تراستفاده می کنند تا مجبور به پیاده روی نشوند. غالباً این تلویزیون است که بچه نگهدار است. افراد زیادی وجود دارند که نمی‌توانند آشپزی کنند، هیچ گونه ورزشی انجام نمی‌دهند و زمانی از خود را به آموزش و نظم و انضباط فرزندان خود اختصاص نمی‌دهند.
 
ما همچنین به یک جامعه ناسالم تبدیل شده‌ایم. در حالی که ممکن است یکی از ثروتمندترین کشورها در کره زمین باشیم، از نظر سلامتی رتبه بالایی نداریم. پنج کشور برتر در سلامت ژاپن، فرانسه، ایسلند، سوئد و کوبا هستند. بیماری‌های قلبی، دیابت و چاقی باعث از بین رفتن سلامتی مردم می‌شود و فناوری نقش عمده‌ای در این عوامل دارد.
 

خود فناوری مشکلی ندارد بلکه مشکل در سوء استفاده از آن وسیله راحتی است

استفاده از تلفن‌های همراه در حین رانندگی باعث بروز تصادفات زیادی شده است، با این وجود بسیاری از مردم هر روز به این کار ادامه می‌دهند. اگر بسیاری از این افراد با خودشان صادق باشند، اعتراف می‌کنند که این گونه نیست که آنها وقت نداشته باشند که بعداً صحبت کنند. موضوع این است که آنها فقط نمی‌توانند صبر کنند. نوجوانان هنگام کلاس متن یکدیگر را رونویسی می‌کنند، و سرهایشان را با شنیدن موزیک محبوبشان در راهروها پر می‌کنند. این نه تنها دانش آموزان را از یادگیری منحرف می‌کند، بلکه نیاز آنها به خشنودی فوری را نیز تأمین می‌کند.
 
سوء استفاده از راحتی در مورد کارت‌های اعتباری فقط این است که شما نمی‌توانید صبر کنید تا پول کافی برای خرید چیزها به دست آورید. و این چنین است که سیستم بدهی یک دام رایج است. این امر ما را به سمت کار بیشتر سوق می‌دهد، این امر باعث استرس بیشتر، و ایجاد اضطراب می‌شود و به نوبه خود باعث می‌شود که ما بخواهیم با عجله حرکت کنیم و همه چیز را سریع انجام دهیم. آیا چرخه‌ای را ایجاد می‌کنید که بی تاب بودن باعث ایجاد آن است؟
 

چگونه می توان بر اثرات سوء فناوری غلبه کرد؟

به یاد داشته باشید که چیزهای خوب برای کسانی که منتظر آنها هستند می‌آید. اگر بتوانید خود را به گونه‌ای نظم دهید که هنگامی که همه چیز به همان سرعتی که دوست دارید اتفاق نیفتد عصبانی و ناامید نشوید، خود را شادتر خواهید یافت. از دوره انتظار حداکثر استفاده را ببرید. بیماری‌های قلبی، دیابت و چاقی باعث از بین رفتن سلامتی مردم می‌شود و فناوری نقش عمده‌ای در این عوامل دارد. به آن این طوری نگاه کنید: شاید شما دقیقاً در همان جایی که می‌خواهید نباشید، اما می‌توانید از تصادفی که نمی‌دانید اتفاق می‌افتد یا نه جلوگیری کنید. بعضی اوقات تأخیرهای غیر منتظره می‌توانند جان ما را نجات دهند.
 
کمی از فناوری فاصله بگیرید. تلفن همراه خود را هر چند وقت یک بار خاموش کنید. بروید پیاده روی‌های آرام را به تنهایی انجام دهید. با دست خود چیزی درست کنید. یک وعده غذایی را از ابتدا بپزید. بازگشت به زمین طبیعی بدون این همه سیم، تراشه‌های رایانه‌ای، حلقه‌ها و بوق‌ها می‌تواند شما را به حالت پایه اتصال به زمین نگه دارد و استرس شما را کاهش دهد. این باید فواید بزرگی را برای سلامتی به شما نشان دهد.
 
سلامتی ارزش آن را دارد که منتظر بمانید، اینطور نیست؟ از لحظاتی که دارید لذت ببرید، زیرا زندگی کوتاه‌تر از آن است که به همه چیز یورش ببرید. از اوقات فراغت خود استفاده کنید، در غیر این صورت آن را از دست خواهید داد.
 

تقسیم دیجیتالی

وقتی صحبت از فناوری می‌شود، همه دسترسی یکسان به آن ندارند. این می‌تواند به شکاف‌هایی جدی در درآمدها، تحصیلات و ... و به بسیاری از نابرابری‌های اجتماعی منجر شود.
 
شکاف دیجیتالی شکاف دسترسی به فناوری بین افراد، مشاغل، خانوارها و مناطق جغرافیایی به دلیل وضعیت اقتصادی-اجتماعی است. این تقسیم دیجیتالی می‌تواند به این دلیل باشد که یک خانواده نسبت به دیگری پول کمتری دارد و به همین دلیل نتوانسته است تمام وسایل جدید موجود در بازار را که برخی از خانواده‌های دیگر قادر به تهیه آن هستند خریداری کند. این همچنین می‌تواند به دلیل منطقه‌ای از کشور یا جهان باشد که همان دسترسی که دیگری به اینترنت دارد را ندارند.
 
در بسیاری از کشورها، اینترنت غیرقابل اعتماد است و کاربر را بدون دسترسی به ابزارهای اطلاعاتی و مکالمه‌ا‌ی‌ رایج در سایر مناطق جهان، رها می‌کند. هنگام بحث در مورد سطوح مختلف دسترسی به اینترنت بین کشورها، در واقع این اختلاف سطح دسترسی، تقسیم جهانی نامیده می‌شود.
 
اصطلاح "تقسیم دیجیتالی" اولین بار در دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفت و برای اولین بار برای اشاره به سطوح مختلف دسترسی به رایانه‌ها بین اقوام مختلف در ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت. تا سال 1998، سازمان ملی ارتباطات و اطلاعات از این اصطلاح برای عنوان یک نظرسنجی استفاده می‌کرد. همه گیر شدن سریع این اصطلاحات در حوزه عمومی، توجه را به این واقعیت جلب می‌کند که این یک مشکل بزرگ در کشور و جهان است. این تقسیمات دیجیتالی مختلف می‌توانند پیامدهای جدی برای مردم داشته باشند و باعث ایجاد شکاف در درآمد، تحصیلات و موارد دیگر شوند.
 
منبع: چسلی مالدونادو