ویروس ویترین زدگی

دل‌خوش كردن به داشتن كتابخانه چند هزار جلدي و نرم‌افزارهاي فراوان، حرص و ولع پايان ناپذير جمع‌آوري داشتن اطلاعات براي غني شدن صحبت‌ها و كنفرانس‌ها، راضي شدن به عناوين علمي و مذهبي و... كه به ما مي‌دهند، همه و همه، حكايت از اين دارد كه بر اثر مصرف فراوان آنتي‌بيوتيك‌هاي تاريخ‌گذشته توجيه نمودن اين كارها، ويروس مذكور، ديگر كاملاً مقاوم شده و حتي از قضا با اين ويروس دوست هم شده‌ايم! بنا بود كه «الذابين عنه»[1] بشويم و تيرهاي فتنه را از امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف و شيعه‌خانه ايشان يعني ايران، و انقلاب منتظران مشرق‌زمين، دفع كنيم،‏ نه آنكه بگذاريم تيرها و نيزه‌هاي آشكار و پنهان، دل نايب او را به درد آورد و چشمان او را به اشك وا دارد و آنگاه نوش‌داروي پس از مرگ سهراب بياوريم و حمايت قاطع خود را اعلان كنيم؛ مگر نمي‌دانستيم و ندانستيم كه هر كس نايبان عام و ولايت فقيه را نشانه رود، امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف را نشانه رفته است.[2]
آيا كافي است كه قرآن به سر بگذاريم و ده بار مولاي خود را بخوانيم و ندانيم كه قبلاً چه كرده‌ايم و بعداً چه خواهيم كرد؟ آيا از ما نخواهند پرسيد كه خواست ما از شما آن بود كه قبل از ظهور، دوست و دشمن ما را بشناسيد و به وظيفه خود عمل كنيد[3] نه آنكه در هر حادثه و واقعه‌اي بگذاريد سيلاب گل‌آلود فتنه‌ها، فرو نشيند و بعد بگوييد ما هم زلاليم و صاف و منتظرتر از ما و تابع‌تر از ما وجود ندارد و ادعا كنيم كه عاشقيم و دل‌داده!
براستي آيا صرف جمع‌شدن، دور پرچم و نماد و رنگ و منصب خاص، كافي است و كوره آزمايشي در كار نيست؟[4] يا آنكه غربال‌هاي پي‌درپي در انتظار ماست؟[5]
اگر تنها ماكِت آدم با شخصيت و استوار براي قهرمان‌شدن كافي بود، تمام ويترين‌هاي بازار لباس‌فروشان، پر از قهرمان بود و اگر تنها، دانستن و جمع آوري انبوه روايات و تفاسير و اطلاعات جور واجور ديگر و يا حتي گفتن آن، براي سعادت‌مندي و يار امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف شدن كافي بود، در آن صورت تمام كتابهاي رنگارنگ و لوح‌هاي فشرده و ضبط صوتهاي تميز و برّاق ويتريني از بهترين ياوران و منتظران بودند و نيازي به ما انسانها نبود!
هلال زيباي ماه رمضان مي‌آيد و مي‌رود، اما سرعت مردم در پيروي از امامشان يكسان نيست؛ گروهي گرما و كار و تشنگي را بهانه خوبي براي روزه‌خواري آن هم در جلوي چشم ديگران مي‌دانند و نمي‌ترسند كه امام زمانشان هم در ميان عابران و ناظران باشد و هرگز از خجالت آب نمي‌شوند تا آبرويي براي خود نگاه دارند؛ اينان چگونه فراموش كرده‌اند كه شيعه بودن به عنوان و لقب نيست، به تلاش در مسير پيروي ايشان است[6] و كيست كه نداند امامان ما پيشروتر از همه در انجام واجبات بوده و هستند؟
دسته‌اي از اين منزل عبور مي‌كنند، اما آنقدر به زعم خود بر سر ديگران كلاه مي‌گذارند و حرام و حلال مي‌كنند كه ديگر حتي تصور نمي‌كنند كه افطار و سحري آنها از كدام راه تأمين شده و اگر بنابر آرزوي خودشان، امام بخواهند سر سفره آنها حاضر شود امكان ندارد دست به غذاي آنها بزند، چون او همان امامي است كه در خردسالي پولهاي حلال و حرام را بدون آنكه صاحبانش اطلاع داده باشند جدا مي‌كرد و در زمان غيبت صغري، آورندگان آن پولها را شگفت زده مي‌نمود. آيا از ياد برده‌اند كه شكم‌هاي پر از حرام بود كه مدعيان تشيع را در برابر امام حسين عليه السلام به جسارت واداشت؟
گروهي ديگر، دچار تيرگي‌هاي ديگر مي‌شوند و پلهاي غيرت و عفت را به راحتي تخريب مي‌كنند؛ اينها شايد هرگز يكبار هم كه شده توجه نكرده‌اند كه امامشان فرمود: مادرم زهرا عليها السلام الگوي من است؛[7] همان مادري كه حتي در برابر نابينا خود را مي‌پوشاند و بايد دانست كه اگر آن مادر بزرگوار، الگوي احقاق حق و جهاد اجتماعي شد، قبل از آن قهرمان اصلاح نفس و استحكام نظام خانواده بود كه نسل مجاهد و فداكار منتظر پروريد.
اما افسوس و صد افسوس بر گروه آخر كه تمام شش خان قبلي را طي مي‌كنند و سر خان هفتم كه مي‌رسند، فراموش مي‌كنند كه بر اساس روايات، آخرين عيب و گناهي كه از دل مؤمن خارج مي‌شود حبّ جاه و موقعيت و مقام است و بر خلاف تمام آنچه براي آن زحمت كشيده‌اند و رنج و زخم و درد فراوان به جان خريده‌اند و شماتت‌ها شنيده‌اند، حتي حاضرند براي رسيدن به پرتگاه خطرناك جاه و مقام (اگر چه به نام و بهانه خدمت و...) تمام آن سرمايه‌هاي قبلي را بسوزانند و جاي پايي براي دشمنان امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف و دجالهاي بين‌المللي باز كنند و تعجب آنكه از ويترين مقدس شهداء و امام بهره بگيرند و از آن كيسه خرج كنند.
خلاصه آنكه هيچ كارخانه‌اي به ماكت محصول خود مهر استاندارد و كنترل كيفيت نمي‌زند و هيچ ناظر و بازرسي به محصولات پشت ويترين نمي‌نگرد، بلكه محصولات كاركرده را ارزيابي مي‌كند، چگونه توقع داريم كه نامه اعمال ما به امضاي امام برسد در حالي كه در مراحل قبل مانده‌ايم.
ماه رمضان جاي استغفار از اين گناهان است، بايد بترسيم كه به جايي رسيده باشيم كه خدا دوست نداشته باشد صداي ما را بشنود[8] و به تبع آن امام هم از صداي ما بيزار باشد. چرا انتظار داريم اين ماكت خالي و بدون روح و تنها با محتواي ويتريني، نشان صد در صد كيفيت را از امام خود دريافت نمايد.
هر كدام از ما ممكن است در دسته‌اي از بيماران ويروس ويترين‌زدگي واقع شده باشيم يا بعداً واقع شويم، اما آنچه مهم است اين است كه بياييم براي شفاي خود در اين روزهاي عزيز گريه كنيم كه سلاح خوبي است؛ فغان و فرياد، سر دهيم كه اگر خود امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف توجه نكند بيماريها ما را فرا مي‌گيرد و ويروس‌ها به هيچ كس رحم نمي‌كند.[9]
كاش نمي‌گذاشتيم چشمان امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف اشك‌بار شود و دلشان از گناهانمان خون‌بار گردد... كاش همچون مردان عاشورايي، گرد ايشان حلقه مي‌زديم و سپر بلا مي‌شديم... كاش در زماني كه بايد عمل مي‌كرديم، حرف نمي‌زديم و زماني كه قصد عمل نداشتيم، حرف نمي‌زديم و نمي‌نوشتيم، تا مسلم بن عقيل زمان (در كشاكش توطئه شام و سكوت و خيانت كوفه) تنها نشود و مجبور نشود در جمعه غريبي به سيد و مولاي خود شكوه ببرد.
هنوز هم دير نشده كه اگر جلو رفته‌ايم برگرديم و اگر به زمين چسبيده بوديم و كُند و مصلحت انديشِ بي‌حساب بوديم خود را به مولايمان برسانيم، زيرا كه وسعت پيمان غدير به بلنداي تاريخ و پهناي سرزمين‌هاست و نداي پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم هنوز به گوش مي‌رسد كه آنها كه نرسيده‌اند بيايند و آنها كه جلو زده‌اند برگردند، امر خطير ولايت در ميان است بايد همه وجودها را با تمام وجود فدا كرد.[10]

پي نوشت :

[1]. فرازي از دعاي عهد كه اشاره به آن دارد كه خدايا ما را از كساني قرار بده كه در برابر خطرات و مشكلات سپرِ بلا و محافظ امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف باشيم.
[2]. اشاره به روايت «الرادّ عليهم كالرادّ علينا و الراد علينا كالراد علي الله؛ هر كس بر علماء (ولايت فقيه) دست رد بزند، بر ما دست رد زده است و هر كس بر ما دست رد بزند خدا را رد كرده». (كافي، ج7، ص412).
[3]. اشاره به روايت امام باقر عليه السلام از حضرت رسول صلي الله عليه و آله و سلم كه فرمود: «طوبي لمن ادرك قائم اهل بيتي و هو يأتم به في غيبته قبل قيامه و يتولي اولياء و يعادي اعداءه؛ خوشا به حال كسي كه قائم اهل بيت مرا درك كند در حالي كه قبل از قيام او و در زمان غيبت به او اقتدا كند و با دوستان او دوستي و با دشمنانش دشمني كند. (كمال الدين و تمام النعمة، ص286).
[4]. اشاره به آيه قرآن: «أَحَسِبَ النّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ؛ آيا مردم فكر مي‌كنند همين كه بگويند ايمان آورديم رها مي‌شوند و آزمايش نمي‌شوند؟»
[5]. اشاره به فرازي از كلام امام صادق عليه السلام (لتغربَلُنَّ...؛ حتماً غربال مي‌شويد و زير و رو خواهيد شد). (الغيبة، شيخ طوسي، ص340).
[6]. اشاره به سخن اميرالمؤمنين عليه السلام: «و لكن اعينوني بورعٍ و اجتهاد... ]شما نمي‌توانيد مانند من باشيد[ ولي مرا با پرهيزكاري و تلاش ياري نماييد. (نهج البلاغه، نامه45).
[7]. اشاره به فرمايش امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف «ان لي في ابنة رسول الله اسوة حسنة؛ همانا براي من دختر رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم، الگوي نيكويي است».
[8]. اشاره به فرازي دعاي ابوحمزه ثمالي كه «لعلك لم تحب ان تسمع دعائي؛ شايد دوست نداري صداي مرا بشنوي...».
[9]. اشاره به اين روايت كه «انا غيرمهملين لمراعاتكم و لا ناسين لذكركم و لولا ذلك لنزل بكم اللأواء و اصطلمكم الاعداء؛ ما شما را رها نمي‌كنيم و فراموش نمي‌كنيم و اگر اينطور نباشد، دردها و آفات بر شما فرود مي‌آيد و دشمنان شما را خُرد مي‌كنند. (معجم الاحاديث الامام المهدي، ج4، ص461).
[10]. اشاره به اين روايت كه «لم يناد بشئ كما نودي بالولاية؛ هيچ امري مانند ولايت مورد خطاب و توجه واقع نشده است». (كافي، ج2، ص18).

منبع:www.aman.ir
/س