کالمیا لاتیفولیا (Kalmia Latifolia)

کالمیا لاتیفولیا، گل‌های سفید و صورتی زیبایی در اواخر بهار تولید می‌کند. این گل بومی پنسیلوانیا و کنتیکت است و تقریبا در همه جای شرق آمریکا رشد می‌کند. کالمیا لاتیفولیا زیباست، اما زیر ظاهر ظریف خود قلب بی رحمی دارد. دو سم اصلی موجود در آن، اندرومدوتوکسین و آربوتین هستند، اما فقط باید درمورد اولی نگران باشید.
 
اندرومدوتوکسین باعث می‌شود به طور همزمان بخشی از قلب بسیار سریعتر و بخشی آهسته‌تر بزند. در افراد سالم، قلب یک دریچه طبیعی دارد که نیمی از پالس‌های الکتریکی که وارد این ارگان می‌شوند را مسدود می‌کند. این سم دریچه را مختل می‌کند و اجازه می‌دهد همه پالس‌ها به قلب برسد. در نتیجه مرگ ناگهانی قلبی رخ می‌دهد. اما تنها در دوزهای بالا این اتفاق می‌افتد.

در دوزهای کمتر، تهوع و استفراغ شدید رخ می‌دهد. حدود یک ساعت بعد تنفس کم می‌شود و توانایی کنترل ماهیچه‌ها از دست می‌رود و وارد کما و در نهایت مرگ می‌شوید. قسمت وحشتناک ماجرا این است که نیازی نیست این گل‌ها را بخورید، عسل زنبورهایی که روی آنها نشسته اند هم همان خاصیت سمی را دارند.


جاکوبه ولگاریس (Jacobaea Vulgaris)

رگورت، یک گل وحشی رایج در انگلستان و بخش مهمی از اکوسیستم محلی است. تقریبا ۸۰ حشره غذای خود را از این گیاه تامین می‌کنند و از بین آن‌ها حداقل ۳۰ حشره منحصرا از این گیاه تغذیه می‌کنند. به همین دلیل انجمن‌های حفاظت از محیط زیست علاقه زیادی به آن‌ها دارند؛ که البته این خبر بدی برای انسان‌ها به حساب می‌آید.
 
سازمان بهداشت جهانی تایید کرده که حداقل هشت نوع آلکالوئید سمی در این گیاه وجود دارد و ممکن است تعداد آن‌ها ۱۰ یا بیشتر هم باشد. مشکل اینجاست که برخلاف بیشتر سموم که به سرعت سیستم را ترک می‌کنند، آلکالوئیدهای رگورت به مرور زمان در کبد افزایش می‌یابند. سم‌های انباشته منجر به سیروز کبدی می‌شوند. کبد یک اندام ارتجاعی است و تا زمانی که ۷۵% آن تخریب شود به فعالیت عادی خود ادامه می‌دهد، اما زمانی که علائم ظاهر می‌شوند آسیب جبران ناپذیر است.
 
علائم شامل از دست دادن تعادل، نابینایی، دردهای شکمی و چشمان زرد می‌شود. متاسفانه این سم هم در عسل و هم در شیر بزی که از این گل مصرف کرده وجود دارد. هم چنین وقتی کشاورزان سعی می‌کنند این گل‌ها را از ریشه در زمینشان بکنند، سموم از طریق دست‌ها وارد بدنشان می‌شود.


وراتروم

این گل تقریبا در همه کوه‌های نیمکره شمالی یافت می‌شود و خوشه‌های مارپیچی زیبایی از گل‌های سفید قلبی دارد. وراتروم عمدتا برای اهداف زینتی پرورش داده می‌شود، زیرا حتی برگ‌های آن هم زیبا هستند و در حیات وحش با سیر اشتباه گرفته می‌شوند. اما همه بخش‌های این گیاه از ریشه تا گلبرگ، سمی هستند.
اولین علامت مسمومیت وراتروم، دل پیچه شدید است که ۳۰ دقیقه بعد از خوردن آن اتفاق می‌افتد. وقتی سموم جذب جریان خون می‌شوند، کانال یون سدیم ایجاد می‌کنند. کانال یون سدیم مانند دریچه هایی عمل می‌کند که اجازه می‌دهد سدیم در اعصاب جریان یابد. برای مثال، بازشدن کانال‌های یون سدیم در سلول‌های ماهیچه‌ای فرآیندی را شروع می‌کنند که منجر به انقباض ماهیچه‌ها می‌شود. وقتی سم وراتروم به کانال‌های یون سدیم ضربه می‌زند دروازه‌ها را باز کرده و کانال‌ها دائما کار می‌کند.
 
بدن نمی‌داند با آن چه کند بنابراین قلب شروع به حرکات متناوبا آهسته و سریع می‌کند. همه عضلات بدن دچار تشنج می‌شوند. در نهایت، سم موجب حمله قلبی یا کما می‌شود. گفته می‌شود این سم اسکندر کبیر را کشته است.


گل شیپوری (Zantedeschia)

گل‌های شیپوری در همه قاره‌ها دیده می‌شوند، اما در اصل یکی از گل‌های زینتی قطب جنوب است. رنگ روشن این گل‌های لوله‌ای شکل می‌تواند متنوع باشد. گل‌های شیپوری حاوی کلسیم اگزالات هستند، یک ماده شیمیایی که کریستال‌های سوزنی شکلی در اندام‌های داخلی گیاه تشکیل می‌دهد. بیش از ۱۰۰۰ نوع گیاه حاوی کلیسم اگزالات هستند و گل شیپوری یکی از خطرناک‌ترین‌ها است که یکی از دلایل آن رایج بودنش است. حتی دوز کمی از این ماده شیمیایی برای تورم همراه با احساس سوزش شدید گلوی انسان کافیست. هر چه بیشتر بخورید، علائم شدیدتر می‌شوند تا جایی که ورم گلو آنقدر بزرگ می‌شود که مجاری تنفسی را می‌بندد.


سورنجان یا زعفران خزان (Colchicum Autumnale)

این گل بومی انگلستان است، اما در سراسر اروپا و نیوزیلند یافت می‌شود. یکی از نام‌های رایج آن «بانوی برهنه» است که نام فریبنده‌ای برای یک قاتل خونسرد است. تنها پادزهر شناخته شده برای این گل سمی، مرگی آرام و دردناک است. ماده شیمیایی که در اینجا عمل می‌کند کولشیسین است، سمی که شبیه به آرسنیک عمل می‌کند و از نظر سیستماتیک تمام عملکردهای حیاتی بدن را مختل می‌کند. اختلال اندام‌های بدن، لختگی خون و اختلالات عصبی تنها برخی از علائم سم کلشیسین هستند. مرگ از چند روز تا چند هفته ممکن است طول بکشد، اما وقتی به اندازه کافی از این سم خورده شود، قطعا به مرگ دردناکی ختم می‌شود. مرگ ناشی از این سم با وبا قابل قیاس است.


درخت پروانه (Laburnum)

مغز همه افراد نیکوتین را از طریق گیرنده هایی به شکل مولکول نیکوتین دریافت می‌کند. علیرغم نامش، گیرنده‌های نیکوتین می‌توانند با مواد شیمیایی دیگر هم پیوند برقرار کنند. یکی از این مواد شیمیایی سیتیزین است. سیتیزین در دوزهای پایین زیاد وحشتناک نیست. حتی به عنوان دارو به ترک سیگار کمک می‌کند، اما در دوزهای بالا کشنده است. سم درخت پروانه قرن هاست که ثبت شده و معمولا بچه هایی که گل یا پوشش دانه‌ها را می‌خورند گرفتار می‌کند.
 
سیتیزین در همه بخش‌های درخت وجود دارد و کارش را در چند دقیقه انجام می‌دهد. مسمومیت با تهوع و استفراغ شدید و خارج شدن کف از دهان شروع می‌شود. حدود یک ساعت بعد تشنج شروع می‌شود. معمولا تشنج به طور متناوب مثل امواج اقیانوس رخ می‌دهد. اما امواج تشنج آنقدر به هم نزدیک هستند که عضلات شما دائما منقبض می‌شود. همه این‌ها در نهایت به کمای عمیق و مرگ ختم می‌شود. خوشبختانه امروزه اگر افراد زود به بیمارستان برسند، از این نوع مسمومیت نمی‌میرند.


درخت خودکشی (Cerbera Odollam)

این گیاه متناسب‌ترین نام را در میان همه گیاهان دارد. به گزارش تیمی از محققان که مرگ و میر را در منطقه جنوب غربی هند بررسی می‌کردند، این گیاه یک سلاح مرگبار تمام عیار به حساب می‌آید. در یک دوره ۱۰ ساله، این گیاه حداقل ۵۰۰ نفر را کشته است. این گیاه با استفاده از ماده سربرین می‌کشد، سربرین در عرض یک ساعت کارش را شروع می‌کند. بعد از یک دل درد خفیف وارد کما می‌شود و ضربان قلب متوقف می‌شود. کل این فرآیند در حدود سه ساعت اتفاق می‌افتاد. این ماده شیمیایی قابل شناسایی نیست و به همین دلیل هم به عنوان یک سلاح کشتار به کار می‌رود. به همین دلیل تیم تحقیقاتی هندی معتقدند تعداد افرادی که با این گل جانشان را از دست داده اند باید دوبرابر تعداد شناسایی شده باشند.


سنگوئیناریا کانادنسیس (Sanguinaria Canadensis)

این گیاه که عموما سرخ بن نامیده می‌شود، در شرق آمریکای شمالی رشد می‌کند. بومیان آمریکا از سرخ بن به عنوان رنگ تزئینی استفاده می‌کنند، اما از آن برای سقط جنین هم استفاده می‌شود. مقدار کافی از آن می‌تواند موجب کما شود. اخیرا مردم از آن برای درمان خانگی سرطان پوست استفاده کرده اند که نتایج وحشتناکی دارد. سرخ بن حاوی یک ماده شیمیایی است که یک سم خطرناک است. این ماده بافت را می‌سوزاند و از خود یک زخم سیاه تیره به جا می‌گذارد. در واقع گذاشتن سرخ بن روی پوست باعث می‌شود سلول‌های پوست خودشان را بکشند. همین اتفاق در داخل بدن هم می‌افتد.


آدنیوم (Adenium Obesum)

آدنیوم یا رز صحرا بومی آفریقاست و قرن‌ها به عنوان سم نیزه توسط قبایل استفاده می‌شده است. سم رز صحرا با ۱۲ ساعت جوشاندن گیاه تهیه می‌شود و یک سم بسیار غلیظ ایجاد می‌کند. مقدار کمی از این سم بر سر نیزه یا کمان می‌تواند یک شکار بزرگ را قبل از اینکه بتواند ۲ کیلومتر بدود از پا درآورد. این گیاه توسط قبایل آفریقایی برای شکار حیواناتی به بزرگی فیل استفاده می‌شده است. آدنیوم حاوی ماده شیمیایی به نام اوآبین است در دوزهای بالا بلافاصله موجب نارسایی تنفسی می‌شود.


اوئنانته (Oenanthe Crocata)

در سال ۲۰۱۲ هشت گردشگر در اسکاتلند تصمیم گرفتند از نزدیکی جویبار چند هویج وحشی پیدا کنند. سپس به خانه برگشتند و با گیاهانی که پیدا کرده بودند غذایشان را آماده کردند. روز بعد چهار نفرشان راهی بیمارستان شدند. درواقع آن‌ها به جای هویج وحشی، اوئنامنته یا شوکران آبی خورده بودند که شبیه هم هستند. نرخ مرگ و میر این گیاه ۷۰ درصد است بنابراین گروه خوش شانس بودند که جان سالم به در بردند. این گیاه یک ویژگی جالب دارد. این گیاه کشنده است، اما سم کشنده اوئنانتوتوکسین که در آن وجود دارد، عضلات لب و صورت را شل می‌کند و باعث لبخند می‌شود، حتی زمانی که در حال تشنج هستید. این گیاه از قرن هشتم قبل از میلاد در یونان استفاده می‌شده است.




منبع: سایت برترینها