در خیابان‌های شهرهای بزرگ هند مثل دهلی، از بطری‌های پلاستیکی تا کاغذهای بسته بندی، زباله یک مشکل بزرگ است، اما در روستای کوچک ماولینونگ چنین مشکلی وجود ندارد. مردم اینجا تحمل زباله را ندارند و زمان زیادی را صرف تمیز کردن هر مترمربع روستایشان می‌کنند تا مطمئن شوند هیچ نقطه کثیفی در روستا وجود ندارد. این روستا اولین بار در سال ۲۰۰۳ تیتر خبر‌ها شدف زمانی که یک روزنامه نگار آن را تمیزترین روستای آسیا نامید. مقاله او توجه زیادی را به این روستا جلب کرد که حدود ۶۰۰ نفر جمعیت و در هند قرار دارد و مردم از سراسر جهان به آن سفر می‌کنند تا از نزدیک شاهد این نمونه پاکیزگی باشند.

به نظر می‌رسد این یک بازی هوشمندانه است تا گردشگر جذب کند، اما اینطور نیست. تا آنجا که مردم محلی به یاد می‌آورند، تمیز و زیبا نگه داشتن این روستا همیشه اولویت ساکنان آن بوده است. هیچکس دقیقا نمی‌داند این وسواس پاکیزگی از کی آغاز شد. برخی معتقدند که از زمان شیوع وبا حدود ۱۳۰ سال پیش آغاز شده، زمانی که مردم را تشویق به پاکیزگی می‌کردند تا شیوع وبا متوقف شود. بااین حال مسلم است که این ارزش‌ها نسل به نسل به ساکنان امروزی روستا منتقل شده است.

 
 این روستا واقعا تمیز است، به لطف سیستم بسیار ساده، اما کارآمدی که همه ساکنان را در برمی گیرد. هر روز صبح همه بچه‌ها جاروهایشان را برمی دارند و همه خیابان‌ها را از خاک و برگ‌های افتاده تمیز می‌کنند و بعد به مدرسه می‌روند. آن‌ها هم چنین مسئول خالی کردن سبدهای زباله و تفکیک زباله‌های آلی، قابل بازیافت و قابل سوزاندن هستند. برگ‌های جمع آوری شده در یک گودال بزرگ دفن می‌شوند و تبدیل به کمپوست می‌شوند، بیشتر پلاستیک‌ها بازیافت می‌شوند و بقیه در حومه روستا سوزانده می‌شوند. سیگار کشیدن و استفاده از پلاستیک در این روستا واقعا ممنوع است، اما برخی زباله‌های پلاستیکی توسط گردشگران تولید می‌شود. این روستا یکی از معدود جوامع هندی است که هرخانه‌ای توالت مخصوص خود را دارد و همین موضوع به پاکیزگی فضای باز کمک می‌کند. کل روستا تقریبا به طور انحصاری از انرژی پاک و عمدتا انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند و گروهی از باغبانان به به رسیدگی و نگهداری از گل‌ها و گیاهان زیبای کنار جاده‌ها و کوچه‌ها می‌پردازند. اهمیت پاکیزگی عمیقا در فرهنگ روستا جا افتاده است و در همه جا و همه کس دیده می‌شود.


منبع: سایت برترینها