غذاهای اعتیاد آور را بشناسید!

اعتیاد به مواد غذایی به معنی اختلال در مصرف یک مواد غذایی خاص است.  بیشتر از ۲۰ درصد افراد اعتیاد به مواد غذایی دارند و یا رفتاری مانند آن را از خود نشان می دهند. این مقادیر در میان افراد چاق بیشتر است.

طی گزارشی که از افراد با اعتیاد به مواد غذایی تهیه شده، این افراد گزارش داده اند که واقعا قادر به کنترل مصرف برخی غذاها نیستند. جالب است بدانید که به احتمال زیاد برخی غذاها باعث بروز علائم اعتیاد بیشتری نسبت به بقیه می‌شوند.
 

غذاهایی که می توانند باعث اعتیاد شوند!

محققان در دانشگاه میشیگان خوردن اعتیاد آور را در بین ۵۱۸ نفر مورد مطالعه قرار دادند. آنها از مقیاس اعتیاد به مواد غذایی (YFAS) به عنوان مرجع استفاده کردند. این رایج‌ ترین ابزار مورد استفاده برای ارزیابی اعتیاد به مواد غذایی است.

تمام شرکت کنندگان یک لیست از ۳۵ غذا شامل غذاهای فرآوری شده و فرآوری نشده را دریافت کردند. آنها هر یک از ۳۵ غذای مطرح شده را، در مقیاس ۱ (اصلا اعتیاد آور) تا ۷ (بسیار اعتیادآور) رتبه بندی کردند. در این مطالعه، ۷ تا ۱۰ درصد از شرکت کنندگان مبتلا به اعتیاد کامل به مواد غذایی تشخیص ‌داده شدند. علاوه بر این، ۹۲ درصد از شرکت کنندگان نیز نسبت به برخی از این غذاها رفتاری اعتیاد آور را به نمایش گذاشتند. آنها مکرراً تمایل داشتند که از خوردن این غذاها خودداری کنند، اما قادر به انجام این کار نبودند.

در قسمت زیر، نتایج این تحقیق به صورت حداقل ترین و اعتیاد آورترین غذاها آورده شده است.
 

۱۸  مواد غذایی با مقیاس بیشترین اعتیاد آوری!

جای تعجب نیست که اکثر غذاهایی که به عنوان اعتیاد آور شناخته می شوند، غذاهای فرآوری شده بودند. این غذاها معمولاً دارای قند یا چربی و یا هر دو این ها بودند. عددی که در جلوی هر غذا نوشته ایم، میانگین نمره داده شده در بازه ۱ (کمترین اعتیاد آوری) تا ۷ (بسیار اعتیاد آور) است.

پیتزا (۴.۰۱)

شکلات (۳.۷۳)

چیپس (۳.۷۳)

کوکی ها (۳.۷۱)

بستنی (۳.۶۸)

سیب زمینی سرخ کرده (۳.۶۰)

چیزبرگر (۳.۵۱)

نوشابه ( نوع غیر رژیمی) (۳.۲۹)

کیک (۳.۲۶)

پنیر (۳.۲۲)

بیکن (۳.۰۳)

مرغ سرخ شده (۲.۹۷)

رول ها (ساده) (۲.۷۳)

پاپ کورن (با کره) (۶۴)

غلات صبحانه (۲.۵۹)

آب نبات چسبنده (۲.۵۷)

استیک (۲.۵۴)

کلوچه (۲.۵۰)
 

۱۷غذا با حداقل مقیاس اعتیاد آوری!

مواد غذایی با مقیاس حداقل اعتیاد آور عمدتاً غذاهای کامل و فرآوری نشده بود.

خیار (۱.۵۳)

هویج (۱.۶۰)

لوبیا (بدون سس) (۱.۶۳)

سیب (۱.۶۶)

برنج قهوه ای (۱.۷۴)

کلم بروکلی (۱.۷۴)

موز (۱.۷۷)

ماهی قزل آلا (۱.۸۴)

ذرت (بدون کره یا نمک) (۱.۸۷)

توت فرنگی (۱.۸۸)

گرانولا بار (یک میان وعده خوشمزه و مقوی) (۱.۹۳)

آب (۱.۹۴)

کراکر (ساده) (۲.۰۷)

چوب شور (۲.۱۳)

سینه مرغ (۲.۱۶)

تخم مرغ (۲.۱۸)

آجیل (۲.۴۷)
 

چه چیزی باعث اعتیاد آور شدن یک غذا می‌ شود؟

در بسیاری از افراد، رفتار غذا خوردن اعتیادی چیزی بیش از یک فقدان اراده است، چرا که دلایل بیوشیمیایی وجود دارد که باعث می شود برخی افراد کنترل خود را هنگام غذا خوردن از دست دهند. این رفتار بارها و بارها با غذاهای فرآوری شده، به ویژه آنهایی که دارای قند و یا چربی اضافه شده هستند، مرتبط شده است.

غذاهای فرآوری شده معمولاً طوری ساخته می شوند که واقعا طعم خوبی دارند. همچنین آن‌ها حاوی مقادیر بالایی کالری هستند و باعث عدم تعادل قند خون می ‌شوند. این ها عواملی هستند که می‌ توانند باعث تمایل به هوس های غذایی شوند.

با این حال، بزرگترین عامل غذا خوردن اعتیاد آور، مغز شما است. مغز شما دارای یک مرکز پاداش است که هنگام غذا خوردن، دوپامین و سایر مواد شیمیایی خوب را ترشح می کند. این مرکز پاداش توضیح می دهد که چرا بسیاری از مردم از خوردن غذا لذت می برند. این بخش اطمینان حاصل می کند که به مقدار کافی غذا خورده می شود تا تمام انرژی و مواد مغذی مورد نیاز بدن را به دست آورد.

خوردن غذاهای کم‌ ارزش در مقایسه با مواد غذایی فرآوری نشده، مقادیر عظیمی از مواد شیمیایی با حس خوب را آزاد می‌کند. این کار پاداش بسیار قدرتمند تری در مغز به دست می آورد. پس از آن به دنبال پاداش های بیشتر مغز، میل به خوردن برخی از مواد غذایی بیش از حد می شود و در نهایت می‌تواند منجر به یک دور باطل به نام رفتار اعتیاد آور یا اعتیاد به مواد غذایی شود.
 

سخن پایانی

اعتیاد به مواد غذایی و رفتار خوردن اعتیاد آور مانند، باعث ایجاد مشکلات جدی می شود و احتمالاً برخی از غذاهای خاص باعث تحریک آنها می شوند.

خوردن یک رژیم غذایی که عمدتا شامل مواد غذایی کامل است، می‌تواند به کاهش اعتیاد به مواد غذایی کمک کند.

مواد غذایی کامل و فرآوری نشده مقدار مناسبی از مواد شیمیایی مناسب را آزاد می ‌کنند، در حالی که میل به پرخوری را تحریک نمی‌کنند.

توجه داشته باشید که بسیاری از کسانی که اعتیاد به غذا دارند، برای غلبه بر آن به کمک نیاز خواهند داشت. همکاری با یک درمانگر می تواند به هر یک از مشکلات اساسی روانی که منجر به اعتیاد به مواد غذایی می شود، کمک کند.

این در حالی است که یک متخصص تغذیه می تواند بدون محروم کردن بدن از رژیم غذایی، رژیمی را طراحی کند که عاری از مواد غذایی محرک و اعتیادآور باشد.


منبع: سایت مجله سلامت