اگر می خواهید فرزندانتان خلاق و باهوش باشند، برایشان داستان تخیلی بخوانید. هرقدر که برای بچه‌ها بیشتر داستان بخوانید، به خصوص داستان های تخیلی، فرزندانتان باهوش تر خواهند بود.
 
داستان برای بچه‌ها، مانند سوختی است که برای به راه انداختن تخیل آنها ضرورت دارد. زمانی که بچه‌ها داستان را می شنوند، آن را در ذهن خود تجسم می کنند و شکل می دهند. با خواندن داستان، در دنیای زیبایی را بر روی بچه‌ها می گشاییم. دنیایی بی پایان که نکات زیادی برای تفکر در اختیار بچه قرار می‌دهد. بچه‌ها در مورد شخصیت های داستان، قیافه شان، کارهایشان و محیطی که در آن قرار دارند، فکر می کنند و آنها را تخیل می کنند.
 
البته بسیار بهتر است که خودتان داستان را برای بچه‌ها بخوانید اما اگر فرصت کافی ندارید می توانید از سی دی ها و یا نوارهای داستان برای بچه‌ها استفاده کنید.
 
شاید به نظرتان عجیب باشد اما اگر بچه‌ها کاری برای انجام دادن نداشته باشند، خلاقیتشان به کار خواهد افتاد. پرکردن اوقات بچه‌ها درست مانند ساختن دیوارهایی به دور ذهن کودک است که اجازه نمی دهد افکارش به جایی سفر کنند و دنیای جدیدی را کشف کنند. با بیش از حد پر کردن وقت فرزندانمان تمام فرصت ها برای رسیدن به ایده های جدید به ذهن آنها را از بین برده ایم. اجازه دهید بچه‌ها اوقاتی از روز، کاری برای انجام دادن نداشته باشند. در این اوقات به آنها بیاموزید که به جای نق نق کردن، به سراغ اسباب بازی‌های خود بروند و با خمیر بازی و بلوک های ساختمان سازی شروع به ساختن کنند.
 
برای بچه‌ها کاغذ و مدادرنگی بخرید و آنها را به نقاشی کشیدن و خواندن کتاب تشویق کنید. حتی آنها را به باغچه خانه تان ببرید تا بخشی از باغچه را با سلیقه خودشان بکارند. البته قراردادن بچه‌ها در برابر تلویزیون و کامپیوتر بسیار ساده تر است اما بهتر است در طی روز ساعاتی کامپیوتر و تلویزیون را خاموش کنید و به اتفاق بچه‌ها کارهای خلاقه تری انجام دهید.
 
توانایی فرزندتان بسیار بیشتر از آن چیزی است که شما تصور می کنید. بگذارید توانایی خود را به نمایش بگذارند؛ هم برای شما و هم برای خودشان.
 
بگذارید فرزند کوچکتان در شستن اتومبیل به شما کمک کند، همراه شما آشپزی کند و به تنهایی با سایر بچه‌ها در مکان های تفریحی بازی کند. همین قدم های کوچک تأثیری عظیم در اعتماد به نفس کودک خواهد داشت و برعکس اگر شما تمام کارهای او را انجام دهید و نگذارید به تنهایی کاری صورت دهد، خلاقیت و اعتماد به نفس را در او خواهید کشت.
 
تغذیه کودک با شیر مادر، حداقل برای یک سال، یکی از ساده ترین و موثرترین روش ها برای بالابردن درصد هوشی کودک شماست. آموزش هایی که کودک در سال های ابتدایی دریافت می کند، بسیار مهم است. به محض اینکه کودکتان کمی بزرگ تر شد، از بازی‌های ذهنی متناسب با سنش برای رشد خلاقیت در او استفاده کنید و بازی‌های خلاق نه تنها رشد سلول های مغز را تحریک می کند بلکه در بالارفتن درصد بهره هوشی در کودکان نیز موثر است. هرقدر کودک بیشتر به بازی‌های خلاقانه بپردازد، فایده بیشتری از آن خواهد برد.
 
آیا از اینکه فرزندتان کارهای خوبی انجام نمی دهد، دادتان در آمده است؟ باید دست از سخنرانی بردارید و روش تربیتی خود را تغییر دهد و جالب کنید. در خلال بازی می توانید مسوولیت، صداقت، همدلی، صبر و ... را به کودک خود بیاموزید. این روش بسیار کارساز است زیرا کودک متوجه نمی شود به او درس اخلاق می دهید و خیلی راحت آنها را قبول می کند و به مرور یاد می گیرد رفتار درست چیست و در موقعیت‌های مختلف چه واکنشی باید نشان دهد.
 
قطار بازی: برای این بازی به چند جعبه مقوایی بزرگ نیاز دارید که کودک و دوستانش بتوانند راحت داخل آن بنشینند. بعلاوه، ابزار کار نیز همچون کاغد رنگی، چسب، ماژیک، مداد رنگی، استیکر و... به آنها بدهید و از آنها بخواهید تا هر کدام جعبه خود را به قطار تبدیل کنند. هنگامی که آنها می خواهند قسمت بیرونی واگن خود را تزیین کنند و برای آن چرخ، پنجره یا... بگذارند، آنها را راهنمایی کنید تا با همکاری هم چند واگن پشت سر هم قطار را بسازند.
 
نکته آموزشی این بازی: پشتکار. این بازی که مبتنی بر کار گروهی است، حس انجام، ادامه و به ثمر رساندن کاری را به کودک منتقل می کند. کودک با این بازی می آموزد در نتیجه تلاش های خود به نتیجه خوبی می رسد. می آموزد برای رسیدن به هدف باید تلاش کرد و در این مسیر از دوستان نیز کمک گرفت.
 
نکته آموزشی والدین: توجه داشته باشید، ممکن است کودک از این بازی خوشش بیاید و بخواهد دوباره و دوباره آن را انجام دهید. بنابراین، جعبه ها را دور نریزید.
 
بازی‌های شاد : روی کاغذهای مربعی شکل، تصاویر مختلفی از چهره هایی را ترسیم کنید که به نوعی ناراحت، عصبانی، غمگین و بیمار هستند. کاغذها را داخل سبد بگذارید. از کودک بخواهید یکی از کاغذها را بیرون بیاورد و چهره روی کاغذ را با پانتومیم بازی کند. به طور مثال، برای چهره «غمگین»، کودک باید ادای گریه کردن در بیاورد. وظیفه بچه‌های دیگر این است تا از او بخواهند احساس بهتری داشته باشد. ابتدا آنها باید از کودک سوال بپرسند؛ چرا غمگینی؟ چطور می توانم به تو کمک کنم؟ و... کودکی که پانتومیم بازی می کند، پاسخ سوال ها را می دهد و کودکان دیگر سعی می کنند برای داشتن احساس خوب به او راهکاریی ارایه کنند. به طور مثال، او را در آغوش بکشند یا به او بگویند متاسفم.
 
نکته آموزشی این بازی: همدردی. همدردی یکی از بهترین فضیلت‌های انسان ها است. کودک تا زمانی که احساس ناراحتی نداشته باشد، متوجه نمی شوند چگونه می توانند به دیگران احترام و مهربانی خود را عرضه کنند.
 
نکته آموزشی والدین: برای این بازی باید وسایل متنوعی همچون پلاستیک غذا، حیوانات پلاستیکی، جعبه کار پزشکی و... در اختیار داشته باشید. هر چه وسایل همدردی بیشتر در دست باشد، کودک با خلاقیت بیشتری به دوست خود کمک می کند تا ناراحتی اش را فراموش کند. به طور مثال، اگر باند داشته باشد، می تواند دست مثلا آسیب دیده خود را بانداژ کند.
ادامه دارد..
 
منبع: کودکان نابغه و باهوش، فاطمه تقدسی‌نیا، صص294-290، نوید حکمت، چاپ دوم، قم، 1396