- «مگه من وزیر اطلاعاتم؟»
 
  • - «اطلاعات شخصی من چه اهمیتی داره؟»
  • - «اطلاعات کسی رو می دزدن که پست و مقامی داشته باشه، نه منِ دانش آموزِ معمولیِ از همه جا بی‌خبر.»
صحبت از خرید و فروش اطلاعات در شبکه‌های مجازی که به میان می‌آید، خیلی‌ها گمان می‌کنند اطلاعات و داده‌های آن ها ارزش چندانی ندارد؛ همان خیلی‌هایی که نمی‌دانند داده کاوی اطلاعات چه معنایی دارد.
 

داده کاوی یعنی؟

داده کاوی یعنی تجزیه و تحلیل اطلاعات کاربران. آنالیز در شبکه‌های اجتماعی تا آن اندازه پرفایده است که دولت‌های زیادی در سراسر جهان با دقت بالایی شروع به انجام آن کرده‌اند.
 

خب که چی؟

دسته‌بندی اطلاعات من و شما و هزاران نفر دیگر به وسیله‌ی نمودار و طبقه‌بندی های آماری، یعنی شناختِ نیاز‌ها و روحیات ما؛ یعنی پیدا کردن یک الگوی خاص از خلق و خو و سلایق ما.
 

خب بازم که چی؟

یعنی جنگ نرم. دشمن زمانی که نیازها و علاقه‌های ما را بشناسد، برای پاسخ به آن ها برنامه‌ریزی می‌کند و طبق سلیقه‌ی بچه ها «انیمیشن و بازی» می‌سازد. طبق سلیقه‌ی بزرگ ترها فیلم و سریال و شایعه‌های مختلف درست می­ کند.
 

عه!

این اولین خطر و تهدید است. خطرهای بیش­تری مثل اطلاع از تعداد دانش‌آموزان، تعداد کاربران ایرانی، محل زندگی افراد، رشته‌های تحصیلی و... در کمین است؛ البته فروش این اطلاعات به کشورهای مختلف هم آسیب دیگری است.


ببینم! اینا رو که از خودت نمی گی؟

نه! آمار روی برنامه ی مخصوص دیتا ماینینگ نشان می‌دهد که هر ماه، 97میلیارد بسته ی اطلاعاتی توسط دستگاه های امنیتی آمریکا در جهان ضبط می‌شود که از این تعداد چهارده میلیارد بسته، متعلق به ایران است.
 

یعنی اطلاعات من هم مهمّه؟

صددرصد! شما یا فرد مهمی هستید یا در آینده فرد مهمی می‌شوید یا با فرد مهمی ارتباط دارید؛ مهم تر از همه شما یک فرد از جامعه‌ی ایران هستید. دشمن برای شناخت روحیات شما میلیارد‌ها دلار هزینه می‌کند؛ چون اگر شما را بشناسد، راحت می تواند در کشور نفوذ کند. شما سرمایه‌ی اصلی کشور هستید؛ پس مراقب باشید.

منبع: مجله باران