باران را که دستش می دهم، نگاهی به تصویر جلد می اندازد و لبخند روی لبانش می نشیند، دکمه های ژاکتش را می بندد و می گوید: «اولین بار توی کتابخونه ی مدرسه دیدمش از عکس جلدش خوشم اومد، جزئیاتش رو یادم نیست که اول کدوم مطلبش رو خوندم؛ ولی مطمئنم وقتی ورقش زدم، شروع درگیری من با این مجله بود؛ خیلی وقار داشت، قامت و رنگ و لعابش شبیه ماه نامه های دیگه نبود؛ انگار نیومده بود که موقتی باشه؛ اومده بود که بمونه، از همون موقع بود که هروقت ماه نو می شد سراغش رو از مسئول کتابخونه می گرفتم. این ماه هنوز باران جدید به کتابخونه نرسیده بود که زلزله اومد و مدرسه خراب شد؛ یعنی همه چی خراب شد، هیچ وقت فکرش رو نمی کردم باران رو توی چادر بخونم!»

خانم نویسنده که باران تازه به دست خودش رسیده بود آن را همراه کتاب ها و مجلات دیگر برده بود کرمانشاه، می گفت: «همیشه از کتاب خوندن و کنار بچه های نوجوون بودن لذت می برم؛ وقتی خودم رو تو سن اون ها فرض کردم که حالا دچار زلزله و بی خانه مانی هم شده اند، حس کردم بهترین چیزی که می تونه کمی از دنیای غم و غصه و دل‌نگرانی بیرونشون بیاره خوندن یه مجله یا کتاب خوبه.»

***

می گویند آدمی بنده ی محبت است و هر چه نتواند سنگ خارای قلبش را بگشاید، محبت خواهد توانست. دنیای ما دنیای عجیبی است! عده ای درد دیگران را حس می کنند و برای یاری رساندن به آن ها از هیچ کاری دریغ نمی کنند، حاضرند همه ی زندگی شان را با دیگران تقسیم کنند تا آن ها هم به حس راحتی برسند و زندگی خوبی داشته باشند. ظاهر و باطن این آدم ها مثل هم است؛ یعنی خالص و مهربان.

 عده ی دیگری هم هستند که فقط به دنبال منافع خودشان هستند. آن ها با ظاهر دوست‌نمای فریب‌دهنده و باطن دشمن‌صفت وارد میدان می شوند. چهره ی خودشان را پشت نقاب دوستی پنهان می کنند و بدون توجه به دیگران برای رسیدن به اهداف پلید خودشان ضربه ی نهایی را می زنند. به این نوع افراد می گویند فتنه گر.

 فتنه گر همیشه سعی می کند طوری در مردم جلوه کند که دوست و دشمن همه با او موافق شوند. برای این کار قسمتی از حرف حق را انتخاب می کند و قسمتی از حرف باطل را، تا از این طریق بتواند هر دو قشر مردم را به تردید بیندازد و به هدف پلید خود دست یابد، درست مثل فتنه گران 9 دی در سال 1388.

« اما وقتی جوانان یک کشور بصیرت دارند، آگاهانه حرکت می کنند و همه‌ى تیغ هاى دشمن در مقابل آن ها کند می شود. بصیرت وقتى باشد، غبارآلودگى فتنه نمی تواند آن ها را به اشتباه بیندازد. اگر بصیرت نباشد، انسان ولو با نیت خوب، گاهى در راه بد قدم می گذارد. شما در جبهه‌ى جنگ اگر راه را بلد نباشید، اگر نقشه‌خوانى بلد نباشید، اگر قطب‌نما در اختیار نداشته باشید، یک وقت نگاه می کنید مى‌بینید در محاصره‌ى دشمن قرار گرفته‌اید؛ راه را عوضى آمده‌اید، دشمن بر شما مسلط می شود. این قطب‌نما همان بصیرت است.»

پی نوشت:
1. بخشی از سخنان مقام معظم رهبری.

منبع: مجله باران