بیش از هزارسال پیش، چراغی در راهی بین مکه و مدینه روشن شد. شاید اگر بهترین و باارزش ترین چراغ ها را به انتظار روشنایی بنشینیم، فقط تا چند روز بیشتر دوام نمی آورند، اما این چراغی متفاوت است؛ نورش هنوز هم روشن است و می تابد و هر روز فروزان تر از روز قبل می شود، تا جایی که روشنی اش تا آن طرف قاره های دوردست و جنوبی ترین کشورهای آفریقا، شرقی ترین منطقه ی خاور دور و مرکزی ترین بخش اروپا و آمریکا می رسد.

اما نه، نام چراغ برایش بسیار ناچیز است، شاید بهتر باشد نامش را خورشید بگذاریم؛ خورشیدی فراتر از خورشید فروزان؛ چرا که خورشید فقط بر صفحه ی زمین می تابد و تمام موجودات و جنبدگان را با نورش انرژی می بخشد، اما خورشیدی که از آن صحبت می کنیم باز هم متفاوت است؛ چراکه نه تنها بر خانه ها، شهرها، کشورها و قاره ها می تابد، بلکه دل ها، اندیشه ها، عقیده ها و باورها را نیز تحت تأثیر قرار می دهد.
 

این خورشید چیست؟

از خودتان می پرسید: مگر می شود چنین خورشیدی وجود داشته باشد؟ شاید برای این دنیا نیست یا شاید هم فقط در افسانه ها گفته می شود!

پاسخ این سوال آسان است. این خورشید، چیزی نیست جز علی علیه السلام و نوری که از هزاران سال پیش تاکنون روشن مانده، همان واقعه ی غدیر است.

غدیر، چراغی است در اوج که در قرن های پی درپی گم شده های زیادی را از بیابان های خوف و خطر و بیراهه های تاریک و ظلمانی به مقصد راهنمایی کرده است.

ما شیعیان این روز را عیدغدیر و بهترین عید سال می دانیم و همه ساله با جشن و شادی از آن استقبال می کنیم؛ چراکه قرار است عهد و پیمانی دوباره با امامت و ولایت ببندیم. این عهد و پیمان به این معناست که ما همیشه در سایه سار دین محمدی و یاری گرفتن از جانشینان برحق شان، که آغازگر آن حضرت علی علیه السلام و خاتم آنان حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه است، سعی در برپایی وگسترش دین حق با پیروی از آن عزیزان داریم.

امسال هم بعد از پیمانی دوباره، به سراغ کلید گشاینده ی درهای بسته ای می رویم که کلیددارش ولیّ امر مسلمین است و پا به پای رهبرمان به سوی این چراغ ابدی گام برمی داریم تا مبادا بیراهه را از راه راست تشخیص ندهیم.

منبع: مجله باران