اطلاعاتی در خصوص آنفولانزا و واکسیناسیون

نکاتی در خصوص واکسن آنفولانزا
 

واکسیناسیون سالانه در برابر آنفولانزای فصلی ممکن است به جلوگیری از ابتلاء به بیماری، شدت آن و عوارض جدی ناشی از آنفولانزا کمک کند. افرادی که واکسن دریافت می‌کنند، کمتر مجبور به غیبت از کلاس‌ درس یا کار خود می‌شوند. همچنین واکسن کمک می‌کند از سرایت بیماری به دیگران جلوگیری شود.
 

چنانچه میان واکسن و ویروسهای رایج تطابق خوبی وجود داشته باشد، واکسن آنفولانزا حداقل 70% در پیشگیری از بیماری در کودکان و بزرگسالان سالم تأثیر خواهد داشت. واکسن آنفولانزا همچنین می‌تواند شدت علائم را در صورت ابتلاء شما به این بیماری کاهش دهد. واکسن آنفولانزا تنها بر روی ویروس آنفولانزا تأثیر می‌گذارد و بر روی ویروس سرماخوردگی بی تأثیر است.
بهترین زمان دریافت واکسن به محض در دسترس بودن آن استبهترین زمان دریافت واکسن به محض در دسترس بودن آن است، زیرا روند محافظت حدود 2 هفته پس از واکسیناسیون به طول می‌انجامد. آنفولانزا معمولاً فصلی است. واکسن آنفولانزا هر ساله پیش از فرا رسیدن فصل زمستان مورد نیاز است به این دلیل که گونه‌های ویروس آنفولانزا از سالی به سال دیگر تفاوت می‌کنند.
 

مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها توصیه می‌کنند که تمام افراد 6 ماهه و بزرگتر بایستی نسبت به آنفولانزا واکسینه شوند. افرادی که در معرض خطر بیشتری نسبت به عوارض آنفولانزا قرار دارند یا کسانی که با افراد دیگر زندگی یا از آنها مراقبت می‌کنند در معرض خطر بیشتری نسبت به ابتلاء به عوارض آنفولانزا قرار داشته و قطعاً بایستی واکسینه شوند.
 

* کسانی که نسبت به تخم مرغ یا سایر ترکیبات واکسن، آلرژی یا حساسیت خطرناک دارند.

* افرادی که در گذشته نسبت به هر نوع واکسن واکنش خطرناک از خود نشان داده‌اند.

* کسانی که پس از تزریق واکسن آنفولانزا مبتلا به سندرم گلین باره (Guillain-Barre) شده‌اند.
 

عوارض جانبی جزئی واکسن آنفولانزا، درد، قرمزی و تورم در محل تزریق، تب خفیف، سردرد خفیف یا درد عضلانی و حالت تهوع را شامل می‌شود.
واکسن آنفولانزای خوکی سال 1976 با افزایش خطر ابتلاء به سندرم گیلن باره همراه بود. واکسنهای آنفولانزای بعدی چنین رابطه‌ای را نشان ندادند. در صورت وجود خطر، از میان هر یک میلیون واکسن یک یا دو مورد ممکن است این خطر را ایجاد کنند که این خود بسیار کمتر از خطر عوارض آنفولانزا است.
 

آنفولانزا یک عفونت ویروسی از ناحیه بینی، گلو، لوله‌های نایژه و ریه‌ها است که بسیار شبیه به سرماخوردگی در ناحیه سینه بوده اما معمولاً شدیدتر می‌باشد. دو نوع ویروس اصلی تحت عناوین A و B وجود دارد. هر نوع شامل بسیاری از گونه‌های مختلفی است که هر سال تغییر می‌کنند.
 

آنفولانزا بسیار مسری است و از طریق تماس با ترشحات بینی و گلوی فرد آلوده به هنگام سرفه و عطسه به راحتی منتقل می‌شود. آنفولانزا می‌تواند یک روز قبل از بروز علائم و تا 5 روز پس از بیمار شدن فرد انتقال پیدا کند.
 

* تب (بالاتر از 4ر100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتیگراد)

* سردرد و یا بدن درد

* خستگی (می‌تواند شدید باشد)

* سرفه

* گلو درد

* آبریزش یا گرفتگی بینی

* اسهال و استفراغ (در کودکان بیشتر از بزرگسالان شایع است)

علائم شدید معمولاً 3 تا 5 روز به طول می‌انجامد، گرچه سرفه ممکن است تا سه هفته باقی بماند.

بروز برخی عوارض در افراد جوان علاوه بر بزرگسالان سالم، کمتر است اما افراد مسن و افرادی که دارای مشکلات و بیماریهایی هستند در معرض خطر ابتلاء به عوارضی مانند ذات‌الریه قرار دارند.
 

درمان معمولاً استراحت، نوشیدن مایعات و مصرف دارو را شامل می‌شود.

برای کاهش تب و درد، بزرگسالان از تیلنول (استامینوفن)، استفاده می‌کنند. (افراد زیر 19 سال به دلیل ارتباط آن با سندرم ری (Reye) نبایستی آسپرین مصرف کنند).

به منظور محافظت از افراد دیگر لطفاً حداقل 24 ساعت در خانه بمانید تا زمانی که تب یا علائم تب (تب بالای 100 درجه فارنهایت یا 38 درجه سانتیگراد، لرز، احساس گرمای شدید، گر گرفتگی یا عرق) از میان برود. تعیین بهبودی بایستی بدون استفاده از داروهای کاهنده تب (هر داروی محتوی ایبوپروفن یا استامینوفن) باشد. قرنطینه خود در منزل به کاهش شیوع میکروب به دیگران کمک خواهد کرد. از مشاور خوابگاه، اعضای خانواده، هم اتاقی یا دوست خود بخواهید به شما سر زنده و برایتان غذا و مایحتاج مورد نیازتان را تهیه کند.

به منظور تسکین سرفه از داروی رابیتوسین Robitussin DM‎ استفاده کنید. برای رفع علائم متعدد داروی نیکوئیل NyQuil یا DayQuil مصرف کنید. داروهای عمومی بسیاری برای آن وجود دارد که بایستی طبق دستورالعمل موجود در پاکت عمل مصرف شوند.

آنتی بیوتیک‌ها در برابر آنفولانزا بی اثر هستند به این دلیل که این بیماری یک عفونت ویروسی (و نه باکتریایی) است. اما ممکن است از آنتی بیوتیک جهت درمان عوارض پیش آمده در اثر آنفولانزا مانند ذات‌الریه یا عفونت گوش میانی استفاده شود.
به منظور درمان به موقع، پس از شروع بیماری بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.داروهای ضد ویروس (به عنوان مثال تامیفلو Tamiflu) با تجویز پزشک در بیماران پر خطر مصرف می‌شود و می‌تواند شدت بیماری و طول مدت آن را در صورت مصرف در فاصله 48 ساعت از شروع علائم کاهش دهد. به منظور درمان به موقع، پس از شروع بیماری بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

در صورت مشاهده عوارض زیر در خود با پزشک تماس بگیرید.

* گوش درد

* سرفه شدید و مداوم یا سرفه همراه با خلط خونی

* گلو دردی که بیش از 10 روز طول کشیده باشد.

* مشکل در تنفس یا تنگی نفس

در بزرگسالان، علائم هشدار که نیاز است به مراقبتهای فوری و اورژانس مراجعه کنند عبارتنداز:

* مشکل در تنفس یا تنگی نفس

* درد یا فشار در ناحیه سینه یا شکم

* سرگیجه ناگهانی

* گیجی

* استفراغ شدید یا مداوم

درکودکان علائم هشدار نیازمند مراقبتهای فوری پزشکی عبارتند از:

* تنفس سریع یا مشکل در تنفس

* متمایل شدن پوست به زردی

* ننوشیدن مایعات کافی

* از خواب بیدار نشدن یا با دیگران تعامل نداشتن

* بدخلقی شدید به حدی که کودک تمایل به بغل نداشته باشد

* علائم آنفولانزا بهبود یابد اما سپس با تب و سرفه بدتر بازگردند

* تب همراه با بثورات پوستی
 

به طور کلی خیر، ویروسهای مسبب آنفولانزا به طور مکرر در تغییر هستند بنابراین افرادی که در سالهای گذسته مبتلا به این بیماری شده و یا واکسن آنفولانزا تزریق کرده‌اند ممکن است مبتلا به گونه‌های جدید ویروس شوند. به همین دلیل و به دلیل آنکه ایمنی ایجاد شده بواسطه واکسن آنفولانزا یک سال پس از واکسیناسیون کاهش می‌یابد، افراد بایستی هر ساله به منظور ایجاد مصونیت واکسینه شوند.

 
منبع: uhs.umich