مهدویت یک باور عقلی،‌ علمی، تاریخی و فطری است مهدویت برای آحاد مردم امیدآفرین است و از طرفی جهت را مشخص می‌کند یعنی دلیل را منطقی، معقول و جهت‌دار می‌کند و انسان را از پوچ‌گرایی دور می‌کند، مگر این‌که انسان عقل خود را تعطیل کند.
 
ظهور منجی بشریت در دوران آخرالزمان، برای همه، باوری قطعی و همگانی است به طوری که ادیان و برخی از مکاتب بشری، نوید چنین روزی را به پیروان خود داده‌اند. مهدویت و امام زمان (ع) تبلور فرهنگ انتظار است که همه مسلمانان اعم از شیعه و اهل تسنن آن را باور دارند.

در قرآن کریم از عصر ظهور حضرت مهدی (عج) به‌روزی که نور خدا عالم را پر می‌کند یاد می‌شود یعنی روزی که همه زیبایی‌ها، بر عالم حاکم می‌شوند و تجلی همه صفات حسنه‌ای که از خداوند سراغ داریم در زمان ظهور امام زمان (عج) اتفاق می‌افتد.

برخی بزرگان بر این باور هستند که بیشتر نشانه‌های ظهور امام زمان (عج) رخ داده و تعداد اندکی از آن‌ها باقی مانده است و جنگ‌های قبل از ظهور، قحطی، گرانی، شباهت زن به مرد و بلعکس، خسوف و کسوف نابه‌هنگام، بلاهای طبیعی، افزایش درگذشت علما و... را از جمله علائم محقق شده در امر ظهور دانسته‌اند.
 
از همین رو خبرنگار راسخون با حجت‌الاسلام و المسلمین رضا محمدی کارشناس مباحث مذهبی و اعتقادی در زمینه مهدویت و علائم ظهور امام زمان (ع) گفتگویی را انجام داده است.
 
راسخون: آیا در حکومت امام زمان (ع) امکان انتقاد وجود دارد؟
 اگر منظور، انتقاد از شخص امام زمان (ع) باشد باید بدانیم که معصوم اشتباه نمی‌کند زیرا انتقاد در جایی انجام می‌گیرد که شخص اشتباهی کرده باشد اما برای شخصی که اشتباه در او وجود ندارد انتقاد هم معنایی ندارد اما در جایی که انتقاد از کارگزاران امام زمان (عج) مطرح باشد، امکان انتقاد وجود دارد.
 

معصوم اشتباهی ندارد که از آن انتقاد کنیم

در زمان حضرت علی (ع) برخی کارگزاران اشتباه می‌کردند و مردم هم انتقاد داشتند و در بسیاری از موارد حضرت امام علی (ع) آن‌ها را عزل می‌کردند و این مباحث فراوان است؛ بنابراین انتقاد از کارگزاران امکان دارد اما نه در زمان گذشته و نه در زمان حال از شخص معصوم جای انتقاد وجود ندارد و در تناقض است که شخص هم معصوم باشد و هم جای انتقاد وجود داشته باشد زیرا انتقاد یعنی اشتباه و معصوم هیچ اشتباهی ندارد.
 
راسخون: آیا ایده مهدویت و امام زمان (عج) یک باور مذهبی است یا یک واقعیت تاریخی؟
در پاسخ باید گفت هر دو؛ زیرا عقل، علم، نقل و تاریخ، شهود و فطرت حکم می‌کند و از هر راهی که از این ابزار معرفت برویم در انتها این می‌شود که هم دل انسان می‌گوید امام زمان (عج) وجود دارد و باید باشد و هم عقل انسان با دلایل فراوانی وجود امام زمان (ع) را ثابت می‌کند و علم و وجدان هم حکم می‌کند.
 
 وقتی انسان تحقیق میدانی انجام می‌دهد به‌یقین می‌رسد و هم از لحاظ نقل، هزاران روایت و صدها آیات قرآنی بر وجود امام زمان (عج) و بر مهدویت دلالت دارد مثل آیه ۵۵ سوره نور، آیه ۵ سوره قصص و ...
 
راسخون: آموزه مهدویت به چه کار مسلمانان می‌آید؟ برخی افراد معتقدند این آموزه‌ها بیشتر به کار منافع سیاسی و اقتصادی روحانیون آمده تا به کار مؤمنان؛ نظر شما دراین‌باره چیست؟
 به نظر من اشتباه است؛ اولاً مهدویت باعث امید می‌شود؛ شیعه پرنده‌ای است که دو بال دارد. یک بال سبز و یک بال سرخ، بال سبز این پرنده همان مهدویت است.
 

مهدویت امیدآفرین و نشان‌دهنده راه است

مهدویت برای آحاد مردم امیدآفرین است و از طرفی جهت را مشخص می‌کند یعنی دلیل را منطقی، معقول و جهت‌دار می‌کند و انسان را از پوچ‌گرایی دور می‌کند، مگر این‌که انسان عقل خود را تعطیل کند. وقتی چیزی حقیقت خارجی و واقعیت ندارد و عقل قبول ندارد این خرافه‌ای برای منافع شخصی و سیاسی است اما چیزی که از نظر عقل و قرآن بدیهی است آن چیزی نیست که دیگران بخواهند اختراع و از آن سوءاستفاده کنند.
 

اعتقاد ادیان به منجی

در روایات شیعه و سنی نقل شده اگر کسی در حالی از دنیا برود که امام زمان خود را نشناخته باشد بویی از انسانیت، تمدن، اسلام و دین نبرده است. بحث مهدویت فقط برای شیعه نیست اهل سنت هم به آن اعتقاد دارند.
 
کتابی از «بن باز» مفتی اعظم وهابی‌های مزدور دیده‌ام که می‌گفت بیش از ۶۰۰ روایت راجع به امام زمان (عج) داریم و این یکی از ضروری‌ترین ضروریات دین ما است و کسی نمی‌تواند آن را انکار کند. نه‌تنها شیعه و سنی بلکه همه اندیشه‌ها این مسئله را قبول دارند. در هر مکتبی که وارد شویم مثل یهودی‌ها، مسیحی‌ها، هندوها، زرتشت‌ها و غیره متوجه خواهیم شد که همه به منجی آخرالزمان اعتقاد دارند. کتاب «نجم الثاقب» میرزای آقای نوری و کتاب‌های دیگر در این زمینه وجود دارد.
 

 یک تهمت ناروا به روحانیت

چگونه می‌توان مسئله‌ای را که تمام عالم قبول دارند را به روحانیون منتسب کنیم و بگوییم آن‌ها این مسئله را برای منافع سیاسی و شخص خود ساخته‌اند پس سر همه دنیا باید کلاه رفته باشد چون مسئله‌ی یک یا دو گروه نیست.
 
مطلب بعدی این‌ که آثار و ثمراتی که از امام زمان (عج) در طول همین دوران غیبت صادر شده است بسیار زیاد است مثلاً در بسیاری از موارد مردم می‌خواستند منحرف شوند امام زمان (ع) وارد شد و جلوی انحراف را گرفت و مشکلات بسیاری از بشریت توسط امام زمان (عج) حل شده است و چه گرفتاری‌هایی از همه انسان‌ها و شیعیان حل کرده است که اسناد آن در تاریخ بسیار زیاد است.
 
 با همه این آثار خارجی و عینی و کاربردی اگر کسی بخواهد مسئله را ذهنی و انتزاعی فرض کند باید بدیهیات را انکار کرده باشد.
 

نشانه‌های ظهور

راسخون: آیا می‌شود علائمی که در حال حاضر وجود دارد را با روایات تطبیق داد و نتیجه گرفت علائم ظهور شروع شده است؟
 این‌ که برخی از روایات نشانه‌هایی را که تاکنون رخ داده را به‌‌ عنوان نشانه‌های ظهور یا آخرالزمان ذکر کرده از بدیهیات است و نمی‌شود انکار کرد ولی این‌ که ما از این مطلب نتیجه بگیریم حتماً از علائم قطعی ظهور امام زمان علیه‌السلام است باید بگوییم خیر.
 
در روایات آمده علائم و نشانه‌های ظهور به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ نشانه‌های قطعی الوقوع که وقتی آن نشانه‌ها رخ داد امام زمان (عج) فوراً در فاصله ۱۵ روز تا ۶ ماه ظهور می‌کنند و نشانه‌های محتمل الوقوع.
 
 در دسته اول پنج نشانه را گفته‌اند که نشانه‌های قطعی الوقوع هستند اما نشانه دسته محتمل الوقوع بسیار زیاد است. تمام امور در روایات به‌‌ عنوان نشانه‌های محتمل الوقوع است که اتفاق افتاده است؛ پیامبر با صراحت می‌فرمایند: «یخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیوَطِّئونَ لِلمَهدی سُلطانَه» و اهل سنت هم نقل کرده‌اند و روایات دیگر...
 
همین بیماری کرونا از مولا علی (ع) نقل شده که می‌فرمایند بیماری با این وسعت عالم‌گیر خواهد شد و مردم خانه‌نشین می‌شوند که البته در روایات «کرون» نقل شده است از علائم ظهور است؛ اما این‌ که بگوییم این‌ها نشانه‌های قطعی است و بعدازآن امام زمان ظهور می‌کنند نمی‌توان فهمید زیرا اگر این‌گونه مطرح شود که این‌ها از علائم قطعی است می‌شود «توقیف»؛ یا همان «تعیین وقت» که فرموده‌اند هر کسی وقت تعیین کرد دروغ گفته است اما این نشانه‌ها را که در روایات آمده مانند اتفاقاتی که در سوریه،‌عراق، ایران و یمن رخ می‌دهد و یا انقلابی بر سر کار خواهد آمد از  نشانه‌های غیرقطعی الوقوع است.
 
راسخون: وضعیت خوراک و کیفیت زندگی امام زمان (عج) مثل ما است؟ از این جهت که خوراک امروزه ما، تأثیر منفی دارد و عمر را می‌کاهد این مسئله در خصوص ایشان چگونه است؟
قطعاً خیلی از چیزهایی که ما می‌خوریم را امام زمان علیه‌السلام نمی‌خورند. در ملاقاتی که مرحوم آیت‌الله نجفی با حضرت در راه عزیمت به نجف داشتند؛ درحالی‌که امام زمان (ع) را نشناخته بود از امام سؤال کرده بودند برای شما قلیان درست کنم یا سیگار، چای یا قهوه؟ حضرت فرموده بودند: این‌ها فضولات زندگی است؛ ما با فضولات دنیایی کاری نداریم. خیلی از مشکلاتی که امروزه در زندگی‌ها است همان فضولات زندگی است.
 

برخی بیماری‌های از فضولات زندگی است

غذایی که انسان لازم دارد مشخص است؛ نان و گوشت غذای انسان و آب نوشیدنی است اما این‌ که بسیاری از غذاها که بهتر است اسم آن‌ها را نبریم درواقع فضولاتی هستند که خودبه‌خود گرفتار آن‌ها شده‌ایم و تمام بیماری‌ها از همین فضولات زندگی است.
 
 امام زمان علیه‌السلام آگاه هستند و بر روی غذاها شناخت دارند و با فضولات زندگی سروکار ندارند و غذایی می‌خورند که بدن سالم و قوی باشد درحالی‌که هدف ما از غذا خوردن این نیست.
 
 دود، فست فودها و بسیاری از نوشیدنی‌ها و غذاهایی که جدید اختراع شده همان فضولاتی هستند که سبب انواع بیماری‌ها می‌شوند. البته فلسفه طول عمر امام زمان علیه‌السلام فقط مراعات مسائل بهداشتی نیست گرچه این‌ها هم هست و تماماً وجود دارد اما اراده خداوند متعال هم هست و ده‌ها دلیل دیگر وجود دارد که امام (ع) طول عمر داشته باشند. یکی از این مسائل همین موضوع خوراک است که واقعاً امام از این قواعد و فضولات زندگی کاملاً پرهیز می‌کنند.