سال‌ها پیش، رضاخان تلاش کرد چادر را از سر زنان ایرانی بردارد و موفق نشد؛ ولی امروز، دختران ایرانی، با میل خودشان، عکس‌شان را در شبکه‌های اجتماعی، با بدترین وضع ظاهری، در اختیار همه‌ می‌گذارند!!

در واقع، این کارکرد جنگ نرم است؛ یعنی برای نفوذ فکری و تغییر یک رفتار در جامعه‌ای خاص، لازم نیست تفنگ و تانک باشد؛ بلکه به آرامی‌ می‌توان نگاه، سلیقه، رفتار، پوشاک و عادات مردم را عوض کرد و همین تغییر نرم، باعث‌ می‌شود دختران این نسل، عکس‌های غیرقابل باوری را از خودشان منتشر کنند، بدون این‌که از عواقب خطرناک و دردناکش مطّلع باشند.

غیر از این‌که چقدر از تصاویر دختران در فضاهای مجازی سوءاستفاده‌ می‌شود، باید گفت کم نیستند پرونده‌های جدیدی که در دادگاه‌ها از آسیب‌های جبران‌ناپذیری که اتفاق افتاده، تشکیل شده است؛ مثل دختر شهرستانی ای که عکس‌های نامناسبی از خودش را برای یک دوست اینترنتی فرستاده و پس از یک دعوای ساده، دوست نامردش، عکس‌ها را در گروه خانوادگی دختر منتشر‌ می‌کند و پدر دختر، به خاطر ظرفیّت پایین در این اتّفاق و بی‌آبرویی، خودکشی‌ می‌کند!!
امروز، اکثر اتّفاقاتی که بر اثر فضای مجازی اتفاق‌ می‌افتد، شبیه داستان‌های باورنکردنی است که‌ می‌شود برای هر کدام‌شان، یک رمان غم‌انگیز و گریه‌دار نوشت.

نسل قبل، عکس‌های عروسی‌شان را توی آلبومی پنهان‌ می‌کردند و در کُمد دربسته‌ای قرار‌ می‌دادند و نسل امروز، خصوصی‌ترین لحظه‌های زندگی‌شان را با دیگران به اشتراک‌ می‌گذارند!


واقعاً چرا این اتّفاق افتاده؟

دلیلش ارتباط دارد به یکی از کارکردهای فضای مجازی! حضور ما در شبکه‌های اجتماعی، باعث‌ می‌شود توهّم حریم خصوصی به ما دست بدهد و فکر کنیم که هیچ‌یک از فعّالیّت‌های ما دیده نمی‌شود! این در حالی است که اگر تنظیمات حریم خصوصی را در شبکه‌های اجتماعی، متناسب با واقعیّت تعریف نکنید، به طور پیش‌فرض، اطّلاعات شما را به دیگران نمایش‌ می‌دهد؛ اطّلاعاتی که شاید شما دوست نداشته باشید کسی بداند؛ مثلاً این‌که شما با چه کسانی دوست هستید یا به چیزهایی علاقه‌مندید و آن را لایک کرده یا حتّی کامنت‌هایی که گذاشته‌اید!

آیا واقعاً ما‌ می‌خواهیم همه‌ی اطّلاعات شخصی‌مان را دوستان پدرمان هم بدانند و در موردش اظهار نظر کنند؟! پس باید این را بگویم دوستان پدر، مدیر مدرسه، معلّم‌ها و فامیل دور و نزدیک، که جای خود دارد، همه‌ی غریبه‌ها هم به اطّلاعات ما دسترسی دارند!

با وجود این‌که فضای مجازی، بسیار خطرناک است، ولی این‌ها را نگفتم که شما را بترسانم؛ بلکه تلنگری بود برای این‌که حواس‌مان را جمع کنیم و حریم خصوصی‌مان را در فضای مجازی هم رعایت کنیم؛ هر حرفی را نزنیم؛ هر جایی هر کامنتی ننویسیم و تصاویر لحظه‌های خاص و خصوصی زندگی‌مان را به اشتراک نگذاریم.

شاید امروز این اطّلاعات برای‌مان مهم نباشد؛ ولی‌ می‌تواند در آینده‌ی ما تأثیرگذار باشد. حواس‌تان باشد که خدا ستّارالعیوب است و شاید کارهایی را که در جوانی انجام‌ می‌دهیم ببخشد، امّا فضای مجازی بی‌رحم است و همه چیز را ثبت کرده، در اختیار دیگران‌ می‌گذارد. با کمی حواس‌جمعی‌ می‌شود جلوی خیلی از ضررهای فضای مجازی را گرفت و از آن استفاده‌های بهتری برد.

منبع: مجله باران