هر آدمی برای آینده و زندگی اش آرزوهایی دارد که برای شان رویاپردازی می کند، می داند برای رسیدن به این رویاها باید تلاش کند؛ اصلا تا سخت کوشی نباشد نمی تواند به این رویای شیرین دست پیدا کند. بعضی ها می گویند فقط به آینده فکر کن و قدم به جلو بردار؛ اما من می گویم قبل از این که قدم برداری یک لحظه بایست و پشت سرت را نگاه کن، به اشتباهاتی که در طول چندسال گذشته داشته ای نگاه کن، به گذشته ی بزرگترهایت توجه کن و بعد انگشت بگذار روی یک هدف مشخص و حرکت کن. رسیدن به رویاها هرگز به سرعت و ناگهانی پیش نمی آیند و ممکن است سال ها به طول بیانجامند.

برای مثال فکر کنید در یک انبار بزرگ و تاریک که پر از ابزار و وسایل است تنها هستید، از شما خواسته اند فقط چیزی را بردارید که به دردتان می خورد و می توانید با آن وسیله ای را بسازید که نیازش دارید. خب، به نظر شما آیا می توانید ساعت ها در دل این تاریکی فکر کنید و تمرکز کنید بعد دقیقا دست بگذارید روی همان وسیله که نیازتان است و شادمان و خرسند از دل تاریکی بیرون بیایید؟ در جواب باید بگوییم: محال است و نشدنی.

پس شروع می کنی آرام آرام روی وسایل دست می کشی و یکی یکی به هرچیزی که توجهت را جلب کرد دقیق می شوی و آن را امتحان می کنی؛ اگر ببینی همان چیزی نیست که دنبالش بوده ای دوباره آن را زمین می گذاری و جستجو را ادامه می دهی شاید این کار ماه ها و سال ها طول بکشد تا بالاخره بتوانی به خواسته ات برسی و این یعنی همان هدف نهایی.

اگر در طول تاریخ هم به این قضیه توجه کنی، می بینی که امام حسین علیه السلام هم برای رسیدن به هدفش آرام آرام جلو آمد. سال ها شاگردانش را پرورش داد و ایام حج را یک فرصت فوق العاده برای رسیدن به خواسته اش محسوب کرد؛ چون در آن جا عده ی زیادی از مسلمانان جمع شده بودند و می توانست به راحتی با آن ها صحبت کند و در نهایت با این که می دانست در سفرش به کوفه دچار چه مشکلاتی خواهد شد؛ این راه را انتخاب کرد چون هدفش را از قبل مشخص کرده بود و آن هدف کاملا برایش شفاف بود. امام فرمود: من برای آزادگی قیام می کنم.

وقتی حساب شده و اصولی قدم برداری، هدفت با همه ی مختصاتش برایت مشخص می شود، آن وقت است که تمام سختی ها و مشکلات را به جان می خری و سرانجام به رویاهایت دست پیدا می کنی. شاید رویایت ساختن ایرانی باشد با نهایت شکوه علمی و اقتصادی.


منبع: مجله باران