لطفاً درجه یک باشید

تا حالا شده خودت باشی؟

نه، نمی شه؛ چون این سرشت، رنگ می بازه ، حالا یا در یک بازی خوب و شاید هم خدایی نکرده در یک بازی بد.

آره همون سرشت الهی که خدای بزرگ رشته است «فطرة التی فطر الناس علیها»

اما نه؛ ما آدمها قدر خودمون را نمی دونیم، رنگ می گیریم، دل می بازیم ،غافل از اینکه دیر، یا زود باید بگذاریم و بگذریم ، بعد آنوقت این دل باخته و این استر تاخته، خسته و سوخته با اون همه پستی و بلندی و راه ناهموار چه کنه؟ خدا می دونه؟

و صد البته  که «عندالصباح تحمد القوم السری»  هنگام صبح مرد را از نا مرد می شناسند. 

پس آدمها بیایید درجه یک باشید، تا خریدارهای خوب داشته باشید، جنس بنجول خریدارش لجنزاره ، این رو خوب بفهمیم !!
 

راستی درجه یک بودن به چه معناست ؟

به نظرم درجه یک بودن به معنای خود بودنه؟ شما چه جوری فکر می کنید؟

گول این چند روز را نخوریم به قول پیامبر گرامی «الدنیا ساعة فاجعلوها طاعة» دنیا ساعتی است پس گوش به حرف بدیم.
   
درجه یک بودن شور و نشاط می آره .

درجه یک بودن لبخند جاوید و ماندگار بر لبها، جاری می کنه .

درجه یک بودن چشم انداز زیبا و بلندی بر بود شماست.

بعد آنوقت از اینکه خودتان هستید بر خود می بالید.

اون زمانه که لذت واقعی را از زندگی می برید، چرا که آن موقع می فهمید حیات جاوید ، یک پیوستگی عمیق جسم و جانه و زندگیی که با جان پیوند خورد هرگز نمی میره.
  اگر درجه یک باشید همیشه شاد و خوشحالید. چرا که اینهمه خوبی نصیب شما شده و حق دارید برای اینهمه خوبی خوشحال و مسرور باشید.

حیات جاوید ، یک پیوستگی عمیق جسم و جانه و زندگیی که با جان پیوند خورد هرگز نمی میره.

راستی اگر درجه یک باشید، اندازه خود را هم می دونید، بنابراین در هنگام توقع و انتظار همه از شما خوب میدونیدکه لایق اون هستید یا نه دقیقاً مثل امام خمینی(ره) که در آن بحران می گفت هیچ احساسی ندارم.

اگر درجه یک باشید در این جور رهگذرها،ناراحت نمی شید، خوشحال هم نمی شید، چرا که شما به مرکز قله رسیده اید، اندازه خودتون را می دونید ، آقا مولی المتقین فرمودند : «رحم الله امرء عرف قدره» خدا بیامرزد مردی را که قدر و اندازه خود را می داند .

اگر درجه یک باشید همه چیز را خوب می بینید و در سختی ها با بینش راستین خود می توانید بلا را تشخیص می دهید و در امتحان ها پیروز بیرون می روید و در زمان فتنه به قول علی علیه السلام چون بچه شتری هستید که نه شیری برای دوشیدن دارد و نه پشتی برای سوار شدن.

اگر درجه یک شوید حق را می ستائید، گرچه ترش و بدمزه باشد و چون کلام مولای متقیان که فرمود «لایصبر علی مر الحق الا من ایقن بحلاوة عاقبته» شکیبایی نمی کند بر ترشی راستی و حق جز کسی که به شیرینی عاقبت آن باور دارد.

اگر درجه یک شدید فقط برای او دستانتان بلند می شود .

اگر درجه یک باشید و خوب فکر کنید !

می بینید که هر  چه درجه یک است برای شماست .

و چه زیبا سرود کاروان سالار دشت تفتیده
 
و من به جز زیبایی ندیدم.