راجع به کودک لوس چه میدانید؟

کودک لوس

اکثر والدین در برابر فرزندان شان بویژه کودکان خردسال، نمی توانند واکنش های قاطعانه از خود نشان دهند. از زمانی که کودک شان پا به حرکت می گذارد و در پی کشف دنیا بر می آید، سعی می کنند که همه شرایط و جوانب را برای شان بدون هیچ اما و اگر فراهم کنند.

هیچ کودکی از بدو تولد لوس به دنیا نمی آید و این ویژگی رفتاری، ارتباط مستقیم با نوع تربیت والدین دارد. اگر والدین مطیع بی چون و چرای فرزندشان باشند، این برای کودک قانون و قاعده می شود که من هر چه بخواهم باید سرایع فراهم شود و اگر این امر محقق نشد از حربه های کودکانه ( گریه و قهر و... ) بهره می برم تا آنها رضایت بدهند. اینکه کودک به تعبیری لوس شوید یا نشود ارتباط مستقیم به نوع ارتباط والدین اش با او دارد.

تا زمانی که والدین شیوه فرزندپروری خود را اصلاح نکنند، کودکان راهی جز لوس شدن ندارند. نیازی به یادآوری نیست که از نظر کودک، پدر و مادر خوب، پدر و مادری است که اجازه می دهد کودکش هر چه می خواهد بکند، به همه چیز دست بزند، هیچ کس سد راه او نشود و ضمنا تمام خواسته های او را برآورده کند پس اگر بخواهید دل به دل کودک عزیزتان بدهید باید در انتظار روزهایی باشید که همین کودک معصوم و دلبند، قبل از هر کسی در مخالفت با خود شما قد علم کند.1
 

علائم کودک لوس

۱٫ کودک شما وقتی چیزی می خواهد گریه می کند یا فریاد می زند.

۲٫ کودک شما خود را در کف اتاق پرت کرده و از بلند شدن امتناع می کند.

۳٫ کودک شما کج خلقی می کند و حتی شما را می زند وقتی که او را تنبیه می کنید.

۴٫ کودک شما وقتی که از او سوال می کنید شما را نادیده می گیرد.

۵٫ کودک شما نسبت به همسالان و بزرگ ترها گستاخ است.

۶٫ کودک سهیم بودن را دوست ندارد.

۷٫ به چیزهای دیگران حسادت می کند و حتی موقعی که آن را بدست می آورد راضی نمی باشد.

۸٫ کودک نمی خواهد به رختخواب برود.2
 

سبک فرزندپروری و لوس شدن کودک

والدین بر اساس سبک فرزندپروی که بر می‌گزینند ممکن است باعث لوس شدن کودک خود شوند. برای آگاهی از انواع سبک فرزندپروری کلیک کنید. به طور کلی والدین را از نظر میزان محبتی که به کودک خود می‌کنند و انتظاراتی که از او دارند، می‌توان به 4 دسته تقسیم کرد:
 

تربیت سهل‌گیرانه

دسته‌ی اول والدینی هستند که به میزان زیاد به کودکشان محبت می‌کنند بدون اینکه مرزهای روشن و انتظارات روشنی از کودکشان داشته باشند. در واقع شیوه‌ی تربیتی این گونه والدین سهل گیرانه است که منجر به لوس بار آمدن کودک می‌شود.
 

تربیت استبدادی

دسته‌ی دوم والدینی هستند که در مقابل دسته‌ی اول قرار می‌گیرند. آن‌ها هرگونه محبت را از کودک خود دریغ می‌کنند و در عوض مسئولیت‌های زیادی به او محول می‌کنند و انتظارات زیادی از کودکشان دارند. کودکانی که در این خانواده‌ها رشد می‌کنند با مشکلات هیجانی زیادی درگیر می‌شوند.
 

سبک تربیتی طرد کننده

سومین دسته‌ی والدین، آن‌هایی هستند که نه تنها محبتی به کودک نمی‌کنند، از کودک خود انتظار و توقعی هم ندارند. در واقع کودکان در این خانواده‌ها از هر نظر مورد غفلت قرار می‌گیرند. در این خانواده‌ها هم خطر لوس شدن کودک وجود دارد. چرا که معمولا به جای ابراز توجه و محبت به کودک، باج می‌دهند.

یعنی باج دادن و براورده کردن خواسته‌های کودک برای جلوگیری از اعتراض او می‌تواند منجر به متوقع شدن کودک و لوس شدن او و پافشاری روی خواسته‌هایش بشود.
 

تربیت مقتدرانه مانعی برای لوس شدن کودک

آخرین دسته، والدینی هستند که علیرغم سطح محبت بالا، توقعات به جا و مناسب از کودکانشان دارند. این والدین محبت خود را دریغ نمی‌کنند، ابراز کلامی و غیر کلامی مناسبی دارند، و به جای محدود کردن ابراز احساساتشان به کودک، توقعات به جا از او دارند. بهترین سبک فرزندپروی همین سبک می‌باشد که در آن محبت بسیار است اما قوانین پا برجا هستند و خبری از لوس شدن کودک نیست.3
 

کودک لوس یا کودک در حال رشد؟؟

گاهی اوقات بزرگترها فکر می کنند کودکانی که کارهای بی ادبانه و رنجش اور انجام می دهند لوس هستند.

اما بزرگترها رفتاری را بد می بینند که شاید در سنی خاص ان رفتار نرمال و ساده باشد و یا در دوران در حال رشد باشد.

بطور مثال پرتاب کردن بعضی چیز ها از روی خشم برای یک کودک ۲ ساله غیر عادی نیست.

ناخوشایند و ازار دهنده هست ولی بدین معنی نیست که کودک لوس شده است.

کودکان کارهایی انجام می دهند که ازاردهنده و منفور است مثل کج خلقی کردن ، دستور دادن به مردم، ولی اینها رفتارهای نرمالی است که کودک نوپا در ان زمان انجام می دهد.

برای مثال در یک کودک نوپا استفاده از مهارت جسمی و پیشرفت زبانی و کلامی برای دست یافتن به نیازهایش است.

والدین دانا تشخیص می دهند و می دانند که زمان، صبر، راهنمایی والدین کمک می کند که کودکان نوپا راه های قابل قبول ارتباط و چگونگی در خواست نیازهایشان را بیاموزند.2
 

راهکارهای اصلاح کودکان لوس

*  سعی کنید امکانات را فقط در شرایط معقول و طبق معیارهای پذیرفته شده درخواست به آنها بدهید.

* وسایل را فقط وقتی برایشان بخرید که استحقاق آن را داشته باشند و برایش کاری کرده باشند. نظم اتاق، مسواک زدن و ساعت خواب را مثل یک قانون تغییرناپذیر از او بخواهید.

* در صورت جار و جنجال او را به اتاقش ببرید و وادار کنید آنجا بماند تا عذرخواهی کند. ایستادن در یک گوشه، ماندن در اتاق، محروم شدن از برنامه مورد علاقه یا وسایل بازی از تنبیهات مناسبی است که می توانید به کار ببندید.

* اگر گریه کودک برای نیاز است، فورا نیازش را رفع کنید اما گریه ناشی از کج خلقی کودک باید نادیده گرفته شود.

* فرزند شما به شما علاقه دارد، حتی اگر گاهی به او تحکم کنید نگران نباشید که قاطعیت، شما را در نظر او نفرت انگیز جلوه می دهد. یک روز کودک بزرگ می شود و از شما به خاطر تربیت صحیح تان تشکر می کند و شما را علت همه موفقیت هایش می داند. همان طور که اگر کودکی لوس و ضعیف تربیت کنید، همیشه باید از او حمایت کنید و تا وقتی که زنده هستید او کودک لوس شماست و شما را برای این مشکل مقصر می داند.

* با کودک بحث و لجبازی نکنید، فقط قانون را یادآوری کنید و تنبیه متناسب با قانون شکنی را اعمال کنید.

* البته کودکان زیر چهار سال چیزی زیادی از قانون نمی فهمند و پس از آن هنوز با بهانه جویی از انجام وظایف خود طفره می روند، اما با آغاز شش سالگی می توانند مشتاقانه قوانین را دنبال و در سن نوجوانی مثل یک بزرگسال عمل کنند.

*  کاری که می خواهید کودک انجام ندهد (مثل بازی کردن با غذا) شما یا فرزند بزرگ ترتان نیز نباید انجام دهید تا به شکل یک قانون درآید. وادارکردن کودک به خوردن غذایی خاص می تواند عق زدن و تف کردن غذا را به بار بیاورد، اما قانون بچه های گرسنه شیرینی نمی خورند، می تواند کمک کند.

* شما اسباب بازی تمام وقت کودک نیستید. او باید بیاموزد خود را سرگرم کند و ساعاتی را در خلوت خود بگذراند و شما و کارهایتان را رها کند.او باید صبرکردن و انتظار و زحمت کشیدن برای حصول نتیجه را بیاموزد.

* بچه ها رفتار شما را تکرار می کنند، پس خود اولین مجری قوانین باشید.

* به دلیل قلدری، قدرناشناسی و طلبکار رفتار کردن کودک، هرگز برایش هدیه نگیرید. این کار رفتارهای بد او را تقویت می کند.

* در قوانین میان همسران باید توافق نظر و همدلی وجود داشته باشد وگرنه خیلی زود یک سوءاستفاده گر کوچک در خانه رشد می کند و بزودی باج گیری و توطئه چینی علیه والدین به سود خود را آغاز می کند.4
 

پیشگیری

سن مناسبی را برای ایجاد محدودیتها انتخاب کنید.

بزرگتر ها باید محیط امنی برای بچه هایشان ایجاد کنند.

برای ایجاد نظم باید از سنی شروع کرد که بچه شروع به چهار دست و پا رفتن می کند تا زمانی که خودش بتواند خودش را کنترل کند و نظم و ترتیب را ایجاد کند.

اگر بچه شما همه اوقات شما را دوست داشته باشد شما پدر و مادر خوبی نیستید از او بخواهید از قوانین مهم پیروی کند. ولی در بعضی مواقع باید به کودک خود حق انتخاب داد.

قوانین مهم نباید بیش از ۱۰ تا ۱۲ تا باشد.

توقع کودک خود از گریه را بشناسید

بین نیازها و خواسته های کودک خود فرق بگذارید.

اگر گریه کودک برای نیاز است فورا نیازش رارفع کنید.

گریه ناشی از کج خلقی کودک باید نادیده گرفته شود.

کودک را بخاطر گریه کردن تنبیه نکنید.

اجازه ندهید که برای انجام کاری کج خلقی کند.

کودک گاهی اوقات از گریه بعنوان وسیله ای برای تبدیل نه والدین به بله استفاده میکند.

به کج خلقی های کودک بی اعتنایی کنید و تسلیم نشوید

انضباط را در تمام مواقع اجرا کنید.

اجرای نظم و قانون در صورتی که کودک شما بداخلاق باشد بسیار سخت است.

محدودیت ها را حتی در تفریحات به او یاداوری کنید.

از مجادله با کودک خود اجتناب نمایید.

از اختیار خود در خانواده خود کم نکنید

با کودک ۲ یا ۳ ساله در مورد قوانین زیاد صحبت نکنید

کودک در سن ۴ سالگی برای انجام ندادن وظیفه خود دلیل می آورد

در سال های اولیه مدرسه کودک مشتاق بحث در مورد قوانین می شود

با شروع سن ۱۴ یا ۱۶ سالگی او می تواند مثل یک بزرگسال در این مورد بحث کند

به کودک خود بیاموزید که با خستگی کنار بیاید

کودک باید یاد بگیرد خود را سرگرم کند

به کودک وظایفی محول کنید تا انجام بدهد

برای یادگیری نقش های اجتماعی می توانید او را به یک مهدکودک بفرستید

به کودک خود صبر کردن بیاموزید

صبر کردن به کودک کمک می کند تا در مشکلات تصمیم گیری صحیح بکند

گاهی اوقات برای انجام در خواست کودک خود چند دقیقه او را منتظر بگذارید

کودک خود را از چالش طبیعی زندگی نجات ندهید این چالش ها فرصتی برای یاد گیری حل مشکل هستند

همیشه در دسترس باشید و کودک خود را حمایت کنید اما به او کمک نکنید، اومی تواند خودش موقعیت ها را کنترل کند

کودک خود بیش از حد تشویق نکنید

کودک خود را به خاطر رفتار خوب و پیروی از قوانین تشویق کنید اما نه بیش از حد. زیرا تشویق بیش از حد باعث وابستگی زیاد کودک می شود

به کودک خود بیاموزید به حقوق بزرگتر ها احترام بگذارد

کیفیت و کمیت زمان سپری شده با کودک مهم است

رفتارهایی که از کودکان سر می زند و در واقع سبک زندگی آنان را نشان می دهد، آموختنی و اکتسابی است.2

پینوشتها
1.www.yjc.ir
2.www.bestkid.ir
3.www.honarehzendegi.com
4.www.beytoote.com