تصویر: یکی برای سرها (مجموعه ها)
 
جان لِجند، ستاره R&B آمریکایی، پنجشنبه 25 ژوئن برای تبلیغ آلبوم جدید خود با نام "عشق بزرگتر"  یک نمایش بزرگ زنده دارد. اما آیا او با توجه به این که بسیاری از محدودیت های بیماری همه گیر هنوز وجود دارد، می تواند انتظار جمعیت زیادی را داشته باشد؟ به احتمال زیاد این گونه است، چون که کل اجرا در واقعیت مجازی اتفاق می افتد.
 
لجند به صورت حضوری ظاهر نمی شود بلکه از طریق پلت فرم اجتماعی VR Wave (موج واقعیت مجازی) به صورت آواتار ظاهر می شود. این نمایش بخشی از یک سری کنسرت های زنده آزمایشی است که در طول همه گیری در این پلت فرم روی صحنه رفته است.
 
با وجود سایر هنرمندان این سریال از جمله تیانشه، تمام ایده این است که آنها به صورت زنده و در دنیای مجازی غوطه ور و خارق العاده اجرا می کنند که تجربه جدیدی را برای مخاطبان ارائه می دهد. رپ تراویس اسکات در ماه آوریل در بازی ویدیویی فورتنایت کاری مشابه انجام داد و بیش از 12 میلیون بیننده را به خود جلب کرد.
 
گلاستونبری، پیشرو در فستیوال موسیقی انگلستان، نیز در حال وارد شدن به اجرا است با برنامه ریزی یک جشنواره مجازی برای 3 و 4 ژوئیه با گزینه واقعیت مجازی به عنوان جایگزینی برای چیز واقعی. این برنامه بیش از 50 اجرای موسیقی را در چندین صحنه مجازی از جمله Fatboy Slim و Carl Cox به طور برجسته نشان خواهد داد.
 
به نظر می رسد امسال افزایش قابل توجهی در عرضه های واقعیت مجازی، با هدف ارائه تجربیات ایمن و در دسترس در طول همه گیری، وجود داشته باشد. تعدادی از جاذبه ها برای بازدید کنندگان شروع به ارائه تجربه های همه جانبه واقعیت مجازی و دسترسی دادن به مجموعه های آنلاین از طریق برنامه  Google Arts & Culture کرده اند. این مسئله وجود دارد که آیا تجربیات واقعیت مجازی می توانند جایگزین پیشنهادهای زندگی واقعی شوند یا خیر. به عنوان مثال می توانید به یک تور پیاده روی در معابد باستانی Valle dei Templi سیسیل بروید. یا چطور است به بازدید از یک نمایشگاه هنری خیابانی نیویورک واقع در اطراف حوضچه های غول پیکر آب، یا ساختمان خانه آبی مشهور هنگ کنگ بروید؟
 
فراتر از سرگرمی و فرهنگ، مشاغل در سالهای اخیر با تجربه مراکز خرید مجازی و نمایندگی املاک و مستغلات در حال آزمایش این فناوری هستند. به این فناوری به عنوان راهی عالی برای کمک به آژانس های مسافرتی برای فروش برای تعطیلات، حداقل تا زمانی که کرونا ویروس گردشگری را تا حد زیادی در کنترل داشته باشد، نگریسته شده است. مجاب کننده تر از همه این که در پشت انفجار امسال در جلسات آنلاین، محصولات جدید متنوعی برای تسهیل جلسات و سخنرانی های واقعیت مجازی وجود دارد.
 

مدینه سافله: آیا این جایی است که ما داریم می رویم؟

علاقه مندان به این فناوری غالباً مزایای اضافه کردن یک بعد واقعیت مجازی به یک سرویس موجود را از نظر پتانسیل دموکراتیک سازی -  یعنی ایجاد چیزی در دسترس (به صورت رایگان) برای افرادی بیشتر - را فراهم می کنند. با این وجود، برای هر تجربه واقعیت مجازی، محدودیت های مالی و عملی وجود دارد. کاربران به اتصال اینترنت پر سرعت، هدست و نوعی رایانه یا دستگاه تلفن همراه نیاز دارند.
 
این هزینه سنگین - همراه با مشکلاتی که در زمینه هدفون های نسل قبلی از جمله حالت دریا زدگی (تهوع و به هم خوردگی حال) وجود دارد - به این معنی است که بازار واقعیت مجازی هنوز هم نسبتاً کم است. تخمین زده می شود که اکنون حدود 170 میلیون کاربر  واقعیت مجازی در سرتاسر جهان وجود دارد، با گزارشی که در آن گفته می شود که این صنعت "تا حد انتظارات قبلی خود عمل نکرده است".
 
به دلیل مشکلات عرضه ناشی از بیماری همه گیر، فروش هدست در سال 2020 کاهش یافته است، گر چه بسیاری از تحلیلگران این موضوع را موقتی می دانند. طبق پیش بینی، فروش سخت افزار برای واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در سه سال آینده ده برابر افزایش می یابد. سپس دو باره ممکن است نیاز به افت در قیمت تجهیزاتی مانند Oculus Quest ،  HTC Vive و Playstation VR باشد که به ترتیب در اطراف 400 پوند، 500 پوند و 300 پوند شروع می شوند.
 
همچنین این مسئله وجود دارد که آیا تجربیات واقعیت مجازی می توانند جایگزین پیشنهادهای زندگی واقعی شوند یا خیر. از یک طرف، در زمینه بازی های دیجیتالی و دنیای مجازی، فناوری های واقعیت مجازی به طور قاطع افراد را توانمند می سازند و غالباً افراد، به این وسیله، فرار مورد نیاز خود را از محدودیت های زندگی روزمره فراهم می کنند. در طول همه گیری COVID-19 ، تجدید حیات در دنیاهایی مجازیی مانند Second Life (زندگی دوم) نشان می دهد که چگونه آنها می توانند حس اجتماع و تعاملات مختلف اجتماعی را از رقصیدن در یک باشگاه گرفته تا پیاده روی در یک شهر شلوغ فعال کنند.
 
از طرف دیگر، فن آوری های واقعیت مجازی شاید تنها یک تقلید کمرنگ از تجربیات چند حسی از زندگی را ارائه دهند. واقعیت مجازی در برداشتن اعتبار از عرضه های فرهنگی، با تبدیل آنها به تنها کمی بیشتر از کالاهای دیگری که به صورت آنلاین در بسته ها عرضه می شوند، ریسک می کند. همچنین ممکن است مشکلات مربوط به حفظ حریم خصوصی و نظارت، همان گونه که این مشکلات در موتورهای جستجو و رسانه های اجتماعی وجود دارد، را ایجاد کند.
 
در یک جامعه پس از COVID-19 ، یک فرصت واقعی وجود دارد که ما به طور فزاینده ای از واقعیت مجازی در زندگی روزمره خود استفاده کنیم. سازمان هایی که این پیشنهادات مجازی را بنا می کنند و افرادی که نظارت بر این صنایع را به عهده دارند، وظیفه دارند تا اطمینان حاصل کنند که این امر ما را به سمت نوعی مدینه سافله (خراب شدگی اجتماعی) سوق نمی دهد. شاید این بتواند به این منتهی شود که بخش عمده ای از زندگی را به تنهایی در خانه تجربه کنیم، بدون داشتن حریم خصوصی، و فراموش کردن اهمیت لمس و بوی تجربیات فرهنگی.
 
بنا بر این، این تغییر باید با دقت انجام شود. برای این که واقعیت مجازی بتواند پتانسیل کامل خود را درک کند، ما باید مراقب خطرات باشیم و همچنین باید مطمئن شویم که موانع ورود، جلوی ورود علاقه مندانی را که قادر به پرداخت هزینه نیستند نمی گیرد.
   
منبع: الکساندروس اسکاندالیس - Lancaster University