ارتباطات انسانی در عصر دیجیتال

این وضعیت از اواسط دهه ی ۱۹۹۰ میلادی ناگهان تغییر یافت وبا ورود به قرن بیست ویكم هزاره سوم،سرعت و دقت و سهولت در دسترسی به پیام و ایجاد ارتباط به یكباره دو چندان شد.به گونه ای كه محدودیت زمان و مكان موجود بر سر راه ایجاد ارتباط میان فرستنده ی پیام(مانند یك واحد روابط عمومی)با گیرنده پیام(مانند كاركنان،مشتریان و افراد مورد نظر آن واحد)از میان برداشته شد. در اثر چنین تحول همه جانبه ای كه با تكنولوژی نوین پیام رسانی الكترونیكی پدید آمد،مردم یا به طور كلی مخاطبین با حجم عظیمی از انواع پیامها و اطلاعات سروكار پیدا میكردندكه درهر لحظه و در هرجا قدر به دریافت پیام و حتی ارائه بازخوردfeed back نسبت به آن شدند،بدین ترتیب نه تنها سرعت وحجم اطلاعات وارتباطات روند فزایند یافت بلكه دربعد زمان ومكان كه در گذشته عوامل محدود كننده فرآیند ارتباطی تلقی میشدند از میان برداشته شد،مخاطب به میل خود با استفاده از شبكه های ارتباط الكترونیكی در هر مكانی ودر هر زمانی قادر به دریافت پیام وآگاهی از اطلاعات تولید شده توسط سازمانهاو شبكه های سازمانی- بانكی،اقتصادی،فرهنگی،سیاسی،اجتماعی،هنری شد نوع ارتباط فارغ از ابعاد مكان وزمان به صورت ارتباطی مجازی ویا غیر فیزیكی از طریق موج یا كابل نوری دامنه ارتباطات انسانی را به شدت گسترش داد. در این میان رقابت و نوآوری فعالیت هر چه بیشتر كارگزاران ارتباطی را طلب كرد تا در یك فضای الكترونیكی به ارسال و دریافت پیامهای مورد نظر خود پرداخته، رضامندی مخاطبان خود را نیز در فضایی الكترونیكی(مجازی)مورد تجزیه وتحلیل قرار دهند.از این رو ابداع،هنرگرایی،جذابیت وكیفیت محتوایی پیام هااز اهمیت ودقت بیشتر بر خوردار شد.
بنابر این هر واحد ارتباطی در چنین موقعیتی ، به ناگزیر باید ضمن تقویت فرایندهای ارتباط سنتی از رسانه های پیشین(بولتن داخلی،مجلات تخصصی،مطبوعات ورادیووتلوزیون)بعد تازه ی الكترونیكی را نیز به مثابه ی یك رسانه قوی و چند جانبه وارد ساختار سازمان و ارتباطات سازمانی سازد.
بی تردید دستیابی به یك مجموعه ارتباطی فراگیر در سطح ملی و بین المللی نیاز به تدوین محورهای استراتژیك وعوامل اجرایی توانمند داردكه واحدهای روابط عمومی سازمانها در كشور در جهت افزایش رضامندی مخاطبان خود باید هر چه زودتر به برنامه ریزی در آن زمینه بپردازد چرا كه نه تنها سطح رقابت و سرعت در پهنه رفابت های سازمانی محلی و ملی به شدت بالا رفته است. بلكه طبیعت بعد جدید ارتباطی (ارتباطات مجازی) به طور جبری و ناخواسته هر سازمانی را در سطح بین المللی مطرح نموده است. ورود به بستر ارتباطات الكترونیكی بین الملی كه از طریق یك عبارت كوتاه و یا مختصر به عنوان آدرس الكترونیكی انجام می پذیرد،انواع فرهنگها وباورهای مخاطبان را مطرح میسازد كه واحدهای ارتباطی سازمانهانمی توانند از شناخت ودقت نشر در آنها غافل بمانند هر نوع غفلت در این زمینه نه تنها موجب كاهش سطح ارتباطی سازمان در شرایط جدید می شود،بلكه رضامندی مخاطبان را به شدت كاهش داده،باعث دستیابی رقبا به سهم بازار سازمان در كشور وحتی در بیرون از مرزهای كشور خواهد شد.
/س