کمبود ویتامینD و اسکیزوفرنی این بیماری وحشتناک

تحقیقات انجام شده در انستیتوی سلامت مغز استرالیا نشان می دهد که در نوزادان تازه متولد شده با سطوح پایین ویتامین D، خطر ابتلا به اسکیزوفرنی در سنین بالاتر افزایش می یابد.

این گروه تحقیقاتی نمونه خون نوزادان تازه متولد شده را از نظر غلظت ویتامین D بررسی کردند. نتایج نشان داد که در نوزادان با غلظت پایین ویتامین D، خطر ابتلا به اسکیزوفرنی در بزرگسالی، دو برابر است.

ویتامین D یا ویتامین آفتاب در اثر تابش نور خورشید بر پوست تولید می شود. نقش این ویتامین در سلامت و استحکام استخوان ها از مدت ها پیش شناخته شده است اما در تحقیق اخیر مشخص گردید که ویتامین D در رشد، تکامل و سلامت مغز نیز نقش مهمی ایفا می کند.

کمبود ویتامین D در بسیاری از کشورها شایع است. در مطالعات پیشین مشخص شده بود که افراد مبتلا به اسکیزوفرنی اغلب در فصل زمستان متولد شده اند.
پروفسور John McGrath، سرپرست این تیم تحقیقاتی، معتقد است: افزایش سطح ویتامین D در زنان باردار و نوزادان تازه متولد شده، خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را در آینده کاهش می دهد.

متخصصان معتقدند همان طور که به زنان باردار توصیه می شود دریافت اسید فولیک را به منظور کاهش خطر نقص لوله عصبی جنین افزایش دهند، افزایش دریافت ویتامین D نیز در این گروه باید مورد تاکید قرار گیرد.

اسکیزوفرنی یک از اختلالات روانی است که اغلب در افراد جوان مشاهده شده و با علایمی مانند هذیان و توهم همراه است.

اسکیزوفرنی دوران کودکی یک اختلال شدید مغزی است که کودک واقعیت را بطور غیر طبیعی تفسیر می کند. اسکیزوفرنی شامل طیف وسیعی از مشکلات در تفکر (شناختی)، رفتار و احساسات می باشد. اسکیزوفرنی ممکن است منجر به ترکیبی از توهم، هذیان، و اختلال تفکر و رفتار شود. علائم و نشانه ها ممکن است متفاوت باشد، ولی آنها منعکس کننده اختلال توانایی در عملکرد هستند.



اسکیزوفرنی دوران کودکی، در اصل همان اسکیزوفرنی در بزرگسالی است، اما در اوایل زندگی رخ میدهد که تاثیر عمیقی بر رفتار و رشد کودک دارد. سال های اولیه شروع اسکیزوفرنی دوران کودکی، چالش های ویژه ای را برای تشخیص، درمان، نیازهای آموزشی، و رشد عاطفی و اجتماعی بوجود می آورد. اسکیزوفرنی نیاز به درمان مادام العمر دارد. تشخیص و شروع درمان برای اسکیزوفرنی دوران کودکی در اسرع وقت میتواند به طور قابل توجهی نتایج دراز مدت کودک را بهبود بخشد.
 

ارتباط میان کمبود ویتامین D و بروز اسکیزوفرنی

پژوهشگران "دانشگاه کوئینزلند"(University of Queensland) استرالیا در مطالعه اخیرشان ارتباط میان کمبود ویتامین D نوازادان و افزایش خطر ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی را کشف کرده‌اند.

به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، مطالعه اخیر پژوهشگران نشان می‌دهد یک ارتباط جالب بین نوزادان متولد شده با کمبود ویتامین D و افزایش خطر ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی در آنها وجود دارد. پژوهشگران بر این باورند ویتامین D نقش مهمی در رشد مغز جنین ایفا می‌کند.

پژوهشگران در مطالعات اپیدمیولوژیک اولیه دریافتند افزایش خطر ابتلا به بیماری اسکیزوفرنی در افراد ساکن مناطق شهری و روستایی، ساکنان مناطق مرتفع، گروه‌های قومی تیره پوست و کسانی که در زمستان و بهار متولد شده‌اند، بالاتر است.

گام دوم مطالعات پژوهشگران، بیش از ۲۶۰۰ فرد بزرگسال مبتلا به اسکیزوفرنی مورد آزمایش قرار گرفتند تا میزان ویتامین D آنها را از نمونه‌های خون گرفته شده مورد بررسی قرار گیرد. پس از بررسی‌ها پژوهشگران دریافتند خطر ابتلا به اسکیزوفرنی در نوزادان متولد شده با کمبود ویتامین د ، ۴۴ درصد بیشتر از افراد بزرگسال سالم متولد شده با سطح ویتامین D طبیعی بود.

"اسکیزوفرنی" یا "اسکیزوفرنی" که اکثر روانپزشکان و روانشناسان به آن سرطان خاموش نیز می‌گویند یک اختلال روانی شایع است که از ویژگی‌های بارز آن فقدان توانایی در اندیشیدن، عاطفه ضعیف، انجام رفتارهای نامعقول و ناتوانی در درک واقعیت است. البته باید اضافه کرد که منظور از ناتوانی در درک واقعیت به معنای توهمات مغزی فرد بیمار می‌باشد. این بیماری در بین همهٔ بیماری‌های عمده روان‌شناختی از همه وخیم‌تر و شدیدتر می‌باشد و معمولا خود را به صورت توهم شنیداری یا توهم‌های جنون آمیز نشان می‌دهد و با اختلال در عملکرد اجتماعی یا شغلی قابل توجهی نیز همراه است.



"جان مک گرت"(John McGrath) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: ما طی این مطالعه دریافتیم همانطور که جنین در حال رشد است از منبع ویتامین D بدن مادر استفاده می‌کند پس اگر مادران از میزان ویتامین D بدن خود آگاه باشند می‌توانند از ابتلای نوزادشان به برخی بیماری‌ها از جمله اسکیزوفرنی جلوگیری به عمل آورند.

اخیرا مطالعه برخی پوهشگران نیز ارتباط میان کمبود ویتامین D در دوران بارداری و ایجاد اختلال اوتیسم در کودکان را نشان داده است بنابراین اگر مادران باردار از میزان ویتامین D بدن خود اطلاع داشته باشند می‌توانند کمک بزرگی به سلامت کودک خود بکنند.
 

علائم اسکیزوفرنی کودکان

علائم و نشانه های اولیه

اولین نشانه های اسکیزوفرنی در دوران کودکی ممکن است شامل مشکلات رشد، از جمله:
 

1. تاخیر زبان
2. سینه خیز رفتن دیر و یا غیر معمول
3. راه رفتن دیر
4. رفتار های حرکتی غیر طبیعی دیگر، به عنوان مثال، تاب یا بازو زدن

 

علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان

علائم اسکیزوفرنی در نوجوانان شبیه به اسکیزوفرنی در بزرگسالان است، اما شرایط آن ممکن است برای تشخیص سخت تر باشد. این ممکن است به این دلیل باشد که برخی از علائم اولیه اسکیزوفرنی در نوجوانان برای رشد معمول در طول سال های نوجوانی است که عبارتند از:
 

1. ترک دوستان و خانواده
2. کاهش در عملکرد مدرسه
3. مشکل خواب
4. تحریک پذیری یا خلق افسرده
5. کمبود انگیزه
6. رفتار عجیب و غریب

در مقایسه با بزرگسالان، نوجوانان ممکن است:
 

1. احتمال کمتری برای هذیان داشته باشند
2. احتمال زیادی برای توهم بینایی داشته باشد
3. علائم و نشانه های بعدی

همانند کودکان با سن اسکیزوفرنی، علائم و نشانه های معمول تری از این اختلال شروع به ظاهر شدن میکند.

علائم و نشانه ها ممکن است شامل:

1. توهم:

توهم می تواند هر یک از حواس را درگیر کند، اما این حواس معمولا شامل دیدن یا شنیدن چیزهایی است که وجود ندارند. برای فرد مبتلا به اسکیزوفرنی، آنها نیرو و اثر کاملی از یک تجربه طبیعی را دارند.

هذیان. باورهای غلطی هستند که بر اساس واقعیت نیستند. به عنوان مثال، شما باور دارید که در حال آسیب و یا مورد آزار و اذیت هستید، حرکات و یا نظرات مشخصی به شما معطوف میشود؛ شما توانایی یا شهرت استثنایی دارید؛ شخص دیگری عاشق شما است. یک فاجعه بزرگ درحال رخ دادن است؛ و یا بدن تان به درستی عمل نمی کند.
 

2. تفکر آشفته (سخنرانی)

تفکر آشفته برگرفته از گفتار آشفته میباشد. ارتباط موثر می تواند دچار اختلال شود، و پاسخ به سوالات ممکن است تا حدی یا کاملا نامربوط باشد. به ندرت، گفتار ممکن است شامل قرار دادن کلمات هم معنی باشد که نمی توانند درک شوند، که گاهی اوقات به عنوان سالاد کلمه شناخته میشوند.

رفتار حرکتی غیر طبیعی و یا آشفته. این مورد ممکن است به طرق مختلفی ظاهر شود. رفتار بر هدفی که عملکرد آن را دشوار میسازد متمرکز نمیباشد. رفتار حرکتی غیر طبیعی می تواند شامل مقاومت در برابر دستورالعمل، وضعیت نامناسب و عجیب و غریب، عدم تکمیل پاسخ، یا جنبش های بی فایده و بیش از حد (کاتاتونی) باشد.

3. علایم منفی

این علائم اشاره به فقدان یا کاهش توانایی عملکرد معمول را دارد. به عنوان مثال، فرد به نظر می رسد فاقد احساسات، مانند نداشتن تماس چشمی، عدم تغییر حالات صورت، و یا صحبت بدون انعطاف باشد. همچنین، فرد ممکن است کمتر صحبت کند، از بهداشت شخصی غفلت کند، و علاقه به فعالیت های روزمره و یا اجتماعی را از دست دهد.
 

علائمی که تفسیرشان ممکن است دشوار باشد

هنگامی که اسکیزوفرنی دوران کودکی درسالهای اولیه زندگی آغاز می شود، علایم ممکن است به تدریج بوجود آیند. علائم و نشانه های اولیه ممکن است بسیار مبهم باشد تا آنجایی که نتوانید تشخیص دهید چه چیزی اشتباه است، یا ممکن است آنها را به یک مرحله از رشد نسبت دهید. با گذشت زمان، علائم ممکن است شدید تر و قابل توجه تر شود. در نهایت، کودک تان ممکن است علائم و نشانه های روان پریشی، از جمله توهم، هذیان و افکاری را توسعه دهد که سازماندهی اش مشکل دارد. وقتی افکار آشفته تر شوند، اغلب “خارج از واقعیت،” وجود دارد که غالبا باعث بستری و درمان با دارو می شود.
 

چه زمانی به روانپزشک مراجعه کنید

چگونگی کنترل تغییرات رفتاری مبهم در فرزند تان میتواند دشوار باشد. شما ممکن است از این نتیجه گیری که کودکتان مشکل روانی دارد ترس داشته باشید. اما درمان زود هنگام به احتمال زیاد در دراز مدت کمک خواهد کرد. معلم فرزند تان و یا دیگر کارکنان مدرسه میتواند هشدار تغییر در رفتار فرزند تان را بدهند. درصورتی که موارد زیر را در کودکتان مشاهده کردید به دنبال توصیه های پزشکی بروید:
 

1. در مقایسه با دیگر خواهران و برادران و همسالانش، دارای تأخیر در رشد میباشد
2. انتظارات روزانه، از جمله حمام کردن و یا پانسمان کردن را متوقف کرده باشد
3. دیگر تمایلی به معاشرت ندارد
4. در عملکرد تحصیلی لغزش دارد
5. آداب غذا خوردن عجیب و غریبی دارد
6. سوء ظن بیش از حد از دیگران دارد
7. یا نشان دهنده فقدان احساس است یا نشان دهنده احساسات نامناسب برای این موقعیت میباشد
8. ترس و ایده های عجیب و غریبی دارد
9. رفتار خشونت آمیز و یا پرخاشگری ویا هیجانی دارد

این علائم و نشانه های عمومی لزوما به این معنا نیستند که فرزند تان اسکیزوفرنی دوران کودکی دارد. آنها می توانند به سادگی یک فاز یا وضعیت دیگری، مانند افسردگی، اختلال اضطراب یا بیماری نشان دهند که نیاز به انواع دیگر ارزیابی دارد.

در صورتی که فرزندتان دارای تغییری در تفکر شد، در اسرع وقت به جستجوی مراقبت های پزشکی باشید. این علائم و نشانه ها عبارتند از:
 

1. داشتن اعتقاداتی که بر اساس واقعیت نیستند (هذیان)
2. دیدن یا شنیدن چیزهایی که (توهم) وجود ندارد، خصوصا صدا
3. تفکر آشفته و غیر منطقی
4. صحبتهایی که معنی ندارد

 

علت اسکیزوفرنی کودکان چیست؟

هنوز مشخص نیست که چه عاملی باعث اسکیزوفرنی دوران کودکی میشود، اما تصور می شود که بهمان صورت اسکیزوفرنی بزرگسالان ایجاد می شود. هنوز مشخص نیست که چرا اسکیزوفرنی برای برخی در اوائل زندگی رخ میدهد و برای سایرین نه.

اسکیزوفرنی در دوران کودکی و دیگر اشکال اسکیزوفرنی، اختلالات مغزی هستند. احتمالا ژنتیک و محیط هر دو نقشی در ایجاد اسکیزوفرنی بازی کند. مشکلات با مواد شیمیایی که به طور طبیعی در مغز ایجاد میشوند، انتقال دهنده های عصبی نامیده میشوند که ممکن است به اسکیزوفرنی در دوران کودکی کمک کند. مطالعات تصویربرداری نشان دهنده تفاوت در ساختار مغز افراد مبتلا به اسکیزوفرنی میباشند، اما اهمیت این تغییرات مشخص نیست.

عوامل خطر ایجاد اسکیزوفرنی کودکان

اگر چه علت دقیق اسکیزوفرنی مشخص نیست، ولی به نظر می رسد بعضی عوامل باعث افزایش خطر ابتلا و یا تحریک اسکیزوفرنی میشوند، از جمله:

1. داشتن سابقه خانوادگی اسکیزوفرنی
2. قرار گرفتن در معرض ویروس ها، سموم و یا سوء تغذیه در رحم مادر
3. فعال سازی غیر طبیعی سیستم ایمنی بدن، از جمله التهاب یا بیماری خود ایمنی
4. سن بالای پدر
5. مصرف داروهای روانگردان در طول سال های نوجوانی

علائم اسکیزوفرنی به طور کلی در اواخر نوجوانی تا اواسط دهه 30 سالگی شروع می شود. در کودکان، تشخیص اسکیزوفرنی متداول نیست. اسکیزوفرنی زودرس در کودکان کمتر از 17 سال رخ می دهد. اسکیزوفرنی بسیار زودرس در کودکان کمتر از 13 سال نادر است.
 

عوارض اسکیزوفرنی چیست؟

در صورت عدم درمان، اسکیزوفرنی دوران کودکی می تواند باعث مشکلات شدید روحی، رفتاری و سلامتی شود. عوارض همراه با اسکیزوفرنی ممکن است در دوران کودکی و یا بعد رخ دهد که شامل:
 

1. عملکرد ضعیف و یا عدم توانایی برای حضور در مدرسه یا محل کار
2. عدم توانایی در انجام فعالیت های روزانه مثل حمام کردن و یا پانسمان
3. ترک دوستان و خانواده
4. خودکشی
5. آسیب به خود
6. اضطراب و ترس
7. افسردگی
8. سوء استفاده از الکل، مواد مخدر و یا داروهای تجویزی
9. فقر
10. بی خانمانی
11. درگیری های خانوادگی
12. عدم توانایی زندگی مستقل
13. مشکلات سلامتی، از جمله آنهایی که در ارتباط با داروهای آنتی سایکوتیک، سیگار و انتخاب سبک زندگی فقیرانه
14. قربانی رفتار پرخاشگرانه
15. رفتار پرخاشگرانه

 

آمادگی برای ملاقات با روانپزشک

به احتمال زیاد ابتدا با پزشک متخصص اطفال و یا پزشک خانوادگی شروع می کنید. در برخی موارد، ممکن است بلافاصله به یک متخصص معرفی شوید، مانند یک روانپزشک اطفال یا دیگرپزشکانی که ارائه دهنده سلامت روان ومتخصص در رشد کودک هستند. در موارد نادری که در آن ایمنی یک موضوع حائز اهمیت است، کودک ممکن است به یک ارزیابی اورژانس در اتاق اورژانس و احتمالا یک بیمارستان و متخصص کودکان و اعصاب و روان نوجوان نیاز دارد.
 

چه اقداماتی باید انجام دهید

شرکت کننده فعال بودن در مراقبت از کودک تان امری حیاتی است. قبل از قرار ملاقات با روانپزشک یک لیست از موارد زیر تهیه کنید:

- هر گونه علائمی که متوجه شدید، از جمله زمانی که این علائم آغاز شده اند و چگونگی تغییر آنها در طول زمان که شامل نمونه های خاص است
- اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله نگرانی های عمده یا تغییرات اخیر زندگی که ممکن است فرزند تان را تحت تاثیر قرار داده باشد
- هرگونه شرایط پزشکی دیگر، از جمله مشکلات روحی و روانی، که فرزند تان دارد
- همه داروها، ویتامین ها، گیاهان و یا مکمل های دیگری که فرزند تان مصرف میکند ،از جمله دوز آنها

آزمایش و تشخیص اسکیزوفرنی کودکان

درصورتی که اسکیزوفرنی مشکوک باشد، پزشک معمولا در مورد سابقه پزشکی و روانپزشکی می پرسد، و یک معاینه فیزیکی، و و غربالگری پزشکی و روانی انجام میدهد. پزشک همچنین ممکن است درخواست بررسی سوابق مدرسه را بدهد. این فرآیند می تواند به تعیین دقیق تشخیص و رد کردن مشکلات دیگری کمک کند که می تواند باعث بروز علائم فرزند تان شده باشد.
 

روند تشخیصی به طور کلی شامل:

1.  تست ها و غربالگری
این ممکن است شامل آزمایش خون باشد که به رد کردن شرایط با علائم مشابه و غربالگری برای الکل و مواد مخدر کمک کند. پزشک نیز ممکن است مطالعات تصویربرداری مانند تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) و یا اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) از سر را برای دیدن اختلالاتی در ساختار مغز، و یا الکتروانسفالوگرام (EEG)  به اختلالات در عملکرد مغز مانند تشنج درخواست کند.


2.  ارزیابی روانی
این ممکن است شامل مشاهده ظاهر و رفتار، پرسش در مورد افکار، احساسات و الگوهای رفتاری، صحبت کردن با کودک تان در مورد هر گونه افکار خودآزاری و یا آسیب رساندن به دیگران، ارزیابی توانایی فکر و عملکرد در سطح متناسب با سن و ارزیابی خلق و خو، اضطراب و علائم روان پریشی باشد.


منبع: سایت سیمرغ
سایت درمانکده
سایت ایسنا