- من اصلاً شانس ندارم... شانس ندارم یه دوست خوب و بامعرفت داشته باشم...

دلم دوستی می‌خواد که باهاش حرف بزنم. گاه بیرون برم؛ درددل کنم. روی کمکش حساب کنم؛ امّا نمی‌تونم چنین کسی رو پیدا کنم...

آخه همه چیز شانس می‌خواد؛ دوست خوب داشتن هم شانس می‌خواد که من ندارم...
 
این جمله‌ها و جمله‌هایی شبیه این‌ها را بارها از نوجوان‌های هم‌سن‌وسال شما شنیده‌ایم... شاید هم وقتی ما بزرگ‌ترها نوجوان بودیم همین حرف‌ها را می‌گفتیم؛ به‌خصوص وقتی زنگ تفریح به صدا درمی‌آمد و توی حیاط مدرسه مجبور بودیم گوشه‌ای تنها بایستیم؛ یک پای‌مان را به دیوار بزنیم؛ دست‌های‌مان را توی جیب‌های‌مان فروکنیم و با حسرت دیگران را نگاه کنیم.

می‌دانید همه‌‌ی ما انسان‌ها از وقتی که خیلی کوچک هستیم، به دوست، به هم صحبت و همراه نیاز داریم ...

«ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم.» حتماً این جمله را بارها شنیده‌اید. نیاز اجتماعی یعنی نیاز به محبّت و دوستی یکی از نیازهای اساسی همه‌‌ی ما آدم‌هاست... هیچ انسان سالمی نیست که دوست داشته باشد همیشه تنها بماند و در و دیوار را نگاه کند.

ما انسان‌ها اغلب در تنهایی ضعیف و غمگین می‌شویم؛ اعتماد به نفس‌مان پایین می‌آید؛ ترسو و نسبت به روابط با دیگران سرد و بی‌اعتماد می‌شویم. برای همین باید یاد بگیریم روابط اجتماعی مناسبی داشته باشیم و دوستان خوبی پیدا کنیم. تحقیقات زیادی نشان داده‌اند دوستی‌های سالم، پایدار و قابل اعتماد می‌توانند سلامت روان انسان‌ها را بالا ببرند و آن‌ها را شادتر و خوش‌بین‌تر کنند.


اوّل از همه با خودتان دوست شوید

یادتان باشد هیچ کس تمایل ندارد با کسی که ضعیف و دارای اعتماد به نفس پایین است دوست باشد. اوّل از همه، خودتان را دوست داشته باشید و به خاطر نقاط قوّتی که در شما هست اعتماد به نفس داشته باشید. همه‌‌ی ما ضعف‌هایی داریم؛ امّا قرار نیست به خاطر آن‌ها، ضعیف، خجالتی و ترسو باشیم! ما با هر ویژگی ظاهری و جسمی که داریم، با هر استعداد و شرایط خانوادگی و نقاط قوّت و ضعفی که داریم، دوست‌داشتنی هستیم. باید خودمان را قبول داشته باشیم و صد البتّه که با خودمان قرار بگذاریم که نقاط ضعف‌مان را برطرف کنیم. پس خودتان را قبول داشته باشید و قوی، محکم و باانرژی مثبت آستین‌ها را برای پیدا کردن دوست خوب بالا بزنید!
 

دوست؟! چه جور دوستی؟

یادتان هست در یکی دو شماره‌‌ی قبل درباره‌ی خودشناسی صحبت کردیم؟ گفتیم هیچ چیز بهتر از این نیست که گاه با خودمان خلوت کنیم و ببینیم کی هستیم و چه می‌خواهیم. در همین خلوت کردن‌ها و فکر کردن‌ها با خودتان، برای پیدا کردن دوست معیار تعیین کنید. قرار نیست با هر کس که از راه رسید دوست شویم... این خیلی خوب است که روابط عمومی خوبی داشته باشیم و با دیگران ارتباط خوبی برقرار کنیم؛ امّا صد البتّه که دوستی و روابط عمیق‌تر داستانش فرق می‌کند! دوستی‌ها، به‌خصوص در دوران نوجوانی، اهمیّت زیادی دارند. نوجوان‌ها خیلی زود تحت تأثیر هم‌سالان و دوستان خود قرار می‌گیرند. پس انتخاب دوستانی که از لحاظ اخلاقی، اعتقادی و فرهنگی سالم هستند و به ما شبیه هستند و کسانی که برای آینده هدف دارند و تلاش می‌کنند، می‌توانند برای ما خیلی مفید باشند.

یادمان باشد همه‌‌ی آدم‌ها با هم تفاوت‌هایی دارند؛ امّا باید سعی کنیم کسانی را برای دوستی انتخاب کنیم که تفاوت‌های خیلی چشمگیر و پررنگ، به‌خصوص به لحاظ اعتقادی با ما نداشته باشند. حضرت علی ( ع) می‌فرمایند: «هر چیز آفتی دارد و آفت خوبی، دوست بد است.»
 

لبخند بزنید؛ کسی با اخمو‌ها دوست نمی‌شود!

این روزها خیلی جاها می‌بینیم که روی درِ ورودی نوشته‌اند: لطفاً با لبخند وارد شوید!

یا این‌که بارها شنیده‌ایم که می‌گویند: هر چهره‌ای با لبخند زیباتر می‌شود.

البتّه فکر کنم گاه خوب است یادمان باشد لبخند زدن با این‌که نیش‌مان را تا گوش‌مان باز کنیم، فرق دارد! یک لبخند ملیح را روی لب‌های‌مان بنشانیم تا زیباتر، مهربان‌تر و دوست‌داشتنی‌تر به نظر برسیم. آدم‌ها دوست ندارند با کسی که اخم‌هایش را در هم گره زده دوست باشند.
 

پیش‌قدم باشید؛ از تو حرکت از خدا برکت!

یادمان باشد برای دوست‌یابی خیلی وقت‌ها خودمان باید پیش‌قدم شویم.

وقتی در مدرسه یا آموزشگاه هستید می‌توانید گفت‌وگو را با کسانی که نزدیک شما نشسته‌اند، شروع کنید.

- چقدر امروز بحث کلاس جالب بود، مگه نه؟

- اسمت چیه؟

- چقدر رنگ کیفت خوب هست! از کجا خریدی؟

- چقدر خوب مسئله‌ی ریاضی را حل کردی.

- خونه‌ی ما توی خیابان کناری هست؛ شما هم همین نزدیکی‌ها هستید؟

این جملات و جمله‌هایی شبیه این‌ها می‌توانند گفت‌وگو و دوستی‌ها را آغاز کنند.

یادمان باشد در گفت‌وگو کردن اگر شنونده‌‌ی خوبی باشیم، دیگران بیش‌تر تشویق می‌شوند با ما صحبت کنند. خودمان را مشتاق حرف زدن با طرف مقابل نشان دهیم. موقعی که صحبت می‌کند به او گوش بدهیم؛ نگاهش کنیم و واکنش نشان دهیم. گاه می‌توانید با تعارف کردن خوراکی‌ای که می‌خورید یا پیشنهاد کمک کردن، آشنایی‌ها و دوستی‌ها را آغاز کنید.


در جمع قرار بگیرید

 سعی کنید حتماً حداقل برای گاهی اوقات در برنامه‌ها و فعّالیّت‌های گروهی مثلاً فعّالیّت‌های مختلف ورزشی، هنری یا علمی شرکت کنید. می‌دانید عضو بودن در گروه فرصت خیلی خوبی هست تا ما یاد بگیریم چطور با دیگران رفتار کنیم. ما در گروه‌ها یاد می‌گیریم مسئولیت داشتن، همکاری کردن و گاه گذشت را تجربه کنیم. یاد می‌گیریم گاه باید «نه» بگوییم؛ نه بگوییم وقتی خواسته‌های دیگران یا همراهی با آن‌ها آسیب‌زا و به ضرر ما یا دیگران است. یاد می‌گیریم گاه به خاطر دیگران همراهی و گذشت کنیم... این‌ها همه برای دوستی و حفظ دوستی خیلی مفید هستند.
 

آدمیزاد و این همه تنوع!

یادمان باشد انسان‌ها با هم متفاوت هستند. بعضی‌ها ممکن است وقتی دل‌گیر و خسته هستیم دوست‌های خوبی باشند. ممکن است آن‌ها خنده‌رو و سرگرم‌کننده باشند و کلّی حال و هوای ما را بهتر کنند؛ امّا در عین حال رازدار نباشند. بعضی‌ها ممکن است در مواقع سختی کمک‌کننده‌های خوبی باشند؛ امّا در کل آدم‌های کم‌حرف و کم‌تحرّکی باشند. بعضی‌ها ممکن است مهربان و دل‌سوز باشند و برای گفت‌وگو مناسب باشند. پس باید بدانیم آدم‌های اطراف ما متفاوت‌اند! قرار نیست در روابط‌مان زودرنج باشیم و پرتوقع! باید بپذیریم هر کس ویژگی‌های اخلاقی خاص خود را دارد.

سعی کنیم با انسان‌های مختلف روابط مناسب و دوستانه‌ای داشته باشیم؛ امّا کسی را برای دوستی‌های عمیق‌تر انتخاب کنیم که اغلب معیارهای ما را برای دوستی داشته باشد.

عکاس: علی خوشجام


منبع: مجله باران