تمام نوزادان در معرض خفگی قرار دارند، اما نوزادان کمتر از 3 سال بیشتر با خطر خفگی مواجه هستند. خردسالان تمایل دارند هرآنچه در دستشان است را در دهان خود بگذارند و باعث شوند مجاری تنفسی کوچک آنها به راحتی مسدود شود و به دلیل آنکه تجربه زیادی در جویدن ندارند، بنابراین ممکن است کل آن شئ یا ماده غذایی را به یکباره ببلعند.
 
* از خوراندن مواد غذایی که خطر خفگی را به همراه دارند (مانند هات داگ، انگور، هویج خام، آجیل، کشمش، آب نبات سفت یا آدامسی، یک قاشق پر کره بادام زمینی، تکه های گوشت یا پنیر و پاپ کورن) که به اندازه و هم شکل با راه هوایی کودک هستند خودداری کنید.
 
* در زمان وعده های غذایی، حتماً غذای کودک را در لقمه های کوچک سرو کنید. این بدان معنا است که حبه انگور را به چهار قسمت و هات داگ را به قطعات ریز تقسیم کنید (و پوست سخت آنها را بگیرید) و سبزیجات را بهتر است به جای خام، به صورت پخته شده به کودک بدهید. به کودکان بیاموزید که برای صرف تمام وعده ها و میان وعده های غذایی بنشینند و زمانی که غذا در دهانشان قرار دارد از صحبت کردن یا خندیدن خودداری کنند.
 
* اسباب بازی ها و وسایل خانه نیز ممکن است موجب خفگی کودک شوند، مراقب بادکنک، سکه، مهره، قطعات کوچک اسباب بازی و باتری باشید. مرتباً روی زمین را نگاه کنید و اشیایی را از سر راه کودک خود بردارید که ممکن است به هنگام چهار دست و پا رفتن یا راه رفتن در دهان خود گذاشته و موجب خفگی اش شوند.
 
* اسباب بازیهایی را برای کودک انتخاب کنید که ایمن و متناسب با سن او باشند. همیشه توصیه هایی که سازندگان در خصوص سن مناسب کودک در محصول قرار داده اند را دنبال کنید چرا که بعضی از اسباب بازیها دارای قطعات کوچکی هستند که می توانند موجب خفگی کودک شوند. به منظور تشخیص میزان کوچک بودن یک اسباب بازی، ببینید آیا به راحتی از یک رول یا لوله خالی دستمال توالت رد می شود یا خیر. اگر از آن رد می شود، بنابراین خیلی کوچک است. اکنون وقت گذاشته و خود را برای چنین شرایطی آماده سازید. آموختن دوره های احیای قلبی ریوی یا سی پی آر (CPR) و کمک های اولیه برای والدین، سایر مراقبان و پرستار کودک یک امر ضروری است. این دوره ها معمولاً در بیمارستانها یا مراکز خاصی برگزار می شوند.
 
 
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏