5 اسفند 1388 / 9 ربيع الاول 1431 / 24 فوريه 2010

عمليات والفجر 9 با رمز يا الله، يا الله، يا الله آغاز شد. اين عمليات برق آسا به منظور تسلط بر ارتفاعات راهروي شمال شرقي سليمانيه اجرا شد و قواي اسلام تا حدود سي كيلومتري سليمانيه پيشروي كردند و چندين شهرك و روستاي سليمانيه عراق را آزاد كردند. در پي اين پيروزي، نيروهاي بعثي عراق از ارتفاعات شمال شرقي سليمانيه عفب نشيني كردند و عده اي از آنان به اسارت قواي اسلام در آمد.
عمليات نامنظم ظفر 6 را نيروي زميني سپاه پاسداران انقلاب اسلامي در شرق استان كركوك با موفقيّت اجرا كرد. در اين عمليات ارتفاعات مهمي از منطقه عمومي سنگاو آزاد شد و بسياري از تاسيسات دشمن منهدم گرديد. گفتني است كه در اين عمليات معارضان عراقي دلاور مردان قرارگاه رمضان را ياري كردند.
« ابن خير» محدث، اغوي و صاحب فهرستي مشهور در قرطبه در گذشت. او از مردم اشبيليه آندلس بود وبا تحمل رنج سفرهاي متعدداز دانش علماو بزرگان سرزمينهاي مختلف بهره برد و سر انجام به گستردگي دانش وصف شد. اثار ابن خير حاشيه برصحيح مسلم را مي توان نام برد اما عمده شهرت او به واسطه كتاب فهرسة است . اين كتاب حاوي اطلاعات ارزشمندي در باب آموزشهاي علمي رايج در اسپانياي اسلامي در قرن 6هجري قمري،مراجع تدريس آن دوران و مكانهاي آموزشي است.
« ملاّ عبدعلي بيرجندي» رياضيدان و منجم بزر اوخر قرن نهم هجي قمري شرح بر كتاب تذكره النصريه در هيئت را به پايان رساند . بيرجندي در خدمت چند تن از علماي قرن 9 دانش هاي عقلي و نقلي را در هرات آموخت وسپس بر كتابهاي مشهور شرح نوشت. وي علاوه براين شرح ها ، خود تاليفاتي دارد كه از ارزش بسيار برخودار است . اما شرح بير جندي بر كتاب تذكره النصريه اثر خواجه نصير الدين طوسي ارزش ويژه اي دارد زيرا بسياري از پيچيدگي هاي اين كتاب را شرح داده و مطالب رابراي خواننده كتاب ساده روان كرده است.
مسجد گوهرشاد در صحن جنوبي مرقد مطهر حضرت امام رضا(علیه السلام) واقع شده است. باني آن، گوهرشاد بيگُم، همسر سلطان شاهرخ ميرزا و جانشين امير تيمور گوركاني، يكي از زنان نيكوكار و نامدار بوده است. اين مسجد يكي از بناهاي بسيار عالي است كه كاشي‏هاي مُعَرَّق و غيرمُعرّق آن، با چيني‏هاي بسيار ممتاز برابري مي‏كند. اين مسجد در ابتدا چهار در داشت و داراي چندين ايوان بود از جمله: ايوان مَقصوره با گنبدي بسيار عالي و دو گلدسته‏ي بلند كاشي كه ارتفاع آن 27 متر و گنبدي با حدود 50 متر ارتفاع. همچنين ايوان دارُ السَّعاده كه سمت مرقد مطهر واقع شده و نيز ايوان غربي، جزئي از ساختمان مسجد گوهرشاد مشهد مي‏باشند.
مسئله تقويم به دستگاه تقسيم زمان اطلاق مي‏گردد كه بر اساس حركت وضعي زمين و دوره‏هاي طبيعي شكل گرفته است. سابقه تقويم به دوران بَدَوي باز مي‏گردد كه در آن، بشر از تكرار حالات طبيعت همانند بهار و زمستان، به شكل‏گيري فصل‏ها پي برد. بنابراين تقويم‏ها بر اساس شمسي، قمري و ميلادي به وجود آمد. پس از ميلاد مسيح(ع) تقويم يولياني يا قيصري رايج شد كه بيش از 1500 سال دوام آورد تا اين كه پاپ گريگوري سيزدهم در 24 فوريه 1582م، با انجام اصلاحاتي در تقويم قيصري، تقويمي ارائه نمود كه در آن، اولاً اول ژانويه آغاز سال به حساب مي‏آمد و ثانياً اختلاف به وجود آمده از كسر سال را كه پس از مدتي بالغ بر ده روز شده بود، از ميان برداشت. او هم‏چنين در اين تقويم، سال كبيسه را كه برابر با 366 روز و هر 4 سال يك بار مي‏باشد، تثبيت و تأييد نمود. اين تقويم كه امروزه در سراسر جهان به عنوان تاريخ ميلادي رسمي پذيرفته شده است داراي 12 ماه شامل ژانويه، فوريه، مارس، آوريل، مه، ژوئن، ژوئيه (جولاي)، اوت (آگوست)، سپتامبر، اكتبر، نوامبر و دسامبر مي‏باشد.
به دنبال قيام مردم فرانسه و بركناري لويى فيليپ پادشاه مستبد اين كشور، حكومت موقت يا دومين دوره جمهوري فرانسه در 24 فوريه 1848م آغاز شد. در تاريخ فرانسه از اين دوره به حكومت روزنامه‏نگاران نيز ياد مي‏كنند؛ زيرا يازده نفر از روزنامه‏نگاران جمهوري‏خواه به رياست دولامارتين، شاعر و نويسنده فرانسوي، اين حكومت را اداره مي‏كردند. در دسامبر همين سال، انتخابات برگزار و لويي ناپلئون، برادرزاده ناپلئون بُناپارت به رياست جمهوري برگزيده شد. با اين حال، وي در سال 1852 عليه جمهوري خواهان، كودتا كرد و مخالفان را سركوب نمود و خود را امپراتور فرانسه خواند. به اين ترتيب، دومين دوره جمهوري فرانسه، تنها چهار سال دوام آورد.
فردريك دانتينگ پزشك انگليسي در سال 1873م متولد شد. وي پس از پايان تحصيلاتش به عنوان يك محقق در امور پزشكي به مطالعه و تحقيق پرداخت و حدود نيم قرن به فعاليت‏هاي پزشكي و بهداشتي اشتغال داشت. دانتينگ يكي از بنيان‏گذاران و كاشفان بيوتيك‏ها و آنتي‏بيوتيك‏ها به شمار مي‏رفت و به دليل گستره تلاش‏هاي علمي‏اش از پادشاه انگلستان لقب اشرافي "سر" دريافت نمود. دكتر فردريك دانتينگ سرانجام در 24 فوريه 1941م در 68 سالگي درگذشت.
در سال 1946م پس از انتخابات پارلماني در چكسلواكي، حزب كمونيست بر ساير رقبا برتري يافت و بيشتر دولت را قبضه كرد. از آن زمان بود كه سياست خارجي چكسلواكي، متمايل به شوروي شد و از اين پس حكومت نيمه كمونيستي تا سال 1948 بر سر كار بود. در 23 فوريه اين سال، كمونيست‏ها به وسيله كودتا، تمام قدرت را در كابينه در دست گرفتند و بخش‏هاي اداري جاي ايالات سابق را گرفت. از آن پس، جمهوري چكسلواكي، به عنوان يك كشور واحد و مركب از دو ملت چك و اسلواكي اعلام گرديد و تقريباً كليه فعاليت‏هاي اقتصادي، ملي اعلام شدند. دوران حكومت كمونيست‏ها بر چكسلواكي، بيش از چهل سال به طول انجاميد و پس از فروپاشي اتحاد جماهير شوروي، حكومت مستقلي برسر كار آمد. با اين حال اين كشور در سال‏هاي بعد از آن به دو كشور مستقل چك و اسلواكي تقسيم شد.
جنگ مصر با رژيم صهيونيستي پس از تشكيل دولت اين رژيم در فلسطين در سال 1948م آغاز شد. در آن زمان، مصر به همراه برخي ديگر از كشورهاي عربي دراعتراض به اشغال سرزمين اسلامي فلسطين به دست صهيونيست‏هاي نژادپرست وارد جنگ با اسرائيل شدند. اما نيروهاي رژيم صهيونيستي در ضد حمله به قواي پراكنده اعراب كه فاقد تجهيزات پيشرفته نظامي بودند، به داخل خاك مصر و لبنان نفوذ كردند و نيروهاي كشورهاي عربي را شكست دادند. با پايان اولين جنگ اعراب و اسرائيل، قرارداد ترك مخاصمه بين دو طرف درگير در 24 فوريه 1949م منعقد شد و مورد توافق كشورهاي عربي نيز قرار گرفت. بر اساس اين قرارداد كه در جزيره "رودِس" واقع در درياي اژه امضا شد، منطقه نوار غزّه در غرب فلسطين اشغالي به حاكميت مصر در آمد.
در ادامه سياست‏هاي استعماري غرب به بهانه جلوگيري از نفوذ كمونيسم، در 24 فوريه 1955م پيمان بغداد ميان دو كشور تركيه و عراق در بغداد امضا شد و بعدها كشورهاي ديگري از جمله ايران و پاكستان و انگلستان به آن پيوستند و امريكا نيز به عنوان عضو ناظر در آن شركت جست. اين قرارداد كه پيش‏زمينه و اساس پيمان سنتو بود، پيماني منطقه‏اي به شمار مي‏رفت كه همانند ناتو در غرب، در برابر گرايش ملت‏ها به افكار كمونيستي مقاومت مي‏نمود. پيمان بغداد كه پس از كودتاي عبدالكريم قاسم در عراق در سال 1958م و خروج عراق از اين پيمان، به سازمان پيمان مركزي تغيير نام داد در واقع حلقه‏اي از زنجير اتحاديه‏هاي نظامي غرب از پيمان آتلانتيك شمالي تا پيمان آسياي جنوب شرقي (سيتو) و پيمان امنيت اقيانوس آرام (آنزوس) بود و امريكا با اين كه تا پايان، عضويت كامل آن را نپذيرفت، با پيمان‏هاي نظامي دوجانبه با هر سه كشور ايران، تركيه و پاكستان عملاً نقش رهبري و كارگرداني اين سازمان را به عهده داشت. سازمان پيمان مركزي از سال 1979م كه با خروج جمهوري اسلامي ايران پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از آن مواجه شد، عملاً اعتبار خود را از دست داد و منحل گرديد.
پس از اشغال نظامي كويت توسط ارتش عراق در دوم اوت 1990م و بي‏توجهي رژيم بعث به تهديدات نظامي نيروهاي غرب به فرماندهي امريكا، قواي متحد غرب جهت بيرون راندن ارتش بعث و در واقع براي تثبيت جايگاه خود در منطقه و تأمين منافع خويش، در سحرگاه 17 ژانويه 1991م حمله خود را به عراق آغاز كرد. اين حملات در ابتدا به صورت حمله‏هاي هوايى گسترده به بغداد و مراكز صنعتي و نظامي عراق آغاز شد، سپس امريكا و متحدان آن كشور، پس از حدود چهل روز حملات سنگين هوايى عليه عراق، سرانجام در روز 24 فوريه 1991م در چند جبهه عمليات زميني خود را عليه نيروهاي عراق آغاز كردند. از آن طرف، سربازان فرسوده و روحيه باخته عراقي كه قسمت اعظم تانك‏ها و تجهيزات زرهي خود را از دست داده بودند، در برابر نيروهاي امريكا و متحدين مقاومتي از خود نشان ندادند. در نتيجه، كويت در پايان چهارمين روز جنگ زميني، به تصرف نيروهاي متحدين درآمد. با پيشروي نيروهاي امريكا و متحدان آن كشور در داخل خاك عراق، صدام حسين، ديكتاتور متجاوز عراق، به شرايط امريكا گردن نهاد و تمام قطعنامه‏هاي سازمان ملل را كه متضمن انصراف از ادعاهاي عراق در مورد كويت و پرداخت غرامت به آن كشور بود، پذيرفت. مقررات آتش‏بس در جبهه‏هاي جنگ از روز اول مارس 1991م به اجرا گذاشته شد. در اين ميان، نيروهاي امريكا و متحدين آن كشور مي‏توانستند با ادامه جنگ به مدت 48 ساعت ديگر، بغداد را به تصرف خود در آورده و حكومت صدام حسين را سرنگون سازند، ولي ادامه حكومت صدام ذليل و شكست خورده را بر جانشينان احتمالي او ترجيح مي‏دادند. امريكايى‏ها از آن بيم داشتند كه پس از سقوط صدام حسين، يك حكومت اسلامي طرفدار ايران در بغداد بر سر كار بيايد، زيرا اكثريت مردم عراق كه شيعه و طرفدار جمهوري اسلامي ايران هستند، در آخرين روزهاي جنگ سر به شورش برداشته بودند و صدام با سركوب بي رحمانه اين قيام مردمي و قتل عام‏هاي ميليوني، نگراني‏هاي امريكا را از اين جهت برطرف ساخت. حكومت جور و ارعاب صدام، از آن پس، نزديك به 12 سال به طول انجاميد و سرانجام با حمله نيروهاي امريكا و انگليس به عراق در مارس 2003م، طومار ديكتاتور عراق درهم پيچيده شد و دور تازه‏اي از تجاوزات نيروهاي غربي آغاز گرديد.
با پيروزي انقلاب كوبا در ابتداي سال 1959م و مشخص شدن سمت و سوي سياست‏هاي دولت انقلابي و به ويژه فيدل كاسترو، رهبر اين كشور اقدامات امريكا عليه كوبا آغاز گرديد. امريكا پس از عدم توفيق در به كارگيري نيروي نظامي و برخورد مستقيم به ويژه درجريان نبرد خليج خوك‏ها در 1961م، از يك طرف اقدام به تحريم اقتصادي اين كشور نمود و از طرف ديگر با پذيرفتن و اسكان مهاجرين كوبايى و مخالفان نظام سوسياليستي به حمايت و تجهيز آنها پرداخت. در ادامه اين روند كه سال‏هاست ادامه دارد، در 24 فوريه 1996م جنگنده‏هاي كوبا، دو هواپيماي امريكايى را كه به حريم هوايى آن كشور تجاوز كرده بودند، سرنگون ساختند. دو هواپيماي مذكور اگر چه كوچك و غيرنظامي بودند اما با تبعيديان و فراريان كوبايى مقيم در فلوريداي امريكا در تماس و ارتباط بودند. از سوي ديگر امريكا ادعا نمود كه هواپيماهاي مذكور بر فراز آب‏هاي بين‏المللي مورد حمله قرار گرفته‏اند. از اين رو، از فرداي آن روز تلاش‏هاي واشينگتن براي محكوميت بين‏المللي هاوانا آغاز گرديد. در 26 فوريه همان سال بيل كلينتون رئيس جمهور وقت امريكا، تحريم‏هاي جديدي عليه اين كشور اعلام نمود. اين اقدام امريكا با مخالفت كشورهاي اروپايى و همسايگان امريكا مواجه شد و چهارده كشور امريكايى لاتين نيز با تحريم كوبا توسط واشينگتن مخالفت كردند. حتي مقامات انگليسي كه در عرصه‏هاي بين‏المللي از امريكا تبعيت مي‏كنند به مقامات كوبايى اطمينان دادند كه در اين تحريم شركت نخواهند كرد. در سال‏هاي بعد به ويژه از سال 2001م از شدت تحريم‏ها كاسته شد و سال بعد جيمي كارتر رئيس جمهور اسبق امريكا به عنوان بلندپايه‏ترين شخصيت سياسي امريكا از كوبا ديدار نمود. اقدامات امريكا و مقاومت كوبا نشان داد كه ابرقدرتي امريكا در عرصه بين‏المللي به شدت مورد سوال بوده و خدشه‏پذير است.
پس از آن كه در اول ژوئيه سال 1960م كشور افريقايى غنا، استقلال كامل خود را از انگلستان به دست آورد، قوام نكرومه قهرمان استقلال اين كشور، به رياست جمهوري آن برگزيده شد. نكرومه از سال 1962م حكومت تك حزبي را در كشور برقرار كرد و توانست چندين شبكه كودتا در كشور را شناسايى و سركوب نمايد. هنگامي كه نكرومه در 24 فوريه 1966م، در جريان يك سفر رسمي، جهت ميانجي‏گري بين چين و امريكا و پايان صلح‏آميز جنگ ويتنام عازم پكن شده بود، در غياب وي، يك كودتاي نظامي هوادار غرب توسط ژنرال آنكرا وي را از قدرت خلع كرد و شوراي آزادي‏بخش ملي به رياست آنكرا قدرت را در دست گرفت. در اين ميان، كادر رياست جمهوري در برابر كودتاگران مقاومت كردند، اما اين مقاومت بي‏فايده بود و نظاميان هوادار كودتا بر اوضاع مسلط شدند. نكرومه زماني كه تازه به چين رسيده بود از اين حادثه باخبر شد، اما آن چه بيشتر موجب سرخوردگي و يأس وي گرديد آن بود كه مائوتسه تونگ و ديگر مقامات بلندپايه چين، ملاقات خود را با او لغو كردند و او را فردي عادي و فاقد سمت رسمي دانستند. در حالي كه وي يكي از بيدارگران و متفكران انقلابي بزرگ افريقا بود و قرباني توطئه‏هاي امريكا به شمار مي‏رفت. نكرومه از آن پس به صورت مسافري عادي از پكن به مسكو و سپس به گينه رفت و چندي بعد عازم روماني شد. وي در 27 آوريل 1971 در سن 62 سالگي درگذشت و در ژوئيه همان سال، جسدش رادر زادگاهش در غنا، دفن نمودند.
كشور استوني در شمال شرقي اروپا و ساحل درياي بالتيك، بيش از 45 هزار كيلومترمربع مساحت دارد و با روسيه و لتوني همسايه است. جمعيت آن در حدود 1/5 ميليون نفر بوده كه حدود 40% مسيحي و عمدتاً ارتدوكس هستند. مردم استوني از نژاد سفيد بوده و به زبان استونيايي صحبت مي‏كنند. پايتخت اين كشور اروپايي تالين و واحد پول آن "كرون" مي‏باشد كه بعد از پيوستن اين كشور به اتحاديه اروپا در 30 آوريل 2004، يورو به عنوان پول واحد اروپايي جاي‏گزين آن مي‏گردد. از شهرهاي مهم آن تارتو، ناروا و پارنو است. نظام سياسي حاكم بر استوني جمهوري مي‏باشد. كشور استوني براي اولين بار، پس از انقلاب كمونيستي شوروي و پايان جنگ جهاني اول استقلال يافت. اما بر اساس قرارداد محرمانه‏اي كه در سال 1939م توسط هيتلر و استالين امضاء شد، استوني در حوزه نفوذ شوروي قرار گرفت. يك سال بعد، پس از برگزاري انتخاباتي فرمايشي و روي كار آمدنِ يك دولت دست نشانده مسكو در استوني، اين كشور، رسماً به جمهوري‏هاي شوروي پيوست. در پي تحولات شوروي در اواخر دهه 1980م و روند استقلال‏طلبي در جمهوري‏هاي اين كشور، استوني نيز از 1989م تلاش خود را براي كسب استقلال مجدد آغاز كرد. در همه‏پرسي ماه مارس 1991، حدود 80% مردم استوني به استقلال رأي دادند و در 20 اوت همان سال استقلال اين كشور از شوروي اعلام شد. 24 فوريه سال‏روز تأسيس جمهوري استوني در سال 1918 روز ملي استوني نام گرفته است.