خودتان را برای دوستان مجلّه معرفی کنید.

- عارف افتخاری هستم ۲۴ ساله از گنبد کاووس، در سمت تکنیسین تجهیزات پزشکی و در یک شرکت مهندسی پزشکی مشغول کارم.

چه شد که وارد این شغل شدید؟

- از کودکی عاشق کار فنّی بودم و مرتّب در کلاس‌های مرتبط (الکترونیک و رباتیک) شرکت‌ می‌کردم و شغل‌های مختلف را از پانزده سالگی تجربه‌ می‌کردم تا این‌که با یک مهندس پزشکی باتجربه آشنا شدم و با مهارت و تجربه‌ای که در من دید در شرکت وی مشغول به کار شدم.

درباره‌‌ی رشته‌ی‌تان برای‌مان کمی بیش‌تر بگویید و معرّفی‌اش کنید.

- رشته‌‌ی اصلی مرتبط شغل مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک است که هدف آن تربیت افرادی است که بتوانند از پس تجهیز، نگهداری‌ و طرّاحی‌ دستگاه‌های‌ پزشکی‌ برآیند؛ یعنی‌ مهندس‌ الکترونیک‌ باتجربه‌ای باشد که‌ با زمینه‌های‌ پزشکی‌ هم آشنا باشد و ‌بتواند دستگاه‌های‌ پزشکی‌ را طرّاحی‌ کند و بسازد که من توانسته‌ام از طریق رشته‌‌ی الکترونیک و برحسب علاقه‌مندی بیش از حد به صورت تجربی و از طریق کار شبانه‌روزی به این مهم دست پیدا کنم.

در انتخاب رشته‌ی‌تان خانواده چقدر مؤثّر بودند؟

- خانواده‌ی من از کودکی در پیگیری علایقم همراه و پشتیبان من بودند و با راهنمایی‌های‌شان توانستم رشته‌ای را انتخاب کنم که با توجّه به توانایی‌هایم‌ می‌توانستم در آن موفّق شوم و هم اکنون در حال کار و کسب مهارت و تجارب بیش‌تر هستم.

سختی و شیرینی این شغل چیست؟

- از آن‌جا که دستگاه‌های پزشکی در خدمت مداوای بیماران هستند، باید بادقت طرّاحی و مراقبت شوند؛ چون کوچک‌ترین اشتباهی ممکن است جان بیمار را با خطر مواجه کند، شاید سختی این کار همین باشد «لزوم دقت فراوان».

به عنوان مثال، دستگاه ساده‌ای مانند فشارسنج، به درستی عمل نکند و اطلاعات نادرست از بیمار به پزشک بدهد، چه‌بسا باعث یک اتّفاق ناگوار شود.

خاطره‌‌ی جالبی از شغل‌تان دارید؟

 - اوّلین روز کاری‌ام را هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم؛ دستگاهی با مشکل مواجه شده بود و منتظر بودند تا از دفتر نمایندگی شرکت در تهران، شخصی به شهرستان محل خدمتم بیاید، این دستگاه در اختیار من گذاشته شد، حدود یک ساعت کلنجار رفتم و توانستم آن را تعمیر و راه‌اندازی کنم.

این اتّفاق شیرین و استارت موفّقیّت‌آمیز موجب اعتماد به نفس بیش‌تر من و تلاش برای کسب موفّقیّت‌های بزرگ‌تر شد.

چطور‌ می‌شود وارد این شغل شد؟ آیا الزاماً باید تحصیلات دانشگاهی داشت؟

- تحصیلات دانشگاهی به نوبه‌‌ی خود مهم است؛ چون سطح نگرش فرد را ارتقا‌ می‌دهد؛ ولی در تکمیل آن، شرکت در دوره‌های حرفه‌ای مرتبط کمک زیادی‌ می‌کند. من از روی علاقه‌مندی و  تحصیل این علم در دانشگاه و گذراندن دوره‌های تخصّصی که در آن شرکت نمودم، توانستم وارد این شغل شوم و به خوبی از پس آن برآیم. هم اکنون دانشجوی رشته‌‌ی الکترونیک هستم در مقطع کارشناسی.

آیا موفّقیّت خاصّی هم در این رشته به دست آورده‌اید، مقام یا برگزیده شدن در جشنواره‌ای؟

- بله! من قبل از ورود به دانشگاه به همراه دو نفر از دوستانم یک تیم رباتیک تشکیل دادیم و در مسابقات رباتیک شرکت نادکو در دو دوره مسابقه استانی و منطقه‌ای شمال کشور مقام اوّل را در رده‌ی ربات جنگجوی آزاد کسب نمودیم.

رشته‌‌ی تحصیلی و کاری شما ربطی به جغرافیای محل زندگی‌تان دارد یا در هر شهر و مکانی شرایط کار باشد‌ می‌شود درآن فعّالیّت کرد؟

- از آن‌جا که دستگاه‌های پزشکی در تمام مراکز درمانی وجود دارد، راه‌اندازی، حفظ و نگهداری آن‌ها نیازمند نیروهای متخصّص این رشته است و در تمام دنیا مورد نیاز‌ می‌باشد.

آینده‌‌ی این شغل را در ایران چطور می‌بینید؟ فعّال‌ترین افراد در این شغل خانم‌ها هستند یا آقایان؟

- آینده‌ی خوب و پر از رقابت را در این شغل‌ می‌بینم و با این‌که آقایان بیش‌تر در این راه فعّالیّت دارند، خانم‌ها هم در حال کسب موفّقیّت‌هایی چشمگیر در این رشته پا به پای آقایان هستند.

افرادی که وارد رشته‌های پیراپزشکی‌ می‌شوند اصولاً جدّی هستند، شما آدم شوخی هستید؟ یک جوک برای‌مان بگویید؟

- من و همکارانم سعی‌ می‌کنیم برای کم شدن فشار کاری زنگ تفریح هم داشته باشیم و با پخش موزیک و صرف نوشیدنی محیط کار را از حالت خشک دربیاوریم. جوک بلد نیستم، سعی‌ می‌کنم با همکارانم به مشکلات پیش رو بخندیم تا از استرس حلّ آن‌ها کم شود.

آرزوی‌تان درخصوص شغل و رشته‌ی‌تان چیست؟

- دوست دارم آن‌قدر کارم را توسعه بدهم تا بتوانم دیگر علاقه‌مندان را که توان فنّی خوبی دارند در کنار خودم مشغول به کار کنم و در این شغل به نوآوری و مباحث جدید در این موضوع دست پیدا کنیم.

اگر حرفی برای نوجوانان دارید بفرمایید.

- هیچ وقت به خاطر پول و جایگاه علاقه‌ی خودتان را کنار نگذارید. کسی که به علاقه‌ی خود پشتکار و اعتماد به نفس را هم اضافه کند، حتماً موفّق‌ می‌شود و به همه چیز‌ می‌رسد، هر چقدر هم که بگویند نمی‌توانی! تو‌ می‌توانی.
 
 
منبع: مجله باران