10 اسفند 1388 / 14 ربيع الاول 1431 / 1 مارس 2010

ضرابخانه دولتي مجهز به دستگاهها و ماشين آلات جديد افتتاح شد. اين ضرابخانه 57 سال قبل ازاين تاريخ درايران دايرشده بود اما بعلت كمبود دستگاههاي مورد نيازبراي ضرب وجوه رايج مملكتي بي‎استفاده مانده بود. ضرابخانه نوبنياد، روزانه 250000ريال سكه ضرب مي‎كرد.
قانون تأسيس اداره كل هواشناسي ايران كه تسكيلاتي وابسته به وزارت راه و ترابري بود ازتصويب مجلس وقت گذشت. اين اداره را ازسال1335دكتر محمد حسن گنجي جغرافيدان ايراني اداره مي‎كرد. ايشان درمدت 12سال هواشناسي ايران را براساس اصول علمي پايه ‎گذاري كرد. گفتني است كه سازمان هواشناسي ايران ازسال 1338شمسي به عضويت سازمان هواشناسي جهاني درآمده است.
حملات موشكي حكومت بعثي عراق به شهرتهران آغازشد. دشمن بعثي حمايت ابرقدرتها بويژه اِمريكا به اين حملات غيرانساني مبادرت كرد. شايان توجه است كه درمقابل اين حملات حكومت بعثي عراق مجامع بين المللي سكوت اختياركردند.
حضرت امام خميني (رحمة الله علیه) رهبرفقيد انقلاب اسلامي پس از15سال تبعيد و دوري ازوطن به خاك مقدس قم پاي گذاشتند. بدين ترتيب بعد از سالها دوري ازقم دراين شهرمقدّس به هدايت نهضتهاي ديني و سياسي ميهن اسلامي پرداختند.
كعْب بن اشرف يهودي با سرودن اشعار بي‏ادبانه عليه پيامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) و مسلمانان، به ويژه زنان مسلمان، مشركان مكه را عليه مسلمين تحريك مي‏كرد. كعب از سوي پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) ، مفسد في الارض شناخته شد و دستور به قتل او داد.براي اين كار محمد بن مِسْلَمَه داوطلب شد و او را در يك عمليات غافلگيرانه به قتل رساند. پس از قتل كعب بن اشرف، يهوديان مجبور به نوشتن قرارداد صلح با مسلمين شدند.
در سال اول حكومت جور يزيد بن معاويه، به دستور او، حضرت امام حسين(علیه السلام) و يارانش در واقعه‏ي كربلا به شهادت رسيدند. در سال دوم خلافت وي، مردم مدينه قتل عام شدند و در سال پاياني دولت يزيد، مكه به محاصره درآمد و خانه خدا تخريب شد. در اين ميان خبر مرگ او، سپاهيانش را از ادامه‏ي محاصره‏ي مكه باز داشت. يزيد بن معاوية بن ابي سفيان بيش از حكومت داري، در انديشه‏ي راحت‏طلبي و خوشگذراني‏هاي گناه آلود بود و به اصول و تعاليم اسلام، پايبندي نداشت. يزيد به سبب ظلم و ستم فراوان در حق خاندان پاك پيامبر اسلام و دوستداران اهل بيت و نيز جنايات متعدد او، در نزد همگان فردي منفور و ظالم به شمار مي‏آيد.
احمد بن فارس بن زكرياي رازي، اديب و نحوي و شاعر لغوي بود و در ادبيات و بسياري از علوم متداوله تبحر داشت. صاحب بن عباد دانشمند شهير از شاگردان وي محسوب مي‏شود. الاِتباع و المُزاوجه، اَخلاقُ النبي وسيرةُالنَّبي از جمله تاليفات وي مي‏باشند. ابن فارس در سال 395 ق در شهر ري درگذشت.
آيت اللَّه حاج آقا حسين طباطبايى قمي در 28 رجب 1282 ق در قم به دنيا آمد و دروس ابتدايى را در همان جا آغاز كرد. پس از گذراندن دروس سطح در تهران، در مدت 2 سال در محضر درس آيت اللَّه محمدحسن شيرازي در سامرا شركت نمود. بعدها بار ديگر راهي نجف اشرف گرديد و از درس عالمان بزرگ آن سامان استفاده كرد. بنا به پيشنهاد اهالي مشهد، آيت اللَّه محمدتقي شيرازي، ايشان را به مشهد مقدس فرستاد تا راهنماي ديني مردم باشد. وي زعامت حوزه‏ي علميه‏ي خراسان را عهده دار گرديد و به تدريس و تاليف پرداخت. همچنين نقش ايشان در رهبري مردم عليه كشف حجاب در زمان رضاخان پهلوي، مهم و حساس است. سرانجام اين عالم رباني در 14 ربيع الاول 1366 ق در 84 سالگي دار فاني را وداع گفت و به سوي دوست شتافت. پيكر مطهرِ ايشان پس از تشييع با شكوه در بغداد، كربلا و نجف، در مقبره شيخ الشريعه‏ي اصفهاني به خاك سپرده شد.
آيت‏اللَّه شيخ محمد كوهستاني بهشهري پس از تحصيل دروس مقدماتي در زادگاه خود، به نجف اشرف عزيمت كرد و در حلقه‏ي درس حضرات آيات: ميرزاي ناييني و سيد ابوالحسن اصفهاني جاي گرفت. ايشان پس از اخذ درجه‏ي اجتهاد به زادگاه خود، كوهستان، بازگشت و به دور از هياهوي شهر به تدريس و ارشاد مردم پرداخت. آيت‏اللَّه كوهستاني در همان محل كوچك، چندين مدرسه بنا كرد و به تربيت طلاب علوم ديني پرداخت كه شهيد سيد عبدالكريم هاشمي‏نژاد از آن جمله‏اند. اين عالم رباني سرانجام بر اثر بيماري، دار فاني را وداع گفت و پس از تشييعي با شكوه، در حرم مطهر امام رضا(علیه السلام) به خاك سپرده شد.
شكل‏گيري مذهب پروتستان در قرن شانزدهم ميلادي و ايجاد انشعاب در مسيحيت زمينه‏ساز منازعاتي شد كه در تاريخ اروپا به جنگ‏هاي مذهبي موسوم مي‏باشد. در 17 ژانويه 1562م به موجب فرمان صلح نايب‏السلطنه شارل نهم، پروتستان‏ها، نوعي آزادي در اعمال مذهبي پيدا كردند. اين وضعيت مي‏توانست به حل منازعات بين اين گروه بيانجامد. اما در اول مارس همين سال در جريان عبور رهبر كاتوليك‏ها از منطقه واسي در فرانسه، بين طرفداران دو مذهب درگيري رخ داد كه سبب كشته شدن 23 نفر از پروتستان‏ها گرديد و جنگ‏هاي مذهبي به انتقام از آنها آغاز شد. اين جنگ‏ها در هشت مرحله حد فاصل سال‏هاي 1562 تا 1598م جريان داشت. جنگ‏هاي نخستين به نفع پروتستان‏ها به پايان رسيد تا اينكه اين جنگ‏ها پس از 36 سال، در سال 1598م با فرمان هانري چهارم معروف به فرمان نانْتْ، خاتمه يافت. بر اساس اين فرمان يك سري آزادي‏هايي براي پروتستان‏ها در نظر گرفته شد. از جمله آزادي عقيده، آزادي عبادت خصوصي و دسته جمعي، بهره‏مندي از حقوق مدني، بقاي تشكيلات كليساي پروتستان و... . هفتاد سال بعد از آن، در زمان لويي چهاردهم فرمان نانت ملغي گرديد.
در پي ده ماه تبعيد ناپلئون بُناپارت در جزيره اِلب، وي در 27 فوريه 1815م با هزار نفر از افسران و ژنرال‏هاي وفادار به خود از جزيره گريخت و در اول مارس 1815 به فرانسه بازگشت. بدين ترتيب با ورود ناپلئون به فرانسه، سلطنت صد روزه او نيز آغاز شد. در اين هنگام، ناپلئون براي مقابله با نيروهاي انگليس و پروس كه در بلژيك صف‏آرايى كرده بودند، حمله پيشگرانه‏اي به خطوط دفاعي آنها به عمل آورد ولي در اين نبرد كه در دشت واتِرلو در گرفت، در 18 ژوئن 1815م از نيروهاي انگليس و پروس شكست خورد. پس از اين شكست، چون ناپلئون از تجهيز قوا براي ادامه نبرد نااميد شد به نفع پسرش از مقام سلطنت استعفا داد. ولي متحدين به تقاضاي او براي تفويض اين مقام به پسرش اعتنا نكردند و لويي هجدهم بار ديگر بر تخت امپراتوري فرانسه تكيه زد. ناپلئون اين بار به جزيره دور دست سنت هلن در جنوب اقيانوس اطلس تبعيد شد و شش سال بعد در سال 1821م در همانجا مرد.
لويى ناپلئون، برادرزاده ناپلئون بُناپارت، در سال 1848م به رياست جمهوري فرانسه رسيد و از اين زمان جمهوري دوم فرانسه آغاز شد. وي پس از چندي خود را امپراتور فرانسه خواند و 18 سال در اين مقام ماند. عاقبت پس از شكست سنگين فرانسه از آلمان، مجلس ملي فرانسه، ناپلئون سوم، پادشاه اين كشور را از سلطنت خلع و نظام سلطنتي را لغو كرد. با انقراض سلطنت در فرانسه در اول مارس سال 1871، جمهوري سوم در اين كشور آغاز شد.
جزيره پورتوريكو واقع در اقيانوس اطلس در شمال امريكاي جنوبي، در سال 1493م توسط كريستف كلمب كشف شد و از سال 1509م به تصرف استعمارگران اسپانيايى درآمد و حدود 400 سال تحت حاكميت آنها قرار داشت. در اين ميان، قيام‏هاي متعدد مردمي عليه اسپانيايى‏ها در نيمه اول قرن نوزدهم سركوب شد. در سال 1868 نيز قيام مردمي اگرچه توفيقي نيافت اما مسئله استقلال پورتوريكو مطرح گرديد. با اين حال، در جريان كنفرانس پاريس در سال 1898 مالكيت امريكا بر اين منطقه تثبيت و به عنوان جزئي از خاك امريكا شناسايي شد. امريكا پس از انضمام اين جزيره به خود، آن را به زرّادخانه‏اي عظيم تبديل كرد، به گونه‏اي كه در اين جزيره سيزده پايگاه نظامي ايجاد كرده است.
ملامصطفي بارزاني، مبارز كُرد و پايه‏گذار حزب دموكرات كردستان عراق، در سال 1902م در منطقه كردستان اين كشور به دنيا آمد. وي دوران كودكي و جواني خود را در دهكده بارزان در مجاورت مرز ايران و تركيه در داخل عراق سپري كرد و در مكتب‏خانه‏هاي روستا به تحصيل پرداخت. ملامصطفي بارزاني در 29 سالگي اولين طغيان خود را عليه حكومت بغداد آغاز نمود كه به دستگيري و تبعيد وي به بغداد انجاميد. وي در سال 1944م از نوري سعيد نخست‏وزير وقت عراق، خواستار خودمختاري كردستان عراق شد كه با مخالفت شديد بغداد مواجه گرديد و بين دو طرف درگيري‏هايى‏روي داد. در نبردهاي سنگيني كه بين قواي بارزاني و نيروهاي دولتي روي داد، بيشتر همراهان بارزاني تار و مار شدند و او با باقي‏مانده افراد خود با تحمل مشقات فراوان به سوي مرزهاي ايران گريخت. ملامصطفي پس از فرار از عراق، در ايران بيكار ننشست و به ياري تشكيلات سياسي شورشيان كرد در كردستان ايران پرداخت. از اين رو توسط رهبر شورشيان كردستان ايران مدال شجاعت دريافت كرد و مدتي نيز به فرماندهي قواي كرد ايران منصوب شد. اما اعزام ارتش حكومت مركزي ايران در سال 1947م (1326ش) به كردستان و سپس آذربايجان ايران، پايان روياهاي بارزاني در ايران بود. پس از اين حمله، ملامصطفي و افرادش گام به گام و شهر به شهر از برابر قواي دولتي ايران عقب نشستند. اما چون مورد تعقيب دولت عراق هم بود، چاره‏اي جز فرار به اتحاد جماهير شوروي سابق از طريق راه‏هاي كور وصعب‏العبور نديد. وي يازده سال در شوروي و پايتخت‏هاي اروپاي شرقي به سر برد تا اينكه با وقوع كودتاي 1958 عراق و سرنگوني رژيم سلطنتي آن، راهي اين كشور شد و مورد استقبال سران كودتا واقع گرديد. با اين حال، بارزاني در سال1961م از عبدالكريم قاسم، رئيس حكومت نظامي عراق، خواستار خودمختاري كردها شد. اين خواسته بارز اين، قاسم را به خشم آورد و به 12 سال آرامش در شمال عراق پايان داد. از اين پس، آتش جنگ بار ديگر در نواحي كردنشين شعله‏ور گرديد و اين وضعيت در دوران حكومت زمام‏داران بعدي نيز ادامه يافت. با اين حال ملامصطفي در دوران حكومت احمدحسن البكر توانست با برخورداري از حمايت مالي و نظامي شاه مخلوع ايران، تجديد قوا كند و حملات عليه عراق را شدت بخشد. نقطه پايان اين درگيري‏ها، انعقاد پيمان 1975 الجزيره بود و از آن پس، بارزاني در ايران به صورت تحت نظر زندگي مي‏كرد. ملامصطفي بارزاني در سال 1979م دچار بيماري سرطان شد و هنگامي كه براي معالجه در امريكا حضور داشت، در اول مارس 1979م در 77 سالگي درگذشت.
: سرزمين بوسني و هرزگوين از سده‏هاي گذشته، تحت حكومت و فرمان اتريش و مجارستان بود، در حالي كه اسماً در امپراتوري عثماني قرار داشت. در سال 1908م اتريش - مجارستان همه آن را به خود ملحق كرد و پس از پايان جنگ جهاني دوم، بوسني و هرزگوين ضميمه كشور جديد يوگسلاوي گرديد. در اين زمان، اگرچه، اين سرزمين از حق خودمختاري و آزادي‏هاي اجتماعي و مذهبي تا اندازه‏اي برخوردار بود، ولي تعارض و نارضايى در ميان مردم محسوس بود. در آوريل 1990م حزب كمونيست يوگسلاوي منحل شد و اولين انتخابات چند حزبيِ بعد از جنگ در آن كشور برپا گرديد. پس از چندي در 15 اكتبر 1991، مجلس ملي بوسني، راي به استقلال كامل و جدايى آن از يوگسلاوي سابق داد و در اول مارس 1992م پس از يك همه‏پرسي، بوسني و هرزگوين، صربستان و كرواسي هر يك استقلال كامل يافتند. اما از اين پس، بوسني مورد حمله صرب‏ها و كروات‏ها قرار گرفت و به ويژه از جانب صربستان خسارات جاني و مالي فراواني بر بوسني وارد گرديد و تا نيمه سال 1993م، اين سرزمين در آتش ناامني و قتل و غارت صربستان قرار داشت. اين جنگ‏ها تا زمان انعقاد قرارداد صلح دِيتون در سال 1996م ادامه يافت و ده‏ها هزار نفر را به كشتن داد و خسارات فراواني به بار آورد. لازم به ذكر است كه در اين ميان، جمهوري اسلامي ايران، كمك‏هاي انسان دوستانه فراواني براي مردم مسلمان بوسني ارسال كرد كه اين امر در ادامه مقاومت و پيروزي مبارزان مسلمان بوسني تاثيري فراوان داشت. هر چند پس از ايجاد ثبات در منطقه، كمك‏هاي ايران مورد بي‏مهري قرار گرفت و حضور جمهوري اسلامي در منطقه كمرنگ شد. كشور بوسني و هرزگوين در اروپاي جنوبي و شمال غربي شبه جزيره بالكان واقع شده است. بوسني و هرزگوين حدود 51/129 كيلومتر مربع مساحت و در حدود 4 ميليون نفر جمعيت دارد. پيش‏بيني مي‏شود كه جمعيت آن تا سال 2025 حدود 4/5 ميليون نفر گردد. اكثريت مردم بوسني مليت بوسنيايى داشته و به 3 زبان رسمي بوسنيايى، كروات و صرب صحبت مي‏كنند و اكثراً پيرو آيين اسلام هستند. پايتخت بوسني و هرزگوين، سارايوو و شهرهاي مهم آن توزلا، بيهاچ و موستار مي‏باشد واحد پول اين كشور مسلمان اروپايي ماركاي بوسني و هرزگوين مي‏باشد. اين كشور با نظام سياسي جمهوري فدرال چند حزبي با 2 مجلس قانون‏گزاري اداره مي‏شود. اول مارس سال‏روز رفراندوم استقلال اين كشور در سال 1992م را روز ملي بوسني و هرزگوين نام‏گذاري كرده‏اند.