خستگی مزمن، از تشخیص تا تسکین

علائم سندرم خستگی مزمن

سندرم خستگی مزمن توسط خستگی‌های شدید و غیر عادی شناخته می‌شود که حداقل شش ماه متوالی ادامه پیدا می‌کند و بر اثر فعالیت‌های فیزیکی شدید و استرس بدتر می‌شود. این خستگی معمولا همانند خستگی‌های معمولی که بعد از انجام فعالیت‌های بدنی یا نداشتن استراحت کافی ایجاد می‌شود نیست.

افرادی که مبتلا به این سندرم هستند حتی با وجود استراحت کافی باز هم چنین خستگی‌ هایی را تجربه می‌کنند.

این شرایط در زندگی روزمره افراد اختلال وارد می‌کند و باعث می‌شود انجام فعالیت‌های روزانه و کار کردن بسیار دشوار گردد.

بیشتر افرادی که مبتلا به CFS هستند خستگی شدیدی را بعد از انجام فعالیت‌های بدنی تجربه می‌کنند که معمولا با سایر نشانه‌ ها همراه است.

این دوره‌های خستگی که با عنوان ضعف پس از فعالیت نیز شناخته می‌شود، ممکن است ۲۴ ساعت یا بیشتر طول بکشد.

علاوه بر چنین خستگی‌ هایی، نشانه‌های زیر نیز ممکن است در فرد وجود داشته باشد:

اختلال در حافظه کوتاه مدت و تمرکز

درد عضلات

درد مفاصل که همراه تورم یا قرمزی نیست

سردرد

گره‌های لنفاوی در گردن یا زیر بغل

گلودرد مکرر یا در بازه زمانی مشخص

همچنین نشانه‌های دیگری نیز در مورد سندرم خستگی مزمن وجود دارد که همیشه برای تشخیص مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

این نشانه‌ها عبارتند از:

سندرم روده تحریک پذیر

افسردگی یا سایر مشکلات روحی- روانی

لرز و تعریق شبانه

سرگیجه یا مشکلات تعادلی

خستگی شدید

حساسیت به بوها، صداها و غذاهای خاص

بی خوابی یا سایر مشکلات خواب
 

علل سندرم خستگی مزمن

علل ایجاد خستگی مزمن هنوز مشخص نیست. در طول دهه‌های اخیر، مطالعات پزشکی مسری بودن این بیماری را مورد بررسی قرار داده است اما هنوز شواهد محکمی برای این موضوع پیدا نشده است. همچنین مطالعات انجام شده هنوز نتوانسته اند رابطه ای بین این شرایط و سایر بیماری‌های قابل انتقال ومسری پیدا کنند.

با اینحال مطالعه انجام شده در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد که رابطه ای بین سندرم خستگی مزمن و ویروس تازه کشف شده ای به نام xenotropic murine leukemia وجود دارد. تا سال ۲۰۱۱ همه پژوهشگران و محققان این بیماری را به بیماری‌های ویروسی مرتبط می‌دانستند. محققان هنوز هم به دنبال یافتن راهی برای برقراری ارتباط با سایر عوامل عفونت زا هستند.

طبق مطالعات انجام شده توسط CDC، برخی از عوامل عفونت زا که در گذشته مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته اند یا هنوز تحت بررسی هستند، عبارتند از:

اپشتین بار ویروس که با عنوان مونونوکلئوز نیز شناخته شده است.

ویروس هرپس انسانی ۶، که بیماران مبتلا به ایدز را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد.

عفونت آنتروویروس، عفونتی است که دستگاه گوارش را هدف قرار می‌دهد.

سرخجه

کاندیدا آلبیکنس، قارچی است که باعث ایجاد عفونت مخمری می‌شود.

Bornaviruses

مایکوپلاسما که منجر به ایجاد نوعی پنومونی می‌شود.

ویروس رودخانه راس

کوکسیلابورنتی که عامل بیماری تب کیو است. این بیماری ی عفونت باکتریایی است که می‌تواند ریه، کبد، قلب و سایر بخش‌های بدن را تحت تاثیر خود قرار دهد.

برخی از مطالعات نشان می‌دهد که CFS ممکن است به خاطر وجود عفونت در سیستم عصبی بدن باشد که به عنوان پاسخی برای سیستم ایمنی ایجاد شده است.

شرایطی همچون استرس، محیط زیست، سن و ژنتیک نیز می‌تواند در ایجاد این سندرم دخیل باشد.

افت فشار خون، افسردگی، کم خونی و آلرژی نیز جزو عللی است که توسط مایوکلینیک پیشنهاد شده است. 1
 

چه کسانی در معرض خطر هستند؟

بیش از یک میلیون از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن هستند. زنان چهار برابر بیشتر از مردان احتمال دارد دچار این بیماری شوند.

اگر چه افراد در هر سنی می توانند دچار CFS شوند، اما این بیماری اغلب در افراد بین سنین چهل تا پنجاه سال رخ می دهد.

ممکن است یک مولفه ژنتیکی وجود داشته باشد، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد سندرم خستگی مزمن مسری است.
 

سندرم خستگی مزمن در کودکان و نوجوانان

سندرم خستگی مزمن در کودکان بسیار نادر است و فقط در نوجوانان اندکی بیشتر رایج است. خبر خوب این است که افراد جوان مبتلا به این بیماری نسبت به افراد مسن بیشتر احتمال دارد بهبود یابند.

اگر تشخیص داده شده است که فرزند شما مبتلا به CFS است، با یک متخصص برای ارائه تمرین و مدیریت برنامه های فردی مشورت کنید.

روش های سازنده برای کنار آمدن فرزندتان با این بیماری را پیدا کنید، و به دنبال گروه های پشتیبانی باشید.
 

تشخیص سندرم خستگی مزمن

هیچ آزمایش خون یا اسکن مغزی برای تشخیص سندرم خستگی مزمن وجود ندارد، اما تیم مراقبت سلامت شما ممکن است آزمایشاتی برای رد بیماری های دیگر انجام دهند. CFS زمانی تشخیص داده می شود که شما، علائم زیر را داشته باشید:

خستگی شدید حداقل به مدت شش ماه که نشود به بیماری دیگری مرتبط کرد.

و حداقل چهار نشانه از موارد زیر:

سردرد

مشکل در حافظه و تمرکز

ملتهب شدن گره های لنفاوی زیربغل و یا گردن

درد عضله

گلو درد

درد مفاصل بدون تورم یا قرمزی

خوابی که به نشاط منتهی نمی شود

خستگی بعد از فعالیت فیزیکی و ذهنی. 2
 

درمان دارویی

افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن اغلب در عضلات و مفاصل خود درد عمیقی دارند. همچنین ممکن است سردرد و حتی درد پوست را تجربه کنند.

بیماران همیشه قبل از امتحان کردن هر دارویی باید با پزشک خود صحبت کنند. پزشکان ابتدا می توانند داروهای ضد درد مانند استامینوفن، آسپیرین یا ایبوپروفن تجویز کنند. در صورت عدم تسکین درد کافی، ممکن است بیماران به پزشک متخصص ارجاع داده شوند.

سایر روش های کنترل درد شامل حرکات کششی، ماساژ ملایم، گرما، تمرینات تسکین دهنده و آب درمانی می باشند.

بسیاری از بیماران مبتلا به سندرم خستگی مزمن در طول بیماری دچار افسردگی می شوند. هنگام افسردگی یا اضطراب بیمار باید درمان شود.

اگرچه درمان افسردگی یا اضطراب می تواند مفید باشد، اما درمان مناسبی برای سندرم خستگی مزمن نیست.

برخی از افراد مبتلا به سندرم خستگی مزمن ممکن است از داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد اضطراب بهره مند شوند.

اما پزشکان باید در تجویز این داروها از احتیاط استفاده کنند. برخی از داروهایی که برای درمان افسردگی استفاده می شوند اثرات دیگری دارند که ممکن است سایر علائم سندرم خستگی مزمن را بدتر و عوارض جانبی ایجاد کند. دوز پایین برخی از داروهای ضد افسردگی می تواند باعث بهبود خواب و تسکین درد شوند.
 

سبک زندگی و دارو خانگی سندرم خستگی مزمن

ایجاد برخی از تغییرات سبک زندگی ممکن است به کاهش علائم شما کمک کند.

محدود کردن یا از بین بردن مصرف کافئین می تواند به شما در بهتر خوابیدن و رفع بی خوابی کمک کند. شما باید نیکوتین را نیز محدود و از مصرف الکل خودداری کنید.

اگر در طول شب، در خوابیدن مشکل دارید، سعی کنید از خوابیدن در طول روز خودداری کنید.

یک روال منظم خواب ایجاد کنید. هر شب در همان ساعت به رختخواب بروید و دستور العمل های بهداشت خواب را رعایت کنید. 3

پی نوشت:
1.www.mashreghnews.ir
2.www.rastineh.com
3.www.pezeshket.com