موارد مصرف اپی روبیسین

اپی روبیسین در طیف وسیعی از موارد نئوپلازی شامل سرطانهای سینه، تخمدان، گوارش، ریه، کبد، روده بزرگ و لنفومها و لوکمی ها و مالتیپل میلوما و سرطان بافت نرم اثرات خود را ایجاد کرده است.
 

مقدار و نحوه مصرف

اپی روبیسین را بهتر است با توجه به دستور پزشک استفاده کنید. در متن زیر توصیه های کلی درباره نحوه مصرف این دارو ارائه داده ایم.
 

الف. دوز

 
۱- تزریق داخل وریدی 
هنگامی که اپی روبیسین بعنوان تک دارو استفاده می شود دوز توصیه شده در بزرگسالان۹۰-۶۰ میلی گرم در متر مربع از سطح بدن است.

این دارو باید از طریق وریدی در مدت ۵-۳ دقیقه تزریق گردد و بسته به وضعیت خونی یا مغز استخوانی بیمار دوز باید در فواصل ۲۱ روزه تکرار شود .

برای تجویز دارو با دوزهای کمتر (۷۵-۶۰ میلی گرم در متر مربع) به بیمارانی که قبلاً تحت درمانهای سنگین قرار گرفته اند یا اشخاصی که سرکوب مغز استخوان داشته اند باید ملاحظاتی در نظر گرفته شود . کل دوز در هر سیکل ممکن است در ۳-۲ روز متوالی تقسیم شود.

اگر این دارو به همراه سایر داروهای ضد تومور که سمیتهای مشابه دارند مصرف شود ممکن است دوز اپی روبیسین نیاز به کاهش داشته باشد.

اپی روبیسین هم بوسیله متابولیسم کبدی و هم ترشح صفراوی از بدن حذف می گردد و در بیماران دچار نقص کبدی کلیرانس آن کاهش می یابد.

اگر عملکرد کبد مختل شود دوز اپی روبیسین باید طبق جدول زیر کاهش یابد.
 
دوز توصیه شده Bsp  retention سطح سرمی بیلی روبین
۵۰% دوز نرمال ۱۵-۹% ml ۱۰۰mg/   ۳-۴/۱
۲۵% دوز نرمال ۱۵% ml ۱۰۰mg/   ۰/۳

بیلی روبین تام سرم و سطح AST باید قبل و در طول درمان با اپی روبیسین ارزیابی گردد.

بیمارانی با بیلی روبین یا AST ممکن است کلیرانس دارویی آهسته تری را داشته باشند و در نتیجه سمیت کل بالا رود . در این بیماران دوزهای پایین توصیه می شود.
 
۲- تزریق داخل شریانی 
دوز ۶۰ میلی گرم در متر مربع (سطح بدن) اپی روبیسین یک بار در یک روز داده می شود و تجویز تا ۳ الی ۴ هفته متوقف می گردد. در یک سیکل، دوز باید ۴-۳ بار تکرار گردد.
 
۳- تجویز داخل مثانه ای 
اگرچه رژیم های فراوانی استفاده شده است، رژیم زیر بعنوان یک راهنما مفید است .برای درمان ۸ بار تجویز ۵۰ میلی گرم در هفته. در صورت سمیت موضعی (التهاب مثانه ناشی از مواد شیمیایی) کاهش دوز تا ۲۰ میلی گرم توصیه می شود. برای carcinoma-in-situ   بسته به تحمل فردی بیمار دوز ممکن است تا mg ۸۰ هم افزایش یابد.

برای پیشگیری بعد از برش transurethral تومورهای سطحی برای جلوگیری از عود ۴ بار ۵۰ میلی گرم در هفته که بعد از آن ۱۲ بار ماهی یکبار با همان دوز تکرار می شود، یک برنامه کاملاً معمول است.


ب. تجویز

 
۱- تجویز داخل وریدی
اپی روبیسین وقتی بصورت خوراکی داده می شود فعال نیست و نباید داخل عضله یا داخل  نخاع تزریق شود.

توصیه می شود که دارو از طریق لوله انفوزیون محلول نرمال سالین در داخل ورید وارد بدن گردد.

اطمینان از قرار گرفتن مناسب سوزن داخل ورید مهم است. این روش احتمال خروج دارو از رگ را به حداقل می رساند و اطمینان حاصل می نماید که ورید پس از ورود دارو توسط محلول نمکی بخوبی شسته می شود. خروج اپی روبیسین از رگ در موقع تزریق باعث زخمهای بافتی شدید و حتی نکروز می گردد.

ممکن است در اثر تزریق در رگهای کوچک یا تکرار تزریق در یک رگ خاص اسکلروز وریدی به وجود می آید.
 
۲- تزریق شریانی 
بیمارانی که دچار هپاتوما هستند دارو را باید از طریق کاتتری که درون شریان داخل کبدی وارد شده است دریافت کنند.
 
۳- تجویز داخل مثانه ای
محلول باید از طریق کاتتر بصورت قطره قطره وارد شده و داخل مثانه به مدت یک ساعت بماند.

برای جلوگیری از رقیق شدن ناخواسته با ادرار باید به بیمار توصیه گردد از ۱۲ ساعت قبل از تجویز هیچ مایعی ننوشد.

در طول تجویز بیمار باید چند بار بچرخد و بعد از اتمام زمان تجویز باید تخلیه کند. بعد از تجویز بیمار باید ادرار کند.
 

تهیه محلول تزریقی

 
۱- تزریق داخل وریدی
محلول را با آب قابل تزریق تهیه نمایید.
 
غلظت نهایی محلول ویال فریزدرای شده
mg/ml ۲ ml ۵ mg ۱۰
 
۲- تزریق شریانی
محلول mg/ml ۲ به نوبه خود با ml ۲۰ آب استریل قابل تزریق رقیق می شود.
 
۳- تجویز داخل مثانه ای
محلولmg/ml ۲ به نوبه خود با ml ۵۰ آب استریل قابل تزریق یا محلول ۹% درصد سدیم کلراید رقیق می شود.

- حل شدن کامل اپی روبیسین هیدروکلراید ممکن است نیاز به تکان دادن شدید داشته باشد.

- محلول های رقیق شده در صورت نگهداری در دمای اتاق تا ۲۴ ساعت و در یخچال (۱۰-۴ درجه سانتی گراد) تا ۴۸ ساعت پایدارند. از نور محافظت شوند.

- تمام وسایل استفاده شده برای رقیق سازی ، تجویز یا نظافت ( همچنین دستکشها) باید در کیسه های مخصوص زباله های پرخطر قرار داده شده تا در دمای بالا سوزانده شوند. در صورت تماس ناخواسته با پوست یا چشم باید بلافاصله با مقادیر زیاد آب یا آب و صابون یا محلول سدیم بیکرنبات شستشو شود. 1
 

تداخلات دارویی اپی روبیسین

- تشدید سمیت قلبی

- عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده سیستم ایمنی

- عامل انکولوژیک سرکوب‌کننده مغز استخوان

- افزایش فاصله QT (شناخته شده)
 
تداخلات رده X (پرهیز)
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، بواسیزومب، سایمتیدین، کلادریبین، دیپیرون، ناتالیزومب، پیمکرولیموس، تاکرولیموس (موضعی)، اوپاداستینیب، واکسن (زنده)
 
کاهش اثرات داروها توسط اپی‌روبیسین
ب.ث.ژ (داخل مثانه‌ای)، گلیکوزید های قلبی، تست پوستی کوکسیدیوئید ایمیت، لنوگراستیم، لیپگفیلگراستیم، نیولومب، پیدوتیمود، سیپولوسل-تی، واکسن آبله و آبله میمونی (زنده)، ترتوموتید، واکسن (زنده)، واکسن‌ (غیرفعال)
 
کاهش اثرات اپی‌روبیسین توسط داروها
گلیکوزید های قلبی، اکیناسه
 
افزایش اثرات داروها توسط اپی‌روبیسین
باریسیتینیب، کلوزاپین، دفریپرون، فینگولیمود، لفلونومید، ناتالیزومب، اوزانیمود، سیپونیمود، توفاسیتینیب، اوپاداسیتینیب، واکسن (زنده)
 
افزایش اثرات اپی‌روبیسین توسط داروها
آدوتراستوزومب امتانسین، بواسیزومب، کلرامفنیکل (چشمی)، سایمتیدین، کلادریبین، سیکلوفسفامید، دنوزومب، دیپیرون، فام تراستوزومب دروکس تکان، اینبلیزومب، مزالامین، اوکرلیزومب، پالیفرمین، پیمکرولیموس، پرومازین، رفلومیلاست، تاکرولیموس (موضعی)، تراستوزومب، مشتقات تاکسان
 
تداخل با غذا
ذکر نشده است.
 

هشدار ها اپی روبیسین

1- پیش از شروع درمان، تست بارداری در زنان متاهلی که در سنین باروری می باشند، الزامی است.

2- پیش از دریافت دارو، داروهای ضدتهوع مناسب برای بیمار تجویز گردد.

3- عملکرد کبدی بیمار در ابتدای درمان و سپس پیش از هر دوره درمان ارزیابی شود.

4- عملکرد کلیوی (مانند کراتینین سرم) در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای پایش گردد.

5- شمارش افتراقی سلول های خونی (CBC with diff)، سطح الکترولیت های سرم (کلسیم، پتاسیم، فسفات)، سطح اوریک اسید و الکتروکاردیوگرام پایش شود.

6- کسر تخلیه بطن چپ (از طریق اکوکاردیوگرافی یا اسکن موگا (MUGA)) و الکتروکاردیوگرام در ابتدای درمان و سپس به صورت دوره ای پایش شود (در صورت سابقه دریافت داروهای آنتراسیکلین متناوب تر ارزیابی گردد و روش ارزیابی کسر تخلیه بطن چپ در طول درمان ثابت باشد).

7- پیش از شروع درمان، ارزیابی جامعی از وضعیت قلبی عروقی بیمار انجام گیرد؛ از جمله بررسی سابقه بیمار، بررسی فیزیکی، ارزیابی ریسک فاکتورهای بیماری های قلبی عروقی (مانند پرفشاری خون، دیابت، دیس لیپیدمی، چاقی و مصرف سیگار).

8- در صورت مشاهده علائم اختلال قلبی در طول دوره درمان، بررسی اکوکاردیوگرام توصیه می شود. در صورتی که امکان اکوکاردیوگرافی وجود نداشته باشد، ام آر آی قلبی (انتخاب ارجح) و یا اسکن موگا توصیه می شود.

9- بیومارکرهای قلبی در سرم پایش شود.

10- در طول دریافت انفوزیون، محل تزریق از لحاظ بروز واکنش های موضعی یا نشت دارو به موضع به دقت پایش شود. نشت دارو ممکن است به نکروز شدید بافت منجر شود.

11- بیمار از لحاظ بروز تهوع و استفراغ حاد، آنمی، عفونت، خونریزی و سمیت قلبی پایش شود (ممکن است سمیت قلبی، یک تا چند ماه پس از قطع دارو اتفاق افتد).

- در اختلالات کبدی یا کلیوی دارو با احتیاط تجویز گردد.

- اهمیت هیدراته بودن به بیمار آموزش داده شود.


توصیه های دارویی اپی روبیسین

1- اپی روبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل اپی روبیسین و دانوروبیسین را دریافت کرده اند، مصرف شود.

2- با مصرف اپی روبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلبی و خونی کمتر شود.

3- اپی روبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد. به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافتهای اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود.

4- اپی روبیسین موجب نکروز موضعی بافتها می شود به همین دلیل به صورت عضلانی یا زیر جلدی نباید تزریق شود.
 

دارو های هم گروه اپی روبیسین

پمبرولیزومب

آبارلیکس

گوسرلین

هیسترلین

لئوپرورلین

تریپتورلین

اورولیموس

تورمیفن

توسیتومومب

تراستوزومب

وین بلاستین

وین کریستین

وینورلبین

آلمتوزومب

آلترتامین

اناستروزول

اسپارژیناز

آزاستیدین

بواسیزومب

بکساروتن

بیکالوتامید

بلئومایسین سولفات

بورتزومیب

بوسولفان

کاپسیتابین

کربوپلاتین

کارموستین

ستوکسیمب

کلرامبوسیل

نیتروژن موستارد

سیس پلاتین

کلادریبین

کلوفارابین

سیکلوفسفامید

سیتارابین

داکاربازین

داکتینومایسین

دانروبیسین

دسیتابین

دنیلوکین دیفیتوکس

داستاکسل

دوکسوروبیسین

استراموستین

اتوپوزاید

اگزمستان

فلوکسوریدین

فلودارابین

فلورواوراسیل

فلوتامید

فولوسترانت

جفی تینیب

جم سیتابین

جمتوزومب اوزوگامیسین

هیدروکسی اوره

ایبریتوموماب تیوکستان

ایداروبیسین

ایفوسفامید

ایماتینیب

اینترلوکین-2

ایرینوتکان

لتروزول

لوموستین

ملفالان

مرکاپتوپورین

متوترکسات

میتومایسین

میتوتان

میتوکسانترون

نیلوتامید

اگزالی پلاتین

پاکلی تاکسل

پیمترکسید دی سدیم

پنتوستاتین

پروکاربازین

ریتوکسی مب

استرپتوزوسین

تاموکسیفن

تموزولامید

تنی پوزاید

تیوگوانین

توپوتکان

مجسترول

آرسنیک

رگورافنیب

ایبروتینیب

ودتینیب

داساتینیب

ارلوتینیب

ایگزابپیلون

نیلوتینیب

پانی تومومب

سورافنیب

سونیتینیب

نالرالبین

پازوپانیب

اوفاتومومب

پرالاترکسات

رومی دپسین

وورینوستات

کابازی تاکسل

اوه لومب

لاپاتینیب

اوسیمرتینیب

راموسیرومب

پالبوسیکلیب

انزالوتامید. 2
 

عوارض مصرف اپی روبیسین

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌ کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند.

یکسری از عوارض در صورت مصرف بیش‌تر از مقدار این دارو بروز می‌کنند، در‌ صورت بروز هریک از این عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:

دل درد

تهوع و استفراغ

اسهال

تغییر رنگ پوست

تغییر رنگ ناخن

ریزش مو

خشکی دهان

تغییر شکل ناخن

زخم دهان و گلو

راش پوستی و علائم آلرژیک: اگر چنین عوارض جدی داشتید سریعا به پزشک مراجعه نمایید.

اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از داروی Epirubicin می‌باشد، با پزشک خود مشورت کنید.
 

عوارض مصرف بیش از حد Epirubicin ( مسمومیت با اپی روبیسین )

این دارو را بیش از دوز تجویز شده توسط پزشک ، مصرف نکنید.

اگر احساس کردید که فردی دچار مسمومیت شده است و علائمی مانند تنگی نفس ، غش و ضعف (از حال رفتن) در او دیدید، سریعاً با اورژانس تماس بگیرید.
 

شرایط نگهداری از داروی Epirubicin

دارو را از دسترس کودکان دور نگه دارید.

دارو را در جایی خشک و خنک و به دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه‌ دارید. 3

پی نوشت:
1.www.doustkam.com
2.www.darooyab.ir
3.www.drsosha.com