چنانچه بدخوابی به این شکل و به طور ناگهانی شروع شود، اغلب ممکن است به دلیل تغییراتی باشد که در کودک رخ داده است. شاید دلیل آن دردی مانند عفونت گوش، یا وارد شدن به یک مرحله جدید از زندگی مانند اضطراب جدایی باشد.
 
متداول ترین علامت عفونت گوش، عدم توانایی ناگهانی برای خواب است. چنانچه این احتمال را بررسی نکرده اید، او را نزد پزشک متخصص اطفال برده و از وجود یا عدم وجود این عفونت اطمینان حاصل کنید.
 
ناراحتی دندان نیز قطعاً می تواند موجب ناآرامی او شده و باعث بوجود آمدن این دوره شود. بهتر است کمی مسکن را امتحان کرده ببینید آیا کاهش ناراحتی دندان به خواب او کمک می کند یا خیر.
 
در صورتی که کودک سلامت باشد، یکی از سریع ترین راه های خواباندن او پایین آوردن آرام باسن با یک دست به طوری که نتواند بلند شود و حرکت کند و ضربه ملایم با کف دست به پشت او یا آواز خواندن برایش و ماندن در کنار او است تا زمانی که به خواب برود. اگر می خواهید به کودک خود بیاموزید که خودش باید به تنهایی به خواب برود، هر کاری که می خواهید انجام دهید بجز آنکه دلبندتان را از جای خود بلند کرده، به او غذا بدهید یا کنارش دراز بکشید.
 
معمولاً انجام این کار به مدت چهار شب به کودک می آموزد که می تواند آرام بگیرد و مجدداً به خواب برود. در اکثر اوقات، این امر موجب می شود کودک احساس امنیت بیشتری کرده بنابراین بهتر می تواند نبود شما کنار خود را در آینده تحمل کند. کودکان می توانند تقریباً به هر چیزی دلبسته شوند، بنابراین شانس کمی وجود دارد که به بودن شما در کنار خود عادت کنند. با این حال، احتمال دارد که کودک از آن می ترسد که شما هر لحظه او را ترک کنید و به همین دلیل به سختی آرام شده و مجدداً به خواب می رود.
 
کودکان در این سن به طور متوسط 12 تا 14 ساعت از شبانه روز را به خواب می روند.  بعضی از آنها در هفت ماهگی تنها به یک چرت در روز نیاز دارند و بعضی دو چرت در روز خواهند داشت. زمانی که بیش از حد خسته باشند ممکن است بد بخوابند. با این حال، خواب مورد نیاز خود را تا زمانی که فرصت آن فراهم شود خواهند داشت.
 
 
منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏