علائم سندرم آسپرگر و علل، تشخیص و راه های درمان آن

سندرم آسپرگر نوعی نشانگان خفیف از اوتیسم بوده و هنوز هیچ راه درمان مشخص و عامل اصلی بروز آن کشف نشده است.

در مواجهه با کسانی که دارای نشانگان آسپرگر هستند دو مورد را به خوبی درک می‌کنید، یک اینکه این افراد به اندازه همه مردم یا شاید بیشتر باهوش باشند و دوم اینکه آن‌ها در برقراری ارتباط عمومی با دنیای بیرون مشکل دارند. این افراد همچنین تمایل زیادی به انجام وسواس گونه رفتارها و کارهای پشت سر هم دارند. پزشکان عادت داشتند آسپرگر را یک بیماری مجزا تصور کنند. اما در آخرین نسخه منتشر شده از کتاب استاندارد بهداشت روان که به عنوان «راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی» شناخته می‌شود، طبقه‌بندی آسپرگر تغییر کرده است.

امروزه سندرم آسپرگر از لحاظ علمی نشانه خاصی از خود ندارد. در حال حاضر سندرم آسپرگر نشانگانی از شاخه گسترده‌تری به نام طیف اختلال اوتیمسی (ASD) است. اغلب بیماری‌های زیر شاخه این دسته‌بندی دارای نشانه‌های مشابه هستند. با این وجود بیشتر مردم هنوز به جای استفاده از ASD از واژه آسپرگر استفاده می‌کنند.

نشانگانی که امروزه به عنوان سندرم آسپرگر شناخته می‌شود، نوعی «عملکرد بهتر یا بالاتر» در بیماران ASD است. به این معنی که افراد مبتلا به این نشانگان از اوتیسم دارای طیف اختلالات اوتیسمی کمتری هستند.

دی اس ام- نسخه پنجم برنامه ریزی شده از انجمن روان‌پزشکی امریکا است که به‌عنوان راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی استفاده می‌شود. این نسخه تشخیصی دارای هم‌پوشانی‌هایی با آسپرگر است. پزشکان از آن به عنوان توصیف افرادی که دارای هوش عادی اما دچار ناتوانی در نوشتن و صحبت کردن هستند، استفاده می‌کنند.
 

علائم آسپرگر

این نشانگان از دوران کودکی خودش را نشان می‌دهد. اگر مادر یا پدر فرزندی باشید که دارای نشانگان آسپرگر باشد، متوجه خواهید شد که او در برقراری ارتباط چشمی دچار مشکل می‌شود. همچنین کودک شما در مواقعی که میان هم سن و سالان خود قرار می‌گیرد، دچار مشکلاتی از لحاظ برقراری ارتباط می‌شود. گاهی اوقات او نمی‌تواند یا نمی‌داند چه بگوید در حالی که هم‌سالانش به راحتی لب به سخن باز می‌کنند.

او همچنین به نشانه‌های اجتماعی که هم‌سالان خودش آن را درک می‌کنند، بی‌توجه است. از جمله این موارد می‌توان به زبان بدنی و همچنین تشخیص عواطف از روی صورت اشاره کرد. برای مثال او از درک عصبانیت مخاطب که با تکان دادن دست یا پا آن را ابراز می‌کند، عاجز است.

علامت دیگر برای اینکه متوجه شوید کودک دارای نشانگان آسپرگر بوده، کاهش شیوه‌های بیان احساسات است. گاهی که باید بخندد، هیچ واکنشی ندارد و زمانی که باید با احساس سخن بگوید، همانند آدم‌آهنی فقط کلمات را بدون هیچ احساسی به زبان می‌آورد.

اگر فرزند شما دارای این نشانگان باشد معمولاً در مورد خودش بیشتر مواقع صحبت می‌کند و تأکید زیادی روی مطالب و موضوعات مورد علاقه خود دارد. ممکن است علاقه و تعریف از خودش را بارها و بارها تکرار کند. در مجموع می‌توان گفت که دارندگان نشانگان آسپرگر به تکرار کردن یک حرکت علاقه زیادی دارند. او همچنین از تغییر دادن آن چنان خوشش نمی‌آید و ترجیح می‌دهد که هر روز یک غذای خاص به عنوان صبحانه بخورد. این کودکان در مدرسه با تغییر کلاس به کلاس یا محله به محله ممکن است دچار افت تحصیلی شوند.

انزوای اجتماعی: مبتلایان به سندرم آسپرگر چون در مهارت های ارتباطی و اجتماعی ضعیف‌اند و تمایل دارند که فقط درباره‌ی علایق محدودشان صحبت کنند، دچار انزوای اجتماعی می‌شوند و در خودشان فرو می‌روند. این افراد ممکن است بی‌علاقه به دیگران و خیلی سرد و کناره‌گیر به‌ نظر برسند. به‌ همین‌ خاطر دوست پیداکردن و حفظ دوستان برای چنین افرادی چالش‌برانگیزست.



تأخیر در رشد مهارت‌های حرکتی: مبتلایان به سندرم آسپرگر به‌ دلیل هماهنگی ضعیف در مهارت های حرکتی به‌ سختی می‌توانند از پس اعمال ظریفی همچون بستن بند کفش برآیند. همچنین طرز راه‌رفتن‌شان ممکن است خشک یا فنری به‌ نظر برسد و حتی شاید هنگام راه‌رفتن دست‌‌هایشان را در طرفین بدن اصلا تکان ندهند.

مشکل هم‌جواری: مبتلایان به سندرم آسپرگر به‌سختی می‌توانند تصمیم بگیرند که هنگام صحبت با دیگران باید چقدر نزدیک به آنها بایستند.

مشکل با شوخی و کنایه: مبتلایان به سندرم آسپرگر ممکن است بر اثر مواجهه با شوخی، طعنه یا کنایه دچار احساس پریشانی و سردرگمی شوند. درک این افراد از جهان پیرامون‌شان معمولا خیلی تحت‌اللفظی است. به‌همین‌خاطر به‌سختی متوجه معنای پشت شوخی‌ها و کنایه‌ها می‌شوند و همین برای‌شان مایه‌ی یأس و سردرگمی است.



ناتوانی در خیال‌پردازی: مبتلایان به سندرم آسپرگر به‌سختی می‌توانند برای موقعیت‌های مختلف نتایج جایگزین تصور کنند و به‌ همین‌ خاطر نقش‌ بازی‌کردن و انجام بازی‌های تظاهری را بی‌معنی یا حتی غیرممکن می‌بینند.
 

خصوصیات مثبت افراد مبتلا به سندرم آسپرگر در بسیاری از حرفه ها مفید است و عبارتند از:

* ازعلت تا درمان سندرم آسپرگر
* افزایش توانایی تمرکز بر روی جزئیات
* ظرفیت استقامت در منافع خاص بدون در نظر گرفتن نظرات دیگران
* توانایی کار مستقل
* شناخت الگوهایی که ممکن است توسط دیگران از دست رفته باشد.
* یک روش اصلی تفکر
 

تشخیص علائم آسپرگر

اگر علائم مشابه آنچه که گفته شد در کودک خود مشاهده کردید، بهتر است که به یک متخصص مراجعه کنید که زمینه ASD در حیطه کاری او باشد. از جمله مهم‌ترین تخصص‌ها که می‌توانند به شما کنند:
 

• روانشناس: او مشکلات رفتاری و احساسی را تحت نظر و درمان قرار می‌دهد.
• متخصص مغز و اعصاب: شرایط مغز را تحت بررسی و درمان می‌گیرد.
• پزشک متخصص اطفال: قدرت تکلم و همچنین مشکلات گفتاری کودک را بررسی و میزان رشد او را ارزیابی می‌کند.
• روان‌پزشک: متخصص در مشکلات سلامت روانی است و می‌تواند دارو برای درمان آن تجویز کند.

 این شرایط ممکن است در برخی موارد با همکاری چند متخصص درمان شود. به این معنی که بیش از یک پزشک برای درمان و مراقبت از کودک نیاز است. دکتر یا متخصصی که به آن مراجعه کرده باشید از شما سؤالاتی در مورد رفتار کودکان می‌کند که بهتر است از قبل برای آن‌ها جواب‌های مشخصی داشته باشید. از جمله این که:
 

• - کودک شما چه علائمی دارد و چه موقع برای اولین بار متوجه تغییر رفتارش شدید؟
• - کودک شما چه زمانی حرف زدن را شروع کرد و ارتباطاتش چگونه است؟
• - آیا او روی یک موضوع یا شی‌ء متمرکز می‌شود؟
• - آیا او دوستان زیادی دارد و در ارتباط برقرار کردن با آن‌ها مشکلی ندارد؟

سپس او فرزند شما را در موقعیت‌های تشخیصی و آماری خاصی از لحاظ ارتباطی و رفتاری قرار خواهد داد تا اطمینان پیدا کند که نشانگان ASD در او وجود دارد. 
 

سندروم آسپرگر چقدر رایج است؟

سندرم اسپرگر ،در پسران پنج برابر بیشتر از دختران است ؛ در سال های اخیر ،تعداد اختلالات طیف اوتیسم به طور چشمگیری افزایش یافته است و دلیل آن مشخص نیست.تازه ترین مطالعات نشان می دهد که یکی از هر 110 کودک در ایالات متحده، دارای اختلال طیف اوتیسم است. بر اساس مجموع تعداد کودکان مبتلا به اختلالات اوتیسمی، دو نفر و نیم از هر 1000 کودک، مبتلا به سندرم اسپرگر هستند.
 

درمان نشانگان آسپرگر

هر کودکی متفاوت است، بنابراین نمی‌توان یک روش درمانی مخصوص همه کودکان که متناسب با همه باشد، تجویز یا توسعه داد. متخصص یا متخصصانی که برای درمان کودک شما وارد عمل می‌شوند از روش‌های تشخیص مختلف، بهترین درمان را انتخاب می‌کنند. درمان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
 

تمرینات رفتارهای اجتماعی

ارتباط چهره به چهره یا گروهی، رفتاری است که درمانگر تلاش می‌کند آن را در کودکی که نشانگان آسپرگر خاص با مشکلات رفتارهای اجتماعی دارد، احیا کند. همچنین کودک بعد از درمان می‌تواند خودش را در جمع دیگر همسالان خودش نشان دهد. رفتارهای اجتماعی زمانی می‌تواند بهتر آموخته شود که رفتارهای عمومی کودک اصلاح شده باشد.

درمان مشکلات گفتاری و زبانی

درمانگر در این مرحله به کودک شما کمک می‌کند که بتواند با استفاده از کلمات و گفتار با دیگران ارتباط برقرار کند. شاید کودک در ارتباط برقرار کردن کلامی مشکلی نداشته باشد، اما گاهی نیاز است که رفتارهایی مانند طرز بیان کلمات در او اصلاح شود. برای مثال تن صدای جملات تعجبی را از تن صدای جملات سؤالی تشخیص داده و ادا کند. همچنین کودک بعد از درمان خواهد توانست زبان دوم که همان زبان بدن است را درک کند. عموماً کودکان دارای نشانگان آسپرگر توانایی درک مفهوم از حرکات بدن و صورت را ندارند.
 

درمان رفتار شناختی

درمانگر به کودک کمک خواهد کرد تا شیوه تفکر خودش را عوض کند و بتواند احساسات و همچنین رفتارهای ناشی از آن را کنترل کند. او می‌تواند بعد از درمان روی احساس عصبانیت ناشی از سر و صدا، وسواس‌ها و همچنین نگرانی‌های ناگهانی فائق آید.
 

آموزش رفتار صحیح به والدین

علاوه بر کودک، والدین هم نیاز به آموزش دارند. شما به عنوان والدین، بسیاری از رفتارها که به کودک کمک می‌کند را آموزش می‌بینید و می‌توانید با او در خانه تمرینات بیشتری برای اثربخشی درمان‌های تخصص داشته باشید. همچنین برخی از خانواده‌ها که با وجود فرزندان دارای نشانگان آسپرگر دچار مشکل شده‌اند نیاز به مشورت و راهنمایی دارند تا بر چالش‌های پیش روی خود و فرزندانشان پیروز شوند.

بررسی رفتارهای تثبیت شده

تکنیکی است که در آن رفتارهای درست کودک تقویت شده و رفتارهای مخالف و هم سو با نشانگان آسپرگر حذف یا کاسته می‌شوند. بر اساس استعدادی که کودک شما دارد، درمانگر شروع به تقویت و افزایش استعدادهای ذاتی فرزند شما می‌کند.
 

شرایط مرتبط با سندرم آسپرگر

گاهی اوقات افراد مبتلا به اختلال آسپرگر، دارای سایر شرایط روانپزشکی مرتبط هستند و یا ممکن است رفتارهایی را که برای شرایط دیگر معمول است، نشان دهند. برخی از شرایط مرتبط مشترک عبارتند از:

* اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD)
* اختلال اضطراب
* اختلال افسردگی مخالف یا سایر اختلالات رفتاری
* اختلال افسردگی یا اختلالات خلقی دیگر
 

اهمیت نقش حمایتی والدین و سایر مراقبان

والدین و سایر مراقبان نیز نیاز دارند که درک عمیق‌تری از سندرم آسپرگر پیدا کنند. آنها می‌توانند با یادگیری استراتژی‌های کمکی به پشتیبان بهتری برای عزیرشان تبدیل شوند و اجازه ندهند که احساس تنهایی کند. مبتلایان به سندرم آسپرگر اگر بدانند تغییری در راه است و برنامه‌ای برای آن وجود دارد، معمولا راحت‌تر با تغییرات کنار می‌آیند. خانواده و سایر حمایت‌کنندگان هم می‌توانند به فرد برای رویارویی با تغییرات کمک کنند.

اگر علائم سندرم آسپرگر را در فرزندتان می‌بینید، باید با عوامل مدرسه در این‌باره صحبت کنید، چرا که فضاهای آموزشی می‌توانند کودک را در یادگیری‌های لازم یاری کنند. گفتنی است که ویژگی‌های اصلی سندرم آسپرگر تا آخر عمر باقی خواهند ماند، اما حمایت‌ والدین و سایر اطرافیان می‌تواند موفقیت‌ها و کیفیت زندگی فرد را تا حد زیادی افزایش دهد.
 

دارو

هیچ دارویی که سازمان دارو  و درمان آن را تائید کرده باشد برای درمان نشانگان آسپرگر وجود ندارد. با این حال داروهایی وجود دارند که می‌توانند نشانه‌های رفتاری همانند افسردگی، استرس و اضطراب را کاهش دهند. پزشک ممکن است به فرزند شما داروهایی با عناوین زیر را تجویز کند :
 

• * مهار کننده‌های باز جذب سروتونین انتخابی (SSRIs)
• * داروهای ضد روان‌پریشی
• * داروهای تحریک کننده

با استفاده از روش‌های درمانی مناسب می‌توان از چالش‌های رفتارهای اجتماعی و ارتباطی عبور کرد. کودک مبتلا به آسپرگر هیچ مشکلی در تحصیل و زندگی فردی اگر مورد درمان واقع شود نخواهد داشت.
 

انواع روش های درمانی، شامل:

* تلاش برای کاهش اضطراب و یا اضافه بار ورودی حسی
* پشتیبانی از مهارت های اجرایی با فراهم آوردن محیطی قابل پیش بینی، ساختار یافته و سازمان یافته
* آموزش مهارت های سازمان
* گفتار و زبان درمانی ، که به استفاده مبهم زبان و استفاده از زبان در تنظیمات اجتماعی اشاره دارد.
* برنامه های آموزش مهارت های اجتماعی، از جمله آموزش در آگاهی از شناخت اجتماعی، استفاده از حرکات و عبارات صورت و زبان مکالمه
* مهارت های تطبیقی ​​یا آموزش مهارت های زندگی
* پشتیبانی آموزشی مانند کمک به سازمان، یادداشت برداری، اجازه دهی به جای تست کتبی، استفاده از اسکریپت ها و کمک به درک مطلب و ظرافت استفاده از زبان
* آموزش خودپنداره



طب جایگزین: برخی مطالعات نشان داده‌اند که رژیم های غذایی سالم خاصی ازجمله رژیم‌های فاقد گلوتن و مکمل‌های ویتامین می‌توانند در درمان سندرم آسپرگر مفید باشند. شواهد روایی حاکی از آن‌اند که مصرف منظم روغن ماهی در کمک به رفع اضطراب و برخی مشکلات شناختی مؤثرست. همچنین پژوهشگران با مروری بر مطالعات انجام‌شده در زمینه‌ی درمان‌های جایگزین برای سندرم آسپرگر دریافتند که براساس شواهد روایی گویا موسیقی درمانی، درمان یگپارچگی حسی، طب سوزنی و ماساژ درمانی نیز تاحدودی مؤثرند. با این‌ حال پژوهشگران تأکید دارند که هنوز شواهد قطعی و محکمی که اثرگذاری طب جایگزین و مکمل در درمان سندرم آسپرگر را ثابت کند، در دست نیست.
 

خطرات یا عوارض سندرم اسپرگر چیست؟

همانطور که قبلا ذکر شد، سندرم اسپرگر ممکن است با سایر شرایط روانپزشکی ،مانند؛ اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) یا اختلال اضطراب همراه باشد.حتی زمانی که اختلال اضطرابی وجود نداشته باشد، افراد مبتلا به سندرم اسپرگر، ممکن است از اضطراب یا حساسیت نسبت به محرک های خاص، مانند، صداهای بلند برخوردار باشند.در برخی موارد، رفتارهای ناخوشایند (تندریم، خود آسیب و تجاوز) و یا افسردگی ممکن است ،در پاسخ به اضطراب و ناامیدی ناشی از بیماران مبتلا به سندرم اسپرگر رخ دهد.

رفتارهای دیگری که در افراد مبتلا به سندرم اسپرگر گزارش شده است، شامل رفتارهای وسواسی-اجباری و مشکلات مدیریت خشم است. همانطور که با هر شرایط، میزان شدت علائم می تواند به طور گسترده ای در میان افراد متفاوت باشد، همه افراد مبتلا به سندرم اسپرگر، اختلالات مربوط به روانپزشکی، افسردگی و یا رفتارهای ناخوشایند را تجربه خواهند کرد.


منبع: سایت دکتردکتر
سایت نمناک
سایت چطور