کودک قالی باف

شاعر : افسانه شعبان نژاد




من و مادر کنار دارقالی
همیشه روز و شب مشغول کاریم
در این تنها اطاق خانه باید
میان باغ قالی گل بکاریم
ولی فرش اطاق ما به جز یک
گلیم کهنه چیز دیگری نیست
تمام زحمت روز و شب ما
خداوندا برای خانه کیست؟
همیشه با نخ خوش رنگ باید
ببیافم بوته ها را،غنچه را
تمام نقش قالی های ما هست
پر از گل های رنگانگ و زیبا
ولی یک روز نقشی می کشم من
که شاید بهتر از هر نقش باشد
ببافم با دو دستم فرشی آن روز
که نقشش خانه ای بی فرش باشد