11 فروردين 1389 / 15 ربيع الثاني 1431 / 31 مارس 2010

در يازدهم فروردين 1304 ش، مجلس شوراي ملي، قانوني تصويب نمود كه به موجب آن، در كشور ايران سال رسمي كشور، هجري شمسي، و اول سال، روز اول بهار، و مبدأ تقويم، هجرت رسول اكرم(ص) مي‏باشد. بر اين اساس تمام ادارات و مؤسسات دولتي، اقتصادي و مردم موظف شدند به جاي ماه‏هاي حَمَل، ثور، جوزا، سرطان، اَسَد، سُنبُله، ميزان، عَقرب، قوس، جُدَي، دَلوْ و حوت، ماه‏هاي جديد را به شرح: فروردين، ارديبهشت، خرداد، تير، مرداد، شهريور، مهر، آبان، آذر، دي، بهمن و اسفند به كار ببرند. شش ماه اول، سي و يك روز، پنج ماه دوم، سي روز و ماه آخر 29 روز و در سال‏هاي كبيسه 30 روز شد. اين تقويم تا سال 1354 ش در ايران به عنوان تقويم رسمي، جاري بود و بدان عمل مي‏شد. اما در اسفند 1354 ش، تاريخ ايران بر اساس جلوس كورش هخامنشي با نام تاريخ شاهنشاهي به جريان افتاد تا اين كه اين تقويم مجعول و ضد ديني در پي گسترش موج انقلاب اسلامي، در شهريور 1357، مُلغي شد.
پس از پيروزي شكوهمند انقلاب اسلامي و تشكيل دولت موقت از سوي امام، زمينه مهمترين همه پرسي در ايران، جهت تعيين نوع حكومت فراهم شد. در اين زمان بود كه وسوسه‏هاي گوناگوني آغاز شد و درباره حكومت جمهوري اسلامي، نظرات متفاوتي مطرح گرديد. تا اينكه مردم در روزهاي دهم و يازدهم فروردين 1358ش، با حضوري آگاهانه در پاي صندوق‏هاي رأي، پيروزي نهايي انقلاب اسلامي را با آراي عظيم و باورنكردني خود تحقّق بخشيدند و نظام جمهوري اسلامي را مستقر ساختند. در نهايت در روز دوازدهم فروردين 1358، ساختار جديد سياسي اجتماعي ايران بر مبناي آراي اكثريت مردم تثبيت شد و نظام جمهوري اسلامي رسماً به تاييد ملت مسلمان ايران رسيد. بدين ترتيب مبارزات مستمر و پيگير امت مسلمان ايران، در بر پايي حكومت اسلامي و سرنگوني رژيم 2500 ساله پادشاهي به ثمر نشست و عصر نويني در تاريخ ايران و اسلام آغاز شد.
پس از پيروزي چشمگير رزمندگان سلحشور اسلام در عمليات حماسه‏آفرين خيبر، رژيم بعث عراق به دليل نگراني از نتايج عمليات، براي نخستين بار، از نوعي سلاح‏هاي شيميايي با نام گاز خردَل استفاده كرد. هرچند عراق پيش از اين در عمليات والفجر 2 در منطقه حاج عمران، به صورت محدود از سلاح‏هاي شيميايي استفاده كرده بود، ولي آنچه كه در عمليات خيبر صورت گرفت، بسيار گسترده و فاجعه‏آميز بود. به كارگيري سلاح‏هاي شيميايي ازيك سو نشان دهنده ضعف دفاعي و نوميدي و درماندگي ارتش عراق بود و از سوي ديگر اين مسأله را روشن مي‏كرد كه عراق با ايجاد زير ساخت‏هاي جديد در زمينه توليد سلاح‏هاي شيميايي با كمك برخي كشورهاي غربي و شرقي، استراتژي جديدي را براي مقابله با تهاجمات پي در پي و گسترده به ايران برگزيده است. در پي اين بمباران شيميايي، ايران به سازمان ملل متحد شكايت كرد و پس از بازديد هيئت اعزامي سازمان ملل از مصدومين حادثه، شوراي امنيت در واكنش به اين اقدام عراق، در تاريخ يازدهم فروردين 1363 برابر با 30 مارس 1982 م، با صدور بيانيه‏اي، استفاده از گازهاي سمي را محكوم كرد، اما مسؤوليت استفاده از آن را به هيچ يك از طرفين نسبت نداد. صدور بيانيه به جاي قطعنامه، بنابر تحليل منابع ديپلماتيك، به دليل اجتناب از مباحث شديد و اشاره به هر يك از دو طرف جنگ بوده است. در هرصورت، اين نخستين اقدام سازمان ملل بود كه گر چه به سود ايران نبود ولي به زيان ايران نيز تنظيم نشده بود.
ابوعلي محمدبن مظفر مشهور به حاتمي يا بغدادي، علوم ادبي و لغت‏شناسي را نزد ابن دُرَيد و ابوعمر فرا گرفت و پس از اندوختن دانش بسيار در اين زمينه‏ها، تدريس اين دروس را در بغداد آغاز كرد. حوزه‏ي درس حاتمي بسيار پرمحتوا بود به طوري كه قاضي تنوخي و ديگر علماي بزرگ آن دوران در حوزه‏ي درس وي شركت مي‏جُستند. از تاليفات حاتمي مي‏توان به كتاب حاتميّه در عيوب و نواقص سروده‏ها و اشعار شاعران معاصرش، اشاره كرد.
فرانس ژوزف هايدن، موسيقي‏دان مشهور اتريشي در 31 مارس 1732م در يكي از روستاهاي مرزي اتريش به دنيا آمد. وي از كودكي به فراگيري موسيقي پرداخت و در 21 سالگي، آثارش توسط نوازندگان دوره گرد ويِن اجرا شد. هايدن در سال‏هاي بعد به رياست يكي از اركسترها منصوب گرديد و به ساختن نخستين سمفوني خود توفيق يافت. اما ترقي هايدن از زماني آغاز شد كه در سلسله نوازندگان يكي از شاهزادگان اتريشي درآمد. هايدن تمام عمر خود را در خدمت اين شاهزده و خانواده او گذراند و زندگي آسوده‏اي فراهم كرد. در آن زمان، هنوز توده مردم، موسيقي را از احتياجات خود حس نمي‏كردند و به اين جهت، سالن‏هاي كنسرت رونق زيادي نداشت و موسيقي‏دان‏ها مجبور بودند، خود را تحت حمايت اشراف و خانواده سلطنتي قرار دهند. از اين رو بود كه هايدن به كار در خدمت اشراف روي آورد و دوستان خود را كه حاضر به اين كار نمي‏شدند سرزنش مي‏كرد. با اين حال، هايدن نيز پاداش يك صدم زحمات خود را از پرنس‏ها دريافت نمي‏نمود. هايدن در سال 1790م سمفوني‏هاي بزرگ خود را در انگلستان به مورد اجرا گذاشت و از طرف دانشگاه آكسفورد، مدرك دكتراي افتخاري گرفت. هايدن نخستين كسي بود كه اركستر سمفونيك را تشكيل داد. بدين جهت، او را به نام "پدر سمفوني" خوانده‏اند. وي بيش از يك‏صد سمفوني ساخته كه سمفوني‏هاي بامداد، ظهر، شب و آتش از جمله معروف‏ترين آن‏ها مي‏باشند. هايدن در اواخر عمر، دور از غوغاي مردم، در يكي از نقاط دور دستِ ويِن مي‏زيست تا آنكه در 31 مه 1809م در 77 سالگي جان سپرد.
ادوارد فيتز جرالْد، شاعر و اديب انگليسي در 31 مارس 1809م در يكي از روستاهاي انگلستان به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات مقدماتي خود، وارد دانشگاه كمبريج شد و پس از اتمام دروس خويش، به فراگيري ادبيات فارسي پرداخت. فيتز جرالد، سپس به همراهي يكي از اساتيد خود به ترجمه حكايت سلامان و آبسال اثر عبدالرحمن جامي، شاعر بلند آوازه ايراني همت گماشت و آن را در 2 جلد منتشر كرد. وي از آن پس به ترجمه رباعيات حكيم عمر خيام نيشابوري اديب و دانشمند شهير ايران زمين روي آورد و در دو مرحله به ترجمه فصيح بيش از يك‏صد رباعي از اين شاعر ايراني همت گماشت. آشنايى و شيفتگي فيتز جرالد نسبت به آثار خيام نيشابوري و فهم آنها نشان دهنده تشابه فكري سراينده و مترجم بود چرا كه هر دو به عنوان آرمان گراياني مطرح مي‏شدند كه وضع و حال دنيايى را كه در آن به سر مي‏برند، بر نمي‏تابيدند. فيتز جرالد در ترجمه خيام، به ترجمه ساده و لغت به لغت نپرداخت بلكه سعي نمود مضمون اشعار خيام را كه بيانگر افكار و نظريات اين شاعر ايراني است ارائه نمايد. خدمت بزرگي كه فيتز جرالد در ترجمه دلپسند رباعيات خيام انجام داد باعث شد كه اين اشعار مشهور عالم گردد و در جامعه بشري براي خيام احترامي بي زوال به وجود آوَرَد. هم‏چنين با معرفي بيشتر خيام در غرب، بر اهميت او كه قبلاً به واسطه تبحرش در علوم رياضي و ستاره‏شناسي از دانشمندان بزرگ زمان خود بود افزوده گشت. فيتز جرالد علاوه بر اشعار خيام، بسياري از نمايش‏نامه‏هاي اسپانيايي را نيز به انگليسي ترجمه كرد كه آنان نيز معروف هستند. ادوارد فيتز جرالد سرانجام در يازدهم ژانويه 1880م در 71 سالگي در گذشت و وصيت كرد بر سنگ قبرش اين عبارت را بنويسند: آنكه ما را آفريد، خداست نه خود ما.
آلِكْسي لِژِه بانام مستعار سن ژون پِرْسْ يا سن لِژِه لِژِه، شاعر برجسته فرانسوي در 31 مارس 1887م در مجمع الجزاير گوادلوپ واقع در درياي كارائيب در امريكاي مركزي به دنيا آمد و بعدها تصوير زادگاه و دريا را در آثار خود منعكس كرد. پدرش وكيل دعاوي بود كه در يازده سالگيِ آلِكسي درگذشت و خانواده او كه پس از ويراني املاك بر اثر زلزله به فقر دچار گشت، به فرانسه مهاجرت نمود. آلكسي از آغاز جواني، استعداد خود را در شعر نمايان ساخت. او در پاريس با نويسندگان و شاعران جوان در مجله‏اي ادبي همكاري كرد و هم‏زمان به تحصيل در دانشكده پزشكي پرداخت. چيزي نگذشت كه به سياست علاقه‏مند شد و به عضويت وزارت خارجه فرانسه در آمد. وي در وزارت خارجه به مشاغل مهم دست يافت، به ماموريت‏هاي خارج از كشور رفت و در مقام سفارتْ به كشورهاي آسيايى مانند چين و ژاپن فرستاده شد. سن ژون پرس در اين سفرها مطالعاتي در فلسفه ملل آسيايى انجام داد كه به شعرش رنگ و طعمي از ديار دوردست بخشيد. نخستين اثر سن ژون پرس، مدايح نام داشت و پس از آن، منظومه آناباز را انتشار داد. آناباز منظومه‏اي است كه با لحن سرودهاي روحاني از عالم اسرار و عشق‏ها حكايت مي‏كند، با اين حال، اين منظومه، سرودي درباره الوهيّت نيست، بلكه درباره تجسس‏هاي عالم انساني است و شادي آدمي را نشان مي‏دهد كه در ميدان پهناور مشاهدات و تجربه‏هاي زندگي به پيروزي دست مي‏يابد و باز قانع نمي‏شود. انتشار منظومه آناباز در محيط ادبي فرانسه تاثير فراواني بر جاي نهاد و فصاحت بيان و عمق انديشه آن، همه هنرمندان را شيفته ساخت. وي در اوايل دهه 1940م ديوان تبعيد، شعر باران‏ها، برف‏ها و سپس بادها را منتشر كرد كه همگي چشم‏اندازي از سرگذشت بشري و دور نمايى طبيعي از زندگي بود در كلامي بسيار غني و تركيبي نامتعارف و صور ذهني زيبا. در ادامه همين فعاليت‏هاي ادبي بود كه سن ژون پرس در سال 1960م به دريافت جايزه ادبي نوبل نايل آمد. آثار او توجه عامه مردم را به خود جلب كرد و همگان را از فصاحت و عمقي كه در آثار شاعرانه و تجربه‏هاي سفر سياست‏مداري بزرگ وجود داشت، به شگفتي انداخت. سن ژون پرس استعمار خود را در سطرهاي نامرتب و دراز و كوتاه مي‏نوشت، چنانكه گاه يك سطر از دو كلمه و گاه از يك بند تشكيل مي‏شد همراه با وزني روان و پرطنين. اشعار سن‏ژون پرس داراي صور ذهني زيبا و غني است و اضطراب‏هاي روحي را در برابر بحران هايى كه بر معيارها و ارزش‏هاي عالم انساني پديد آمده، نشان مي‏دهد. اين اشعار هم‏چنين تحت نفوذ سفرهاي فراوان و ادراك شاعر از سرزمين‏هاي پهناور و دور دست قرار گرفته و با آنكه از دو مكتب سمبوليسم يا نمادگرايي و سورئاليسم يا واقعيت برتر تاثير پذيرفته، هيچ‏گاه از تغزّل زيباي شخصي شاعر دور نشده است. بسياري از آثار سن ژون پرس توسط شاعران نامدار به زبان‏هاي سوئدي و انگليسي و آلماني ترجمه شده است. سن ژون پِرسْ سرانجام در سال 1975م در 88 سالگي درگذشت.
در 21 ژانويه سال 1887م ساخت برج فلزي ايفل با ارتفاع سي‏صد متر، در پاريس آغاز شد و دو سال و دو ماه بعد در 31 مارس 1889م طي مراسم با شكوهي افتتاح شد. به طول انجاميد. از اين برج كه به نام سازنده آن "گوستاو ايفل" نام گذاري شده است به عنوان فرستنده تلويزيوني استفاده مي‏شود. برج ايفل داراي سه طبقه در ارتفاعات 115 57 و 276 متري است. هم‏چنين اين برج به عنوان نماد كشور فرانسه، يكي از جايگاه‏هاي بسيار سود آور براي دولت اين كشور است؛ چرا كه سالانه ده‏ها ميليون نفر از آن بازديد مي‏كنند و صدها ميليون دلار عايد دولت مي‏گردد.
بزرگ‏ترين بحران در روابط متفقين زمان جنگ جهاني دوم كه به اختلاف و جدايى كامل آنها انجاميد، بر سر شهر برلين روي داد. به موجب توافق‏هاي كنفرانس يالتا، شهر برلين با اينكه در وسط منطقه اشغالي شوروي در آلمان قرار داشت، بين چهار دولت اشغال كننده آلمان تقسيم شده و براي ارتباط نيروهاي امريكا و انگليس و فرانسه در اين شهر با مناطق اشغالي خود در آلمان غربي، راه‏هاي ارتباطي زميني معيني در نظر گرفته شده بود. شوروي‏ها كه از به هم پيوستن مناطق اشغالي سه كشور غربي در آلمان و برلين غربي ناراضي بودند، در اوايل ماه مارس 1948م به انتشار پول رايج آلمان غربي در برلين غربي اعتراض كردند و اعلام داشتند كه اين اقدامات با توافق‏هاي كنفرانس سران در يالتا و پوتسدام مغايرت دارد. دول غربي به اين اعتراض اعتنا نكردند و در نتيجه در 30 مارس 1948م، دولت شوروي حضور نيروهاي ممالك غربي در برلين را غيرقانوني اعلام نمود و از فرداي آن روز، راه‏هاي ارتباطي زميني برلين با آلمان غربي را مسدود كرد. در عكس‏العمل به اين كار شوروي، كشورهاي غربي براي مقابله با تهديد شوروي، يك پل هوايى بين برلين و آلمان غربي به وجود آوردند و تمام مواد مورد نياز نيروهاي خود و سكنه برلين غربي را از طريق هوا به اين شهر رساندند. محاصره برلين درست 18 ماه به طول انجاميد و در اين مدت بيش از 2/3 ميليون تن مواد غذايى و سوخت از طريق هوا به برلين ارسال شد. دولت شوروي روز 30 سپتامبر 1949م به محاصره برلين خاتمه داد ولي بحراني كه بر سر اين ماجرا بين شوروي و كشورهاي غرب بروز كرد شكافي بين شرق و غرب به وجود آورد كه با تشكيل پيمان آتلانتيك شمالي، ناتو، و تشكيل دولتي در آلمان غربي در 23 مه 1949م تحت حمايت سه كشور غربي، عميق‏تر شد.
به دنبال اوج‏گيري قتل عام فلسطيني‏ها توسط صهيونيست‏هاي مسلح، در 21 مارس 1948م، يك قطار كه از قاهره عازم بندر حيفا در فلسطين بود، با بمب منفجر شد. در اين جنايت كه توسط گروه صهيونيستي اِشترْنْ انجام شد، 40 فلسطيني كشته و 60 نفر ديگر مجروح شدند. چهار روز قبل از اين انفجار، قطار ديگري توسط صهيونيست‏هاي مسلح در فلسطين منفجر شد كه در آن حادثه نيز 24 فلسطيني كشته و 61 نفر ديگر زخمي شدند. حمله به اماكن عمومي، روستاها، اتوبوس‏ها و قطارهاي حامل فلسطيني‏ها از جمله اهداف مهم صهيونيست‏ها در آستانه تشكيل رژيم صهيونيستي بود تا فلسطيني‏هاي بيشتري را مجبور به مهاجرت از كشورشان كنند.