دلواژه هايي با امام زمان(ع)

براي مولايم نوکر خوبي نبودم، مي توانستم خيلي بهتر از اينها باشم اما خواهشهاي نفساني نگذاشت، اگر واقعاً امام زمان را دوست مي داشتم او را مي ديدم مثل تمام کسانيکه در گوشه و کنار جهان ملاقاتش مي کنند و مشکلشان را مستقيماً در ميان مي گذارند.
... ولي من براي مولايم هيچ کاري نکردم، اما او به من از دور ياد داد که چگونه بدون چشم داشتي به ديگران کمک کنم. آري، هر وقت برايم مشکلي پيش مي آيد و کسي نمي تواند حل کند و درها به رويم بسته مي شود تنها مولايم است که مشکلهايم را حل مي کند.
اگر نيمه شب زودتر بيدار شوم قبل از خواندن نماز شب، نماز امام زمان(عج) را مي خوانم؛ بعد از آن در نماز شبم اولين کسي را که دعا مي کنم مولايم است و بعد از نماز به درگاه حق دعا مي کنم که خداوندا امروز هم مثل هميشه امام زمان را واسطه قرار مي دهم که دستم را بگيري تا به بيراهه نروم و پا روي لذت هاي دنيوي بگذارم تا در پيشگاه امامم شرمنده نشوم.
و بعد از نماز واجب و مستحب دعاي فرج مي خوانم، هميشه يکي از دعاهاي قنوتم متعلق به آقاست. اگر روزي دلم از دنيا گرفت بهانه اش مولاست.
بعد از نماز صبح و در وقت خواب براي سلامتي آقا صلوات مي فرستم، بعد از نماز صبح دعاي عهد مي خوانم و در مراسم صبحگاهي همراه با ياوران مهدي دعاي عهد را زمزمه مي کنم.
قبل از نماز مغرب که دلم مي گيرد زيارت آل ياسين (زيارت صاحب الامر) را مي خوانم. اگر صدقه اي بدهم براي سلامتي مولايم است. اگر خدا خواست و کار خيري انجام دادم مثلاً اگر آيه اي از قرآن خواندم ثوابش را به امام زمان(عج) و پدر و مادر بزرگوارشان هديه مي کنم.
اما همه اينها يک طرف، جمعه و ندبه چيز ديگري است. من هر جمعه منتظر آمدن مولايم هستم. مثل کسي که سالهاست منتظر آمدن کسي است. کسي که بيشتر از هر کسي دوستش دارد، حرفهايش را مي شنود، مشکلهايش را حل مي کند و واسطه بخشش گناهانش است. ندبه براي من خيلي قشنگ است چون همه در جمع ندبه مي کنيم. ندبه روز جمعه خواندن يعني ديدن مهدي پشت در، اما حجابها نمي گذارد، يعني بين ما و مولا اندک فاصله اي است، من فقط عشقم در دنيا ندبه خواندن است و هر وقت ندبه مي خوانم احساس، که نه، مطمئنم که مولايم کنارم نشسته. و اي کاش هر روز روزنامه اي در مورد معرفي امام زمان(ع) منتشر شود. فرزندان را از کوچکي با امام زمان(ع) آشنا کنند.
اي زاده ياسين و طه، اي فرزند صراط المستقيم، اي تسلي بخش زهراي اطهر، اي پورعسگري، بر ما چه گران است که چهره دلربايت را ببينيم و تو را نشناسيم.
منبع:نشريه قدر،شماره 21
/خ