عوارض و مراحل مختلف بیماری سیفلیس

علائم سیفلیس

بیماری سیفلیس دارای مراحل مختلفی است که در هر مرحله علائم متفاوتی دارد؛ اما در روند پیشرفت این بیماری، ممکن است مراحل همپوشانی داشته باشند، بنابراین علائم به وجود آمده در بدن بیمار همیشه در یک ترتیب مشخص به وجود نمی‌آیند.

ممکن است شخصی به این بیماری مبتلا شود، اما تا چندین سال هیچ گونه علائمی در بدن او پدیدار نشود.

در ادامه به بررسی علائم این بیماری در هر سطح خواهیم پرداخت:
 

سیفلیس اولیه

نخستین علامت بیماری سفلیس، ایجاد زخم کوچکی است که با نام شانکر (Chancre) شناخته می‌شود.

این زخم در محلی به وجود می‌آید که باکتری از آنجا وارد بدن شده است.

با اینکه در اکثر افراد مبتلا به این بیماری تنها یک شانکر به وجود می‌آید، اما در مواردی نیز ممکن است چندین شانکر در بدن بیمار مشاهده شود.

شانکر معمولا سه هفته پس از قرارگرفتن در معرض باکتری سیفلیس به وجود می‌آید.

بسیاری از افراد متوجه وجود شانکر در بدنشان نمی‌شوند زیرا این زخم علاوه بر اینکه با هیچ گونه دردی همراه نیست، ممکن است در نقاطی مخفی مانند داخل واژن یا راست روده ایجاد شود. زخم ایجاد شده به صورت خودکار پس از گذشت سه تا شش هفته از بین خواهد رفت. 
 

سیفلیس ثانویه

چند هفته بعد از محو شدن شانکر، ممکن است راش‌های پوستی در قسمت میانی بدنتان ایجاد شود.

این راش‌ها در نهایت به کل بدنتان، حتی کف دست‌ها و کف پاها نیز سرایت می‌کند.

معمولا این راش‌ها بدون خارش هستند و ممکن است با ایجاد زخم‌های زگیل مانند در دهان یا ناحیه تناسلی همراه باشند.

بعضی از بیماران ممکن است در این سطح از بیماری، ریزش مو، دردهای عضلانی، تب، گلودرد و تورم غدد لنفاوی را نیز تجربه کنند.

این علائم ممکن است در طول چندین هفته از بین بروند یا اینکه به صورت مداوم حدود یک سال رفت و آمد داشته باشند. 
 

سیفلیس نهفته

در صورتی که بیماری سیفلیس در بدن شما درمان نشود، از مرحله ثانویه وارد مرحله سیفلیس نهفته می‌شود که در آن هیچ گونه علائمی از خود نشان نمی‌دهد.

مرحله سیفلیس نهفته می‌تواند تا سال‌ها ادامه پیدا کند. هنگامی که بیمار در این مرحله قرار می‌گیرد، علائم و نشانه‌های بیماری ممکن است بازگشت نداشته باشند یا اینکه بیماری به مرحله سوم خود وارد شود.
 

مرحله سوم

حدود 15 تا 30 درصد افرادی که به سیفلیس مبتلا می‌شوند و آن را درمان نمی‌کنند، وارد مرحله سوم این بیماری می‌شوند.

در مرحله سوم که مرحله آخر سیفلیس نیز هست، بیماری می‌تواند به مغز، اعصاب، چشم، قلب، رگ‌های خونی، کبد، استخوان‌ها و مفاصل آسیب وارد کند.

این مشکلات ممکن است سال‌ها پس از گرفتن بیماری و درمان نکردن آن در بدن فرد ایجاد شوند.
 

نوروسفلیس

بیماری سیفلیس در هر مرحله‌ای می‌تواند در بدن گسترش یافته و در کنار سایر آسیب‌هایی که به بدن وارد می‌کند، باعث آسیب دیدگی مغز، اعصاب (نوروسفلیس) و چشم‌ها (سیفلیس چشمی) شود. 
 

سیفلیس مادرزادی

در کودکانی که مادر آن‌ها به بیماری سیفلیس مبتلا است، ممکن است این بیماری از طریق جفت جنین (عضوی که با بند ناف به جنین متصل است) یا هنگام زایمان به آن‌ها منتقل گردد.

اکثر نوزادانی که به سیفلیس مادرزادی مبتلا هستند هیچ‌ گونه علائمی از این بیماری ندارند، اگرچه در مواردی وجود راش‌های پوستی در کف دست یا کف پا گزارش شده است.

از جمله علائمی که بعدها ممکن است به سراغ این بیماران بیاید می‌توان به ناشنوایی، تغییر شکل دندان‌ها و بینی زینی شکل اشاره نمود.

در کودکان مبتلا به سیفلیس مادرزادی، زایمان زودرس، مرگ هنگام زایمان و مرگ پس از زایمان نیز مشاهده می‌شود.


 

چه زمانی برای بیماری سیفلیس به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت مشاهده هرگونه ترشح، زخم یا راش پوستی در بدن شما یا فرزندتان، به خصوص در ناحیه کشاله ران، با پزشک خود تماس گرفته و از او مشورت بگیرید.
 

علت سفلیس

علت ایجاد بیماری سفلیس، یک باکتری به نام ترپونما پالیدوم است. رایج‌ترین حالت انتقال این بیماری از طریق تماس با زخم فرد مبتلا حین رابطه جنسی است. باکتری‌های بیماری، از طریق زخم‌های کوچک، خراش‌های پوستی یا غشای مخاطی وارد بدن فرد می‌شوند.

بیماری سیفلیس در مرحله اولیه، ثانویه و گاهی اوقات اوایل دوره نهفته خود مسری بوده و می‌تواند از فرد بیمار به فرد دیگری منتقل گردد.

یکی دیگر از راه‌های نه چندان رایج انتقال بیماری سفلیس، تماس مستقیم و نزدیک محافظت نشده با شخصی است که در مرحله فعال و قابل انتقال این بیماری قرار دارد؛ به عنوان مثال هنگام بوسه یا هنگام بارداری و زایمان این بیماری نیز منتقل می‌شود. 

بیماری سیفلیس از طریق استفاده از یک سرویس بهداشتی، وان حمام، لباس، دستگیره در، استخر و غذا خوردن در ظروف مشترک منتقل نمی‌شود.

این بیماری پس از درمان کاملا در بدن شما از بین رفته و دیگر ظاهر نخواهد شد، اما همچنان این امکان وجود دارد که باکتری آن از طریق تماس با زخم سیفلیس یک فرد مبتلا وارد بدنتان شده و دوباره به آن مبتلا شوید. 
 

چه عواملی باعث افزایش خطر ابتلا به سیفلیس می‌شود؟

انجام رابطه جنسی پرخطر (بدون محافظت و رعایت مسائل بهداشتی)

رابطه جنسی با چندین شخص مختلف

مردانی که با هم‌جنس خود رابطه جنسی دارند.

افرادی که به بیماری ایدز مبتلا هستند. 1
 

پیشگیری از سیفلیس

هیچ راهی برای پیشگیری از سیفلیس وجود ندارد، اما با رعایت برخی راه کارها، می توانید خطر ابتلا به بیماری و سایر عفونت های مقاربتی (STI)را کاهش دهید:

در حین رابطه جنسی از کاندوم استفاده کنید.

از اشتراک گذاری وسایل جنسی خودداری کنید.
 

تشخیص سیفلیس

برای تشخیص عفونت، پزشکتان در مورد سابقه جنسی و علائم بیماری از شما سوالاتی می پرسد و برای تشخیص بهتر روش های جانبی زیر را توصیه می کند:
 

معاینه جسمی

پزشکتان احتمالا دستگاه تناسلی یا سایر قسمت های بدنی شما را معاینه می کند تا هر گونه رشد یا بثوراتی پوستی احتمالی ناشی از سیفلیس را تشخیص دهد.
 

آزمایش خون

آزمایش خون می تواند تنها راه تشخیصی باشد. حتی امکان دارد، تست چند هفته بعد از آزمایش اولیه تکرار شود.
 

تست سواب

در صورتی که زخم شما ترشحی داشته باشد، از سواب (شبیه به چوب پنبه) برای نمونه برداری از ترشحات استفاده می شود.

شما باید برای سایر عفونت هامانند کلامیدیا و سوزاک نیز آزمایش دهید. ممکن است بیش از یک عفونت مقاربتی در یک زمان ایجاد شود.

تا زمانی اخذ نتیجه آزمایش باید از برقراری رابطه جنسی خودداری شود.

احتمال دارد نتایج یک تا دو هفته بعد از آزمایش، آماده شوند.


 

درمان سیفلیس

درمان می تواند به کاهش خطر انتشار عفونت و بروز مشکلات جدی تر، کمک کند و با دو روش درمانی صورت می گیرد.
 

آنتی بیوتیک تزریقی

اکثر افراد فقط به 1 دوز آنتی بیوتیک تزریقی نیاز دارند، اما اگر سیفلیس شما مزمن و طولانی مدت باشد 3 بار تزریق در فواصل هفتگی ممکن است توصیه شود.
 

قرص آنتی بیوتیک

نوع معالجه مورد نیاز شما بستگی به مدت سیفلیس دارد.

برای سیفلیس که کمتر از 2 سال دوام داشته، معمولاً تزریق پنی سیلین یا یک دوره 10-14 روزه قرص های آنتی بیوتیکی توصیه می شود.

در سیفلیس که بیش از 2 سال به طول انجامد، معمولاً تزریق چند پنی سیلین در فواصل هفتگی یا دوره 28 روزه قرص های آنتی بیوتیکی تجویز می شود.

موارد جدی تر که در مغز تأثیر می گذارد، معمولاً با تزریق روزانه پنی سیلین به مدت 2 هفته یا یک دوره 28 روزه قرص های آنتی بیوتیکی درمان می شود.

آزمایشات پیگیری خون پس از اتمام درمان برای بررسی میزان تاثیر داروها توصیه می شود. حداقل تا 2 هفته پس از اتمام درمان باید از هر نوع فعالیت جنسی یا تماس جنسی خودداری کنید.

داروها را طبق دستور مصرف کنید.

هم شما و هم همسرتان باید آزمایش دهید و تحت درمان قرار بگیرید.

تا زمانی که شما و همسرتان هنوز کاملاً درمان‌ نشده‌اید از برقراری رابطه جنسی پرهیز کنید.

پس از درمان مرحله اول و دوم سیفلیس، توصیه می‌شود که فرد پس از 6 ماه دوباره آزمایش دهد و سپس این آزمایش را پس از یک سال تکرار کند.

اگر در مرحله نهفته بیماری، درمان صورت گرفته است، آزمایشات تجویزشده را پس از 6 ماه، 12 ماه و 24 ماه دوباره انجام دهید.

افرادی که به‌طور همزمان به بیماری سفلیس و ایدز مبتلا هستند به مدت 2 سال باید هر 3 ماه آزمایش دهند. 3

پی نوشت:
1.www.drdr.ir
2.www.pezeshket.com
3.www.dralo.ir