تشرّف محضر آقای جهان

احمد ابن اسحاق بن سعد اشعری گوید: به حضور ابو محمّد حسن بن علی(امام یازدهم) علیه السلام مشرّف شدم. در اندیشه بودم که از او در باره جانشینش پرسش کنم. پیش از آن که من سخنی بگویم، آن حضرت ابتدا کرد و فرمودند:
« احمد ابن اسحاق! همانا خداوند- تبارک و تعالی- از آفرینش آدم تا کنون و تا بر پایی رستاخیز، زمین را از حجّت خود خالی نخواهد گذشت؛ چرا که به خاطر حجّت خدا، بلاها از زمین برداشته می شود؛ باران فرود می آید؛ برکت ها از زمین بیرون می آیند.»
احمد بن اسحاق گوید: عرض کردم: ای فرزند رسول خدا، پس امام و جای نشین پس از شما کیست؟ در اینجا آن حضرت با شتاب به پا خاست و وارد اندرون شد. لحظاتی بعد بیرون آمد؛ در حالی که پسر بچّه ای سه ساله، مانند قرص شب چهارده، بر دوش داشت! فرمودند:
« احمد بن اسحاق! اگر نه تو نزد خدای – عزّوجلّ – و حجت های او جایگاه ویژه داشتی، فرزندم را به تو نشان نمی دادم. او هم نام و هم کنیه ی رسول خدا صلَّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِه وَ سَلَّم است؛ همان است که زمین را پر از عدل و داد پُر می کند؛ همانگونه که از ستم و بیداد پُر شده باشد.
ای احمد بن اسحاق! او در میان امّت همانند خضر و ذوالقرنین است. به خدا سوگند که او غیبت خواهد کرد. در آن غیبت، از امتحان و هلاکت بیرون نمی آیند مگر آنان که خداوند - عزّوجلّ - بر ایمان به امامت استوارشان داشته و به دعا برای تعجیل فرج و ظهور، موفق گردانیده است.»
احمد ابن اسحاق گوید: عرض کردم: مولایم! آیا علامتی هست که قلبم آرام گیرد؟
در اینجا کودک به لهجه ی عربی فصیح به سخن آمده فرمودند:
« منم بقیّة الله در زمین خدا و انتقام گیرنده از دشمنان خدا.( ای احمد بن اسحاق) پس از دیدار، دیگر در پی اثر و علامت نباش! »
احمد بن اسحاق گوید: با شادی و سرور از خانه ی امام حسن عسکری علیه السلام بیرون آمدم. صبح روز بعد دوباره به خانه ی آن حضرت برگشتم و عرض کردم: ای فرزند رسول خدا، بسیار خوش حال شدم که بر منّت گزاردید. سنّت جانشین شما از خضر و ذوالقرنین چیست؟ فرمودند: « درازی پنهان زیستی ای احمد!»
گفتم : یعنی غیبت و پنهانی او به درازا می کشد؟
فرمودند: « به پروردگارم سوگند، آری؛ تا بدان جا که بیشتر معتقدان به امامت او از ایمان خود بر می گردند و بر ایمان استوار نمی ماند مگر آن که خداوند بر ولایت ما از او پیمان گرفته و ایمان را در قلب او نبشته و او را از سوی خود تقویت فرموده است.
ای احمد بن اسحاق! این است امر و سرّ غیبی از خداوند! آن را نگه دار و کتمان کن و از سپاس گزاران باش که فردای قیامت در علّیین هم راه ما خواهی بود.» 1

پی نوشت :

1. کمال الدّین، ص384،باب38،ح1.

منبع: کتاب یاد محبوب