آنتی بیوتیک ها: انواع و عوارض جانبی

انواع آنتی بیوتیک 

صدها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، اما بسیاری از آنها را می توان در 6 گروه طبقه بندی کرد، که عبارتند از:
 

پنی سیلین ها (مانند پنی سیلین و آموکسی سیلین)

به طور گسترده ای برای درمان انواع عفونت ها از جمله عفونت های پوستی، عفونت های قفسه سینه و عفونت های ادراری استفاده می شود.
 

سفالوسپورین ها (مانند سفالکسین)

برای درمان طیف گسترده ای از عفونت ها استفاده می شود، اما برخی نیز برای درمان عفونت های جدی تر مانند سپتی سمی و مننژیت موثر هستند.
 

آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین و توبرامایسین)

فقط در بیمارستان برای معالجه بیماری های بسیار جدی مانند سپتی سمی مورد استفاده قرار می گیرند، زیرا می توانند عوارض جانبی جدی از جمله کاهش شنوایی و آسیب کلیوی ایجاد کنند. آنها معمولاً تزریقی هستند، اما ممکن است به عنوان قطره ای برای برخی از عفونت های گوش یا چشم تجویز شود.
 

تتراسایکلین

می توانند برای درمان طیف گسترده ای از عفونت ها استفاده شوند، اما معمولاً برای درمان آکنه و حالت پوستی به نام روزاسه مورد استفاده قرار می گیرند.
 

ماکرولیدها (مانند اریترومایسین و کلاریترومایسین)

به ویژه برای درمان عفونت های ریه و قفسه سینه، یا به عنوان یک جایگزین برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین، یا برای درمان باکتری های مقاوم به پنی سیلین مفید است.
 

کاربرد آنتی بیوتیک

از آنتی بیوتیک ها برای درمان یا جلوگیری از برخی از انواع عفونت های باکتریایی استفاده می شود.

آن ها در برابر عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مؤثر نیستند.

آنتی بیوتیک ها فقط برای درمان بیماری های تجویز می شوند که جدی نیستند اما بدون مصرف آنتی بیوتیک ها هم درمان نمی شوند (مانند آکنه) و یا شرایطی که خطرناک نیستند اما اگر درمان نشوند می توانند به افراد دیگر سرایت کنند (مانند سوزش عفونت پوست یا کلامیدیا عفونت مقاربتی).

آنتی بیوتیک ها همچنین ممکن است برای افرادی که در برابر عفونت آسیب پذیر هستند، توصیه شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

افراد بالای 75 سال

نوزادان کمتر از 72 ساعت که مبتلا به عفونت باکتریایی هستند و یا خطر ابتلا به بیماری دارند.

افراد مبتلا به نارسایی قلبی

افرادی که مجبور به مصرف انسولین برای دیابت هستند.

مبتلایان به سیستم دفاعی بدن ضعیف.


 

شکل آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک ها به فرم های زیر هستند:
 

قرص، کپسول یا شربت

از موارد آنتی بیوتیکی قرص، کپسول یا شربت برای درمان بیشتر انواع عفونت های خفیف تا متوسط ​​در بدن استفاده می شود.
 

کرم ها، لوسیون ها، اسپری ها و قطره ها

اغلب برای درمان عفونت های پوستی و عفونت های چشم یا گوش مورد استفاده قرار می گیرند.
 

تزریق

به صورت تزریق یا از طریق قطره مستقیم به خون یا ماهیچه اضافه می شوند و برای عفونت های جدی تر کاربرد دارند.
 

دوز آنتی بیوتیک

اگر مصرف دوز آنتی بیوتیک خود را فراموش کرده اید، به محض یادآوری، آن دوز را مصرف کنید و سپس به طور عادی دوره مصرف آنتی بیوتیک ها را ادامه دهید.

اما اگر هنگام مصرف دارو متوجه شده اید که دوز قبلی را فراموش کرده اید، دوزی که فراموش شده را حذف کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید.

برای جبران یک دوز، دوبار از دارو استفاده نکنید.

مصرف یک دوز اضافی آنتی بیوتیک شما بعید است که صدمه جدی به شما وارد کند. اما در صورت مصرف دو دوز بیشتر، خطر عوارض جانبی مانند درد در معده، اسهال و احساس احساس بیمار بودن را افزایش می دهد. 1
 

عوارض جانبی رایج آنتی بیوتیک ها

افراد برای رفع عفونت های باکتریایی از آنتی بیوتیک استفاده می کنند.

با این حال، آنتی بیوتیک ها ممکن است در برخی افراد عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کنند. عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 

ارتباط مصرف آنتی بیوتیک و مشکلات گوارشی

مشکلات مربوط به هضم غذا یکی از عوارض جانبی مصرف آنتی بیوتیک است.

علائم مشکلات هضم عبارتند از:

حالت تهوع

سوءهاضمه

استفراغ

اسهال

نفخ شکم

احساس سیری

از دست دادن اشتها

گرفتگی معده یا درد

با قطع مصرف آنتی بیوتیک بیشتر مشکلات گوارشی از بین می روند.

هر فردی که علائم شدید یا مداوم را تجربه می کند باید مصرف آنتی بیوتیک را متوقف کرده و با پزشک صحبت کند.

علائم شدید عبارتند از:

مشاهده خون یا مخاط در مدفوع

اسهال شدید

گرفتگی شدید معده یا درد

تب

استفراغ غیرقابل کنترل

برای کاهش خطر ابتلا به مشکلات گوارشی حتما دستورالعمل های همراه با دارو را بخوانید.
 

ارتباط مصرف آنتی بیوتیک ها و عفونت های قارچی

آنتی بیوتیک ها برای از بین بردن باکتری های مضر طراحی شده اند.

با این حال، آنها گاهی اوقات باکتری های خوبی را که از مردم در برابر عفونت های قارچی محافظت می کند نیز از بین می برند.

در نتیجه بسیاری از افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند دچار عفونت قارچی در موارد زیر می شوند:

واژن

دهان

گلو

افرادی که آنتی بیوتیک مصرف می کنند یا آن را مصرف کرده اند و فکر می کنند ممکن است به عفونت قارچی مبتلا شده باشند باید در اسرع وقت با پزشک خود صحبت کنند. داروهای ضد قارچ در بیشتر موارد عفونت های قارچی را درمان می کنند.

علائم شایع عفونت های قارچی عبارتند از:

خارش واژن، تورم و درد

درد و احساس سوزش حین مقاربت و هنگام دفع ادرار

ترشحات غیر طبیعی واژن معمولا سفید تا خاکستری و گلوله ای شکل

تب و لرز

یک پوشش سفید و ضخیم در دهان و گلو

درد هنگام خوردن یا بلعیدن

لکه های سفید روی گلو، گونه ها، سقف دهان یا زبان

از دست دادن چشایی. 2

تعاملات دارویی

مصرف آنتی بیوتیک ها می تواند عفونت باکتریایی را درمان کند، اما ممکن است در کارکرد داروهای دیگر نیز تاثیرگذار باشد.

از جمله داروهایی که می توانند با آنتی بیوتیک ها تعامل داشته باشند می توان به رقیق کننده های خون، ضد اسیدها، آنتی هیستامین ها، داروهای ضد التهاب مانند داروهای بدون نسخه ضد درد، داروهای سوریازیس، داروهای ادرارآور، داروهای ضد قارچ، استروئیدها، داروهای دیابت، شل کننده های ماهیچه، داروهای میگرن، و برخی داروهای ضد افسردگی اشاره کرد.

داروهای کنترل بارداری هورمونی نیز می توانند در تعامل با آنتی بیوتیک ریفامپین کارایی کمتری داشته باشند.

خوشبختانه این دارو به ندرت تجویز می شود و بیشتر آنتی بیوتیک های رایج تداخلی در عملکرد داروهای ضد باردرای ایجاد نمی کنند.

آنتی بیوتیک ها می توانند با الکل نیز تعامل داشته باشند.

به ویژه، داروهای مترونیدازول، تینیدازول، و تری‌متوپریم سولفامتوکسازول هرگز نباید در ترکیب با الکل مصرف شوند زیرا می تواند موجب واکنشی ناخوشایند شده و سردرد، قرمزی چهره، ضربان قلب سریع، حالت تهوع، و استفراغ را به همراه داشته باشد.

همچنین، مصرف الکل به همراه آنتی بیوتیک می تواند ناراحتی معده و سرگیجه را تشدید کند. 3

پی نوشت:
1.www.pezeshket.com
2.www.hidoctor.ir
3.www.isna.ir