امامزاده شاه ابوالقاسم، در شهرستان دشتستان، بخش مرکزی، دهستان حومه و در مغرب روستای ابوالفیروز و روی طول جغرافیایی ۲۹ درجه و ۱۰ دقیقه و عرض جغرافیایی ۵۱ درجه و ۱۱ دقیقه و در ارتفاع ۷۰ متری از سطح دریا قرار گرفته و فاصله اش تا برازجان مرکز شهرستان، ۲۰ کیلومتر و تا بندر بوشهر ۸۰ کیلو متر است.
 
قدمت بنا، به حدود سیصد سال پیش میرسد. تاکنون چندین بار مرمت و تجدید بنا شده است. در سال ۱۳۷۰ خورشیدی بنای قبلی که از سنگ و گچ بود، تخریب شد و اتاق فعلی با بلوک سیمان و آجر احداث گردید.
 
 این بنا به صورت مربع وبه ابعاد 12.50در 11.80متر است؛ ایوان آن که در جانب شرق قرار دارد دارای چهار ستون فلزی است در دو طرف آن، دومناره کوتاه احداث شده است. درون بقعه، تا ارتفاع ۱۰ سانتی متر از سطح زمین، و سنگ قرنیز و مابقی سفید کاری شده است؛ در اطراف اتاق، چند طاقچه و ۱۸ و پنجره دارد. در آلومینیومی دو متری در جانب شرق واقع شده است. کف بقعه و موزائیک ومفروش به قالی و موکت است و در میان آن، شش ستون به ارتفاع 6 متر قرار دارد که در وسط آن، ضریحی آهنی به ابعاد  3.50در 4 متر، برروی قبری به ابعاد ۲ در ۱ متر نصب شده است. بر فراز بقعه، گنبدی مخروطی به قطر 3.50 و ارتفاع 4 متر احداث شده و با کاشی وسرامیک پوشش یافته است.
 
مدفون، در این بقعه، شاه ابوالقاسم است. برخی از آگاهان محلی وی را برادر شاهزاده ابراهیم مدفون در «نی نیزک» دانسته اند؛ اگر این نظر درست باشد، نسبش چنین است: شاه ابوالقاسم بن حسین بن أحمد فخرالدین بن حمزه ناصر الدین بن أبی الفضل حسین بن ابراهیم جمال الدین بن زید بن حسن بن ابی علی اصغر بن ابی عبداله احمد منجم بن ابی جعفر محمد الأعلم بن عیسی ابی محمد بن ابی الحسین یحیى المحدث بن حسین ابی عبداله ذى الدمعة بن زید ابی الحسن الشهید بن امام زین العابدین حضرت امام سجاد (علیه السلام).
 
امامزاده شاه ابوالقاسم مورد اعتقاد و احترام اهالی ابوالفیروز و دیگر روستاهای مجاوراست؛ مردم مرتب به زیارتش می روند و زوار زیادی دارد. در ایام محرم، صفر و رمضان برنامه ها و فعالیت های مذهبی در کنارش برگزار می کنند. چشم انداز آن در فصل زمستان و بهار بسیار زیبا و دیدنی است.
 
بقعه شاه ابوالقاسم دارای امکاناتی چون:برق، آب لوله کشی، زائرسرا، فرش، آب انبار وسرویس بهداشتی است. راه آن خاکی و جاده آسفالته برازجان - اهرم از چهار کیلومتری شرق آن می گذرد. در حال حاضر خادم آن غلامعلی گلزار، فرزند محمد حسین است.
 
منابع:
1. دکتر محمدحسین پاپلی یزدی، فرهنگ آبادی ها و مکان های مذهبی کشور، ص۴۸.
٢. ناصر زنگنه، پژوهشی در شناسایی و معرفی بقاع متبرکه استان بوشهر، ج اول، صص ۲۲۱-۲۲۲.
٣. دکتر محمدمهدی فقیه بحرالعلوم گیلانی، دایرة المعارف بقاع متبرکه، ج اول، ص ۴۲۶.
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۹/2/10
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 19-18