بقعه متبرکه میر بهرست در شهرستان دشتستان، بخش ارم، روستای پشت پر واقع شده و با برازجان حدود ۱۰۷ کیلومتر فاصله دارد و در مجاورت کوشک اردشیر و گور دختر و دویست متری غرب رودخانه پشت پر و در یک قبرستان قدیمی قرار دارد.
 
سامانه است صاحب این بقعه، میر بهرست، از سادات حسینی منطقه دشتی است که نسبش به ترتیب زیر به حضرت زین العابدین (علیه السلام) می رسد: میر بهرست - بهروز - بن میر محمد (مدفون در پشت پر) بن شاه مجنون بن شاه قاسمعلی بن شاه بهرس بن شاہ پیر حسین بن شاه جعفر بن شاه لطف الله بن شاه حسن ابن شاه رکن الدین بن شاه فرج الله (مدفون در کوه جاشک). و نسب شاه فرج الله تا حضرت امام زین العابدین علیه السلام.
 
جد بزرگ میر بهرست، به عللی که برای ما معلوم نیست از منطقه چغابور و به روایتی دیگر از روستای جبری دشتی، مهاجرت و ساکن ناحیه بلوک می شود که در آن زمان بلوکی از بلوکات پنج گانه دشتی بزرگ بوده است. میر محمد، پدر میر بهرست - آثار بقعه و بارگاهش در غرب بقعه میر بهرست کاملا آشکار است . در نهایت ساکن روستای پشت پر می شود و میر بهرست اواخر قرن سیزدهم در همین روستا متولد می شود. از کم و کیف زندگانی و شرح حال این سید والا مقام، اطلاع دقیقی در دست نیست، همین قدر می دانیم که صاحب فضایل عدیده و کرامات باهره بوده و اهالی منطقه بلوک، به ویژه روستای پشت پر ارادت خاص و علاقه ای وافر به ایشان دارند. اعقاب و احفادش اکنون در نقاط مختلف ایران؛ مانند تهران، شیراز، فیروز آباد، فراشبند، دشتستان، تنگستان و دشتی ساکن هستند و شخصیت های نامدار و برجسته فراوانی از میان آنها ظهور کرده که برخی از آنان دارای ثروت و احترام ویژه ای نزد مردم و خوانین بوده اند؛ مانند مرحوم حاج سید محمد حسین دشتی و فرزند برومندش حاج سید بهروز دشتی؛ این پدر و فرزند، نزد خان های قشقایی و دشتی و رؤسای دشتی جایگاه و اعتبار ویژه داشتند.
 
بقعه میر بهرست اتاقی از سنگ و گچ است به ابعاد 4x4 متر، در آهنی ۷۰ سانتی متری اش از جانب مشرق باز شده و از چهار جهت دارای شاه نشین است. دارای گنبدی عرقچینی است که زیر آن، قبرگچی سید بهرست قرار دارد. ارتفاع قبر 63 سانتی متر و طول وعرض آن 66 در 130 سانتیمتر است؛ رویش، پارچه ای سبز رنگ کشیده اند و روی سنگ قبر، این عبارت دیده می شود: هو الحی والذی لا یموت وفات مرحمت وغفران پناه و جنت و رضوان آرامگاه میر بهرست ولد میر محمد الحسینی فی شهر رجب المرجب سنه ۱۲۲۸ ق.
 
این بقعه، از داخل و خارج دارای پوشش گچ و بر دیوارهایش تمثال بزرگان دین، احادیث و روایات معصومین (علیهم السلام) نصب شده است. کف اتاق سیمانی و مفروش به موکت بوده و در شمال و جنوب دو دریچه جهت خنکی هوا و روشنایی تعبیه شده است. اتاق قدمتی صد ساله دارد که از سال ۱۳۷۵ خورشیدی تاکنون دو بار تعمیر شده است.
 
بقعه میر بهرست، نزد اهالی پشت پر و عشایر منطقه، فوق العاده دارای احترام است ؛ در ایام سال به خصوص روزهای پنج شنبه به زیارتش رفته و ضمن خواندن فاتحه، حاجات خود را طلب می کنند. و در روزهای نهم و دهم عاشورا، مراسم عزاداری سید الشهدا را با شکوهی خاص در جوار او برگزار می کنند.
 
با این که، این بقعه در زمستان و بهار به ویژه ایام نوروز دارای زوار فراوان از نقاط دور دست است متاسفانه هیچ گونه امکانات رفاهی حتی آب خوردن ندارد.
 
منابع:
1. گفتگو با آقای صمصام حیدری، معلم، ساکن پشت پر، مورخ ۱۳۸۸/1/7
۲. گفتگو با آقای حاج سید محمد امین دشتی، فیروز آباد، مورخ ۱۳۸۳/3/21
٣. یاد داشت آقای سید هادی دشتی، ساکن دهنو فراشبند، مورخ ۱۳۸۵/5/7
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ 1389/2/17
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 31-29